- Η ζωή σας είναι η ζωή μου! Αν δεν
θυσιάσεις την ζωή σου για τον συνάνθρωπό σου, αλλιώς δε θα έχεις αποτέλεσμα –
έλεγε ο γέροντας. Ήταν αξέχαστη το χάρισμα της φιλοξενίας που είχε ο γέροντας
Γαβριήλ. Πριν σπάσει το πόδι, όλους φιλοξενούσε με το φαγητό που είχε
μαγειρέψει ο ίδιος, όμως μετά, όταν δεν μπορούσε ο ίδιος να μαγειρέψει
φιλοξενούσε με αγάπη όλους τους επισκέπτες του με το φαγητό που είχε μαγειρέψει
η μοναχή Παρασκευή ή κάποιος άλλος. Προσπαθούσε συνεχώς να πλησιάσει τους
ανθρώπους στον Θεό. Τα λόγια του, τα οποία είχαν ιδιαίτερη χάρη και δύναμη,
άφηναν ίχνη στις καρδιές των ανθρώπων. Οι ομιλίες του, σχεδόν πάντα
συνοδευόμενες με δάκρια, ήταν αδύνατο να παραμείνουν άκαρπες.
Ο γέροντας Γαβριήλ επί χρόνια
ομιλούσε στους επισκέπτες του πρωτίστως περί της αγάπης του Θεού και του
συνανθρώπου, περί της μετάνοιας, της ταπεινοσύνης και της καλοσύνης. Όμως την
τελευταία χρονιά της ζωής του, απότομα άρχισε να ομιλάει για έσχατους καιρούς.
Έλεγε σε όλους τους επισκέπτες του ότι ζουν στην εποχή των εσχάτων καιρών.
- Εσείς θα τον δείτε τον Αντίχριστο. Όταν αρχίσουν οι διωγμοί και θα αναγκαστείτε να καταφύγετε στα βουνά, μη φοβηθείτε! Όπως και στους Ισραηλίτες στην έρημο δεν στέρησε τίποτα ο Θεός, όταν απελευθερώθηκαν από τη δουλεία του Φαραώ και της Αιγύπτου, ακριβώς με ίδιο τρόπο θα μεριμνήσει ο Θεός και για εσάς, οι οποίοι θα καταφύγετε στα βουνά για την ελευθερία εν Χριστώ, για να αποφύγετε τη δουλεία της Αιγύπτου – του εδώ κόσμου και του Φαραώ – του Αντίχριστου. Να γνωρίζετε ότι αυτό θα σας οδηγήσει στην Παράδεισο και θα λάμψετε σαν ήλιος.
Τις τελευταίες ημέρες ο γέροντας
Γαβριήλ ομιλούσε μόνο για την Αγάπη και σε όλους τους επισκέπτες του με
δακρυσμένα μάτια έλεγε:
- Να θυμάστε ότι ο Θεός είναι η
Αγάπη! Να κάνετε όσο μπορείτε περισσότερο καλό για να σας σώσει η καλοσύνη σας.
Να είστε ταπεινοί διότι ο Θεός στους ταπεινούς θα δώσει την χάρη . Να μετανιώνετε για τις αμαρτίες σας και να
τις παρατήσετε, γιατί το «αύριο» είναι μόνο παγίδα του πονηρού. Να αγαπάτε
αλλήλους, διότι ο άνθρωπος χωρίς αγάπη δεν θα μπορέσει να εισέλθει στη βασιλεία
των ουρανών.
Είναι εκπληκτική η μέγιστη
ταπεινοσύνη του γέροντα Γαβριήλ. Η μεγαλύτερη αδελφή του γέροντα, κυρία Έμμα
αναπολεί:
- «Εμείς δεν τον καταλαβαίναμε. Εκείνος από τα παιδικά χρόνια ήταν άνθρωπος με ευαίσθητη ψυχή. Όταν χειροτονήθηκε ιερέας, ο κόσμος τον σεβόταν κατά κάποιο τρόπο. Όταν ο Γαβριήλ ερχόταν στο σπίτι, έκλαιγε συχνά στην εκκλησία του. Μια φορά είχε αφήσει την πόρτα της εκκλησίας ανοιχτή και όταν άκουσα τη φωνή του κλάματος, μπήκα και τον ρώτησα στενοχωρημένη: Βασίκο, αδελφέ, γιατί κλαις έτσι, μήπως κάτι κακό σου συνέβη;
- Αδελφή, ο Χριστός γεννήθηκε στη φάτνη, ενώ ο κόσμος εμένα τιμάει και φιλάει τα χέρια μου». Παρά της εκπληκτικής ταπεινοσύνης του γέροντα Γαβριήλ, πολλοί ιερείς ή κοσμικοί τον τιμούσαν με σεβασμό και ευλάβεια.
Το άφθαρτο αίμα του Γέροντος Γαβριήλ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου