«Στον παπα-Κάραν γιά τήν κρίση του κόσμου»

"....ΜΕ ΡΩΤΑΣ, άνθρωπε τού Θεού, άπό που προέρχεται ή σημερινή κρίση, και τί σημαίνει αυτή. Ποιός είμαι έγώ γιά νά μέ ρωτάς για ένα τόσο μεγάλο μυστικό;

«Μίλα, όταν έχεις κάτι καλύτερο άπό τή σιωπή», λέει ό άγιος Γρηγόριος ό θεολόγος. Όμως παρόλο πού θεωρώ, ότι ή σιωπή είναι τώρα καλύτερη άπό κάθεομιλία, και όμως λόγω αγάπης προς εσένα, θά σοΰ εκθέσω έκεϊνα πού σκέπτομαι, περί αύτοΰ πού ρώτησες...

Ή κρίση είναι Ελληνική λέξη, και σημαίνει δίκη.

Στην Αγία Γραφή αυτή ή λέξη χρησιμοποιείται πολλές φορές. Έτσι ό ψαλμωδός λέει: «διό τούτο ούκ αναστήσονται ασεβείς έν κρίσει» (Ψαλμ. 1, 5). Σέ άλλο μέρος πάλι λέει: "έλεος και κρίσιν άσομαι σοι, Κύριε» (Ψαλμ. 100, 1).Ό σοφός Σολομώντας γράφει, ότι «παρά δέ Κυρίου πάντα τά δίκαια» (Παρ. Σολ. 16, 33).

Ό Ίδιος ό Σωτήρας είπε, «άλλα τήν κρίσιν πάσαν δέδωκε τω υίώ» (Ίωάν. 5, 22), ένώ λίγο πιό κάτω λέγει πάλι «νυν κρίσις εστί τοΰ κόσμου τούτου» (Ίωάν. 12, 31). Ό απόστολος Πέτρος γράφει «ότι ό καιρός του άρξασθαι τό κρϊμα άπό τοΰ οίκου τοΰ Θεοΰ» (Α' Πετρ.4,17).

Αντικατάστησε τή λέξη «κρίση» μέ τή λέξη «δίκη» και διάβασε:

«Διό τουτο ούκ αναστήσονται ασεβείς έν δίκη» ή «άλλα τήν δίκην πάσαν δέδωκε τω υίώ» ή «νΰν δίκη έστ'ι τοΰ κόσμου τούτου» ή ότι «άποδώσουσι λόγον τω έτοίμως έχοντι δικάσαι ζώντας κα'ι νεκρούς».

Έως τώρα οι Ευρωπαϊκοί λαοί χρησιμοποιούσαν τήν λέξη «δίκη», αντί γιά τήν λέξη «κρίση», όποτε και νά τους έβρισκε κάποια συμφορά. Τώρα ή καινούργια λέξη αντικατέστησε τήν παλιά, και τό κατανοητό έγινε ακατανόητο.

Οταν γινόταν ξηρασία, πλημμύρα,πόλεμος ή έπεφτε επιδημία, όταν έρριχνε χαλάζι, γίνονταν σεισμοί, πνιγμοί και άλλες συμφορές, λέγανε: «θεία δίκη!»

Και αυτό σημαίνει: κρίση μέσα άπό ξηρασίες, κρίση μέσα άπό πλημμύρες, μέσα άπό πολέμους, μέσα άπό επιδημίες κ.λπ.

Και τή σημερινή χρηματοοικονομική δυσκολία ό λαός την θεωρεί ώς Θεία Δίκη, όμως δέν λέει "ή δίκη", άλλα "ή κρίση". Έτσι ώστε ή δυσκολία νά πολλαπλασιάζεται μέ τό νά γίνεται ακατανόητη! Εφόσον όσο ονομαζόταν μέ τήν κατανοητή λέξη «δίκη», ήταν γνωστή και ή αιτία, λόγω της όποιας ήρθε ή δυσκολία, ήταν γνωστός και ό Δικαστής, ό

Όποιος επέτρεψε τήν δυσκολία, ήταν γνωστός και ό σκοπός της έπιτρεπο μένης δυσκολίας. Μόλις όμως χρησιμοποιήθηκε ή λέξη «κρίση», λέξη ακαταλαβίστικη σέ όλους, κανείς δέν ξέρει πιά νά εξηγήσει ούτε γιά ποιο λόγο, ούτε άπό Ποιόν, ούτε ώς προς τι.

Μόνο σ' αυτό διαφέρει ή τωρινή κρίση άπό τίς κρίσεις πού προέρχονται άπό τήν ξηρασία ή τήν πλημμύρα ή τόν πόλεμο ή τήν επιδημία ή τους πνιγμούς ή κάποιους άλλους πειρασμούς...

Μέ ρωτάς γιά τήν αιτία της τωρινής κρίσης, ή της τωρινής θείας δίκης!

Ή αιτία είναι πάντα ή Ίδια. Ή αίτια γιά τις ξηρασίες, τίς πλημμύρες, τις επιδημίες και άλλα μαστιγώματα της γενιάς των ανθρώπων, είναι ή αίτια και γιά τήν τωρινή κρίση.

Ή αποστασία των ανθρώπων άπό τόν Θεό. Μέ τήν αμαρτία της θεοάποστασίας, οι άνθρωποι προκάλεσαν αυτή τήν κρίση, κα'ι ό Θεός τήν επέτρεψε, ώστε νά ξυπνήσει τους ανθρώπους, νά τους κάνει ενσυνείδητους, πνευματικούς και να τους γυρίσει προς Εκείνον.

Στις μοντέρνες άμαρτίες-μοντέρνα και ή κρίση.

Και όντως ό Θεός χρησιμοποίησε μοντέρνα μέσα ώστε νά τό συνειδητοποιήσουν οι μοντέρνοι άνθρωποι: χτύπησε τ'ις τράπεζες, τά χρηματιστήρια, τίς οικονομίες, τό συνάλλαγμα τών χρημάτων.

Ανακάτωσε τά τραπέζια στις συναλλαγές σ' όλο τόν κόσμο, όπως κάποτε στό ναό τών Ιεροσολύμων. Προξένησε πρωτόγνωρο πανικό μεταξύ έμπορων και αυτών πού ανταλλάσσουν τό χρήμα. Προκάλεσε σύγχυση και φόβο. Όλα αυτά τά έκανε γιά νά ξυπνήσουν τά υπερήφανα κεφαλάκια τών σοφών της Ευρώπης και της Αμερικής, γιά νά έλθουν εις εαυτούς κα'ι νά πνευματικοποιηθουν.

Και άπό τήν άνεση και τό άγκυροβόλημα στά λιμάνια τής υλικής σιγουριάς, νά θυμηθούμε τις ψυχές μας, νά αναγνωρίσουμε τίς ανομίες μας και νά προσκυνήσουμε τόν Ύψιστο Θεό, τόν ζωντανό Θεό.

Μέχρι πότε θά διαρκέσει ή κρίση;

Όσο τό πνεύμα τών ανθρώπων παραμείνει δίχως αλλαγή. Ώσπου οι υπερήφανοι υπαίτιοι αυτής τής κρίσης νά παραιτηθούν μπροστά στον Παντοδύναμο. Ώσπου οι άνθρωποι και οι λαοί νά θυμηθούν, τήν ακαταλαβίστικη λέξη «κρίση», νά τήν μεταφράσουν στή γλώσσα τους, ώστε μέ αναστεναγμό και μετάνοια νά φωνάξουν: «ή θεία δίκη»!

Πές και έσύ, τίμιε πατέρα, ή θεία δίκη, αντί ή κρίση, και όλα θά σου γίνουν ξεκάθαρα. Χαιρετισμούς και ειρήνη! (Από πού προέρχεται ή σημερινή κρίση; - Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς -- 1956).

Τό κείμενο γράφθηκε πριν 80 σχεδόν χρόνια. Τότε πού ή Αμερική και ό κόσμος όλος συγκλονιζόταν άπό τό οικονομικό κραχ του 1929.

Τό κείμενο του Σέρβου τότε Ίεράρχου, Μητροπολίτου Άχρίδος, του Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς, είναι σάν νά γράφηκε σήμερα.

(Τό κείμενο προέρχεται άπό τό βιβλίο του Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς, «Δρόμος δίχως Θεό δέν αντέχεται...», Ιεραποστολικές επιστολές Α ', έκδ. «Έν πλω», Αθήνα 2008, σσ. 33-36. Ό τίτλος του πρωτοτύπου είναι: «Στον παπα-Κάραν γιά τήν κρίση του κόσμου»)

( Πηγή: «ΠΑΡΑΚΑΤΑΘΗΚΗ», τ. 62)