Ή μελέτη του Λόγου του Θεού, όσο ήταν έγκλειστος, φυσιολογικά αυξήθηκε όπως ήταν αδύνατο για αυτόν να εργάζεται, του έμενε περισσότερος ελεύθερος χρόνος για την προσευχή.
«Όσο για μένα, τον πτωχό Σεραφείμ», έλεγε αργότερα σε κάποιους ανθρώπους, «διαβάζω το Ευαγγέλιο κάθε ήμερα: την Δευτέρα διαβάζω το Ευαγγέλιο του Ματθαίου από την αρχή μέχρι το τέλος• την Τρίτη, του Μάρκου• την Τετάρτη του Λουκά• την Πέμπτη, του Ιωάννη• και μοιράζω τις Πράξεις και τις Επιστολές στις τελευταίες ήμερες• και ούτε μία ημέρα δεν παραλείπω να διαβάσω το Ευαγγέλιο και τον Απόστολο της ημέρας και του Αγίου.
Μέσα από αυτά όχι μόνον ή ψυχή μου, αλλά και το ίδιο μου το σώμα ακόμη γλυκαίνεται και ζωογονείται, διότι συνομιλώ με τον Κύριο και διατηρώ στην μνήμη μου την ζωή και το πάθος Του. Και δοξολογώ, υμνώ και ευχαριστώ τον Σωτήρα μου, ημέρα και νύχτα, για όλα Του τα ελέη τα όποια εγχέει στον ανθρώπινο γένος και σε εμένα, τον ανάξιο». Τον κανόνα αυτόν τον τηρούσε και αργότερα.
"Όταν ό π. Σεραφείμ του Σαρώφ διάβαζε την Αγία Γραφή, μερικές φορές σχολίαζε δυνατά το Ευαγγέλιο και τις Επιστολές. Ακουγόταν ακόμη και από την πόρτα• και τότε οι αδελφοί και οι προσκυνητές έρχονταν και άκουγαν με χαρά τις ερμηνείες του.
Μερικές φορές όμως επικρατούσε ξαφνικά σιωπή- δεν ακουγόταν ούτε το γύρισμα των σελίδων. Ό άγιος Έγκλειστος είχε βυθισθεί όλος στην θεωρία αυτών πού είχε διαβάσει.
ΒΙΒΛ. ΧΡΟΝΙΚΟ ΤΟΥ ΝΤΙΒΕΙΕΒΟ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου