Υπονόμευσαν όμως οι οδυνηρές δοκιμασίες του Στάρετς την ήδη ασθενική υγεία του. Αναγκάστηκε να πάει στην ύπαιθρο και από καιρό σε καιρό τον επισκεπτόμασταν εκεί.
Πόσο αγαπούσε ό Στάρετς την φύση! Την αγαπούσε με τρεις διαφορετικούς τρόπους: όπως την αγαπούσαν τα παιδιά, οι άγγελοι και οι σοφοί. Όταν περπατούσε μέσα στο δάσος μαζί μας, αισθανόμασταν την δύναμη των προσευχών του- ξεχνούσαμε κάθε τι τον γήινο. Ήταν σαν να υπήρχαν ολόγυρα μας τα τάγματα των αγγέλων. Ό Στάρετς μιλούσε πολύ λίγο, όταν βρισκόταν μέσα στη φύση, άλλ' όταν έλεγε κάτι, τον έλεγε με τέτοια παιδική χαρά και απλότητα, λες και τα χρόνια του είχαν εξαφανισθεί.
Μια φορά, εκεί πού περπατούσαμε στο δάσος, ό Στάρετς είπε: «Καλό θα ήταν, εάν βρίσκαμε μερικά άσπρα μανιτάρια, μα σήμερα για κάποιο ασφαλώς λόγο δεν έχει ούτε ένα. Θα παρακαλέσω τον Κύριο να μάς στείλει αμέσως δώδεκα μανιτάρια, κατά τον αριθμό των Αποστόλων, με τον μεγαλύτερο και πιο ωραίο άσπρο
μανιτάρι όρθιο στη μέση, ώστε να μας θυμίσει έτσι τον Σωτήρα με τούς Αποστόλους του».
Περπατούσαμε-περπατούσαμε, αλλά πουθενά ακόμη δεν βρίσκαμε μανιτάρια. Τον πρόσωπο του Στάρετς έλαμπε και προσευχόταν συνεχώς. Μετά από μισή ώρα, προς έκπληξή μας, πέσαμε επάνω σε μια ομάδα, καταπληκτικά όμορφη, από άσπρα μανιτάρια. Στην μέση στεκόταν ένα μεγάλο άσπρο μανιτάρι ασυνήθιστου μεγέθους και ομορφιάς και γύρω του ήταν δώδεκα άσπρα, πιο μικρά μανιτάρια, επίσης όμως γερά και νόστιμα. Ό Στάρετς τα κοίταξε, χαμογέλασε και είπε: «Συγχώρεσε μας, Κύριε, διότι κάναμε αυτήν την παράκλησή μας σαν παιδιά, αλλά Εσύ σαν πολυεύσπλαχνος μας έδωσες ακόμα και μ' αυτά παρηγοριά».
Ή φύση για τον Στάρετς ήταν ένα βιβλίο των θείων αποκαλύψεων του Θεού. Όταν κοιτούσε τον ουρανό ή ένα λουλούδι, σαν ένας σοφός μάς απεκάλυπτε τον μυστήριο της αγάπης τής Αγίας Τριάδος προς εμάς τούς αμαρτωλούς.
Δεν μπορεί όμως κανείς να γράψει τον κάθε τι για τον Στάρετς. Μάς έδωσε τόσα πολλά με την ζωή του, με τις νουθεσίες και την προσευχή του.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ ΣΤΑΡΕΤΣ ΖΑΧΑΡΙΑΣ. ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΟΡΜΥΛΙΑ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου