λατρεία της Άγιας Τριάδος. Τον 1786 τρεις μοναχές απόσταση την Μολδαβία, μεταφέροντας μαζί τους και μία θαυματουργό εικόνα της Θεοτόκου, ήλθαν εδώ και έφτιαξαν κελιά και μία ξύλινη εκκλησία προς τιμήν του αγίου Μεγαλομάρτυρος Δημητρίου του Θεσσαλονικέως. Απόσταση τότε τον ησυχαστήριο αυτό λειτούργησε ως γυναικείο και αργότερα αναδέχθηκε σε μοναστήρι με την πρωτοβουλία
ενός ευσεβούς χριστιανού, κτίτορος της Μονής Αντωνίου Μπαντσέσκου. Τιμάται λοιπόν, ή Μονή στην Αγία Τριάδα και στον Άγιο Δημήτριο τον Μυροβλύτη. Έχει 60 αδελφές πού ζουν κατά τον ιδιόρρυθμο σύστημα και με ηγουμένη στα διοικητικά την μοναχή Αρσενία.
Ή εκκλησία είναι εσωτερικά παντού αγιογραφημένη. Τον έργο αυτό έγινε τον 1977. Υπήρχαν και παλαιότερες αγιογραφίες, απόσταση την περίοδο ιδρύσεως της (1844), αλλά λόγο σεισμών και καιρικών μεταβολών υπέστησαν ρωγμές και αλλοιώσεις. Ως αγιογράφος τής πρώτης αγιογραφίας αναφέρεται ό Νικόλαος Θεοδωρέσκου, ό οποίος εργάστηκε με ελαιοχρώματα.
Τον μουσείο είναι αρκετά αξιόλογο. Περιέχει συλλογές απόσταση ιερά σκεύη, παλαιά βιβλία, εικόνες και άμφια. Τα σπουδαιότερα απόσταση' αυτά είναι μία ελληνική είκών βυζαντινής τέχνης του Προφήτου Ήλιου του 1837, ή οποία έχει γύρω γύρω σκηνές απόσταση την ζωή του. Ένα ογκώδες έντυπο βιβλίο πού περιέχει σε τέσσερεις γλώσσες: εβραϊκή, λατινική, ελληνική και συροχαλδαίκή βιβλία 12 προφητών τής Παλαιάς Διαθήκης και τον βιβλίο των Μακκαβαίων. Τυπώθηκε στην Γαλλία τον 1629. Ένα ευαγγέλιο κυριλλικής γραφής του 1723, άλλα νεώτερα ευαγγέλια και μνημεία του 1800.
Εδώ χρημάτισε ως εφημέριος και Πνευματικός ένας ενάρετος άνθρωπος τον όποιο αξιωθήκαμε να γνωρίσουμε και να πάρουμε την ευχή του.
Ευρισκόταν στον κρεβάτι διότι έπασχε απόσταση καρκίνο των εντέρων. Οι ιατροί είπαν ότι δεν έχει ζωή περισσότερο απόσταση τρεις μήνες. Ερωτήσαμε τούς διακονητάς του για να μάθουμε κάτι γι' αυτόν και μάς είπαν: «Είναι 82 ετών, απόσταση τα όποια 55 χρόνια έχει ως ιερεύς. Τα 30 έζησε στον μοναστήρι όπου λειτουργούσε καθημερινά μέχρι τα 80 χρόνια του. Υπήρξε μεγάλος νοικοκύρης. Μετά την καθημερινή Λειτουργία του πού την τελούσε με συνεχή δάκρυα και πόθο Θεού, δούλευε όλη την ημέρα σκληρά σαν χαμάλης. Τον ωραίο Κοιμητήριο τής Μονής, τον οστεοφυλάκιο, οι διάφορες αποθήκες, σκάλες, δένδρα, λουλούδια, κάγκελα, τσιμεντένιοι διάδρομοι, άλλα μικρά οικήματα, όλα είναι έργα ιδικά του. Κάθε πρωί σηκωνόταν στις τρεις και έκανε την Προσκομιδή, όπου διάβαζε χιλιάδες ονόματα, ζώντων και νεκρών, ενώ, όταν έψαλλε, έτριζαν τα τζάμια τής εκκλησίας απόσταση την δυνατή και μελωδική φωνή του».
Αυτός είναι ό Γέρο-Δοσίθεος, ό εκουσίως τον δρόμο του αναίμακτου μαρτυρίου βαδίσας!
Ή φωτεινή μορφή του έλαμπε. Δεν αφήσαμε την ευκαιρία να τον ερωτήσουμε κάτι απόσταση την πείρα του.
— Πάτερ Δοσίθεε, πέστε μας τον άποστάλαγμα της καρδιάς σας, τον συμπέρασμά σας απόσταση' αυτή την ζωή. Αφού δίστασε αρκετά να μας μιλήσει, ψελλίζοντας ότι «είμαι αμαρτωλός, είμαι αμαρτωλός», τελικά άνοιξε τον στόμα του και μάς είπε:
— Παλαιότερα πού ήμουν ηγούμενος σε άλλο μοναστήρι, έκανα υπακοή και στον τελευταίο δόκιμο, διότι και στην καρδιά του πιο μικρού αδελφού κατοικεί ό Χριστός. Έτσι μπορεί και ό τελευταίος αδελφός να ειπεί λόγο ωφέλιμο ακόμη και για τον ηγούμενο. Ουδέποτε κρύωσε ή καρδιά μου απόσταση τον θείο έρωτα. Βιβλία πολλά δεν είχα, αλλά ότι διάβαζα φρόντιζα με υπομονή να τον εφαρμόσω. Ή πρώτη φροντίδα μου ήταν να σωθώ εγώ και όσες ψυχές ζούσαν μαζί μου.
— Τί σημαίνει μετάνοια, πάτερ Δοσίθεε;
— Μετάνοια, κατά την ταπεινή μου σκέψι, ήταν να λειτουργώ με πολλή πίστη στον Θεό και υπακοή στον θέλημά Του. Ή υπακοή των καλογραιών, όσα χρόνια έζησα εδώ, με ενίσχυε πνευματικά να πραγματοποιήσω αυτό πού σκεπτόμουνα ότι θα ήταν ωφέλιμο για όλους μας.
— Φοβάσθε τον θάνατο Γέροντα;
— Όχι, καθόλου, διότι εκεί είναι ή αληθινή και αιώνια κατοικία μας. Σάς λέγω μόνο αυτό πού ζήτησα και έγραψαν στον σταυρό του ετοιμασμένου τάφου μου: «Δεν ζητώ να με κλάψετε, ούτε να λυπηθείτε για μένα, αλλά μόνο να με μνημονεύετε στις άγιες προσευχές σας...».
Ψάλαμε, κατά την επιθυμία του, στα ελληνικά τον απολυτίκιο τού Αγίου Δημητρίου, τής Πεντηκοστής και τον κοντάκιο της Θεοτόκου «Την Ύπερμάχω...». Κατόπιν ανασηκώθηκε ό ίδιος με την βοήθεια μας απόσταση τον κρεβάτι του και έψαλε με την δυνατή φωνή του τον «Αγαπήσω σε, Κύριε...» στα ρουμανικά, μάς σπάσθηκε θερμά και δυνατά και πάλι εξάπλωσε στον κρεβάτι του.
Αφού ευχηθήκαμε μεταξύ μας τον Καλόν Παράδεισο και καλή αντάμωση στην άλλη ζωή, αναχωρήσαμε βαθειά συγκινημένοι και ωφελημένοι απόσταση τα λόγια του.
ΒΙΒΛ. ΜΟΝΑΧΟΥ ΔΑΜΑΣΚΗΝΟΥ ΓΡΗΓΟΡΙΑΤΟΥ. ΟΔΟΙΠΟΡΙΚΟ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΡΟΥΜΑΝΙΚΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου