ΑΛΛΑ ΡΥΣΑΙ ΗΜΑΣ ΑΠΟ ΤΟΥ ΠΟΝΗΡΟΥ. ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΒΕΛΙΜΙΡΟΒΙΤΣ.

'Αλλά ρύσαι ημάς από του πονηρού

Ποιός θα μας ελευθερώσει από τον πονηρό, αν όχι Εσύ, ό Πατέρας μας;

Ποιος θ' απλώσει τα χέρια του για    να πιάσει τα παιδιά πού πνίγονται, αν όχι ό πατέρας τους; Ποιος ενδιαφέρεται περισσότερο για την καθαριότητα και την ομορφιά του σπιτιού, αν όχι ό νοικοκύρης;

Μας κάλεσες από το μηδέν για να γίνουμε κάτι-κι εμείς σερνόμαστε κάτω με κακία, μεταμορφωνόμαστε και γινόμαστε πάλι μηδέν.

Τυλίγουμε γύρω από τις καρδιές μας το ίδιο το φίδι πού φοβόμαστε τόσο πολύ.

Φωνάζουμε μ' όλη μας τη δύναμη στο σκοτάδι-μα το σκοτάδι κατοικεί στις ψυχές μας και σπέρνει εκεί τα μικρόβια του φόβου και του θανάτου.

Αγωνιζόμαστε και κραυγάζουμε με μια φωνή εναντίον του πονηρού- μα ό πονηρός εισχωρεί αθόρυβα στο σπίτι μας. Ενώ εμείς φωνάζουμε και παρακαλούμε, ό πονηρός πιέζει τη μια κατάσταση μετά την άλλη κι έρχεται όλο και πιο κοντά στην καρδιά μας.

Παντοδύναμε Πατέρα μας! Στάσου ανάμεσα σε μας και τον πονηρό. Αν σηκώσουμε ψηλά τις καρδιές μας, ό πονηρός θα εξατμιστεί όπως το νερό μιας λακκούβας κάτω από τον καυτερό ήλιο.

Βρίσκεσαι πολύ ψηλά πάνω από μας, εκεί πού δεν φτάνει ό κομπασμός του πονηρού. Εμείς όμως ασφυκτιούμε. Το κακό αναπτύσσεται μέρα με τη μέρα, μπροστά στα μάτια μας, και σπέρνει πλούσια τούς πονηρούς καρπούς του τριγύρω.

Ό ήλιος μας χαιρετάει κάθε πρωί μ' ένα «καλημέρα» και μας ρωτάει: Τί έχουμε να επιδείξουμε στον ύψιστο βασιλιά μας; Κι εμείς παρουσιάζουμε μόνο τούς μολυσμένους καρπούς του κακού. "Αχ, Θεέ μου! Δεν είναι ό άψυχος πηλός πιο αγνός από τον άνθρωπο, όταν αυτός βρίσκεται στην υπηρεσία του πονηρού;

Έχουμε χτίσει τα σπίτια μας και τούς πύργους μας στις σχισμές και τις χαράδρες της γης. Δε θα 'ταν δύσκολο σε Σένα να δώσεις εντολή στα ρέματα να πλημμυρίσουν τις σχισμές αυτές και τις χαράδρες και να παρασύρουν τούς ανθρώπους και τις κακίες τους.

'Αλλά Εσύ είσαι υπεράνω της οργής μας, δεν έχεις ανάγκη τις συμβουλές μας. Αν άκουγες τούς ανθρώπους, θα 'χες καταστρέψει ως τώρα το σύμπαν ολόκληρο από τα θεμέλια του.

Ώ, Εσύ πού είσαι ή μεγαλύτερη, ή ανώτερη σοφία! Χαμογελάς πάντα μέσα στο θείο Σου κάλλος και την αθανασία Σου. Από το χαμόγελο Σου αναπτύσσονται τα καινούργια αστέρια. Με το χαμόγελο Σου μετατρέπεις το κακό μέσα μας σε αγαθό, εμβολιάζεις το δέντρο του κακού και το κάνεις καλό, φροντίζεις με τόση υπομονή τον ακαλλιέργητο και χαμένο κήπο μας της Εδέμ.

 Θεραπεύεις με υπομονή χτίζεις με υπομονή. Οικοδομείς καρτερικά τη δική Σου βασιλεία του αγαθού, Βασιλιά και Πατέρα μας! Προσευχόμαστε σε Σένα: Ελευθέρωσε μας από τον πονηρό και πλήρωσε μας με το αγαθό, Εσύ, στον Όποιο δεν υπάρχει τίποτα κακό, πού είσαι ή πληρότητα κάθε αγαθού.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ. ΠΑΤΕΡ ΗΜΩΝ. ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΒΕΛΙΜΙΡΟΒΙΤΣ

ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΕΤΡΟΣ ΜΠΟΤΣΗΣ