"Και αφες ημίν τα όφειλήματα ημών, ως και ημείς άφίεμεν τοις οφειλέταις ημών... " ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΒΕΛΙΜΙΡΟΒΙΤΣ

Και αφες ημίν τα όφειλήματα ημών, ως και ημείς άφίεμεν τοις οφειλέταις ημών...

Συνήθως ό άνθρωπος αμαρτάνει, παραβαίνει το νόμο Σου, και μετά το συνειδητοποιεί, Πατέρα μας. Κι Εσύ δε συγχωρείς όλες τις αμαρτίες μας, αν εμείς δε συγχωρήσουμε εκείνους πού μας αδικούν. Έπλασες το σύμπαν και όρισες μέτρο και τάξη. Πώς θα μπορούσε να διατηρηθεί αυτή ή ισορροπία στο σύμπαν αν Εσύ έχεις ένα μέτρο προς εμάς και μείς έχουμε ένα άλλο μέτρο προς τον πλησίον μας; Αν Εσύ μας δίνεις ψωμί κι εμείς ρίχνουμε πέτρες στο διπλανό μας; Αν Εσύ συγχωρείς τις αμαρτίες μας κι εμείς κρεμάμε τούς αδελφούς μας για τις δικές τους; Πώς θα μπορούσε να διατηρηθεί έτσι ή τάξη κι ή ισορροπία στο σύμπαν, δίκαιε Πατέρα μας;

Αλλά να, πού Εσύ συγχωρείς περισσότερο απ' όσο μπορούμε εμείς να συγχωρήσουμε τον αδελφό μας. Μολύνουμε τη γη μέρα νύχτα με τα εγκλήματα μας, ενώ Εσύ μας υποδέχεσαι κάθε πρωί με το ακοίμητο μάτι του ήλιου Σου, κάθε νύχτα μας αποδείχνεις το έλεος και τη συγχωρητικοτητα Σου με τα άστρα, αυτούς τούς φωτεινούς φρουρούς των πυλών της βασιλείας Σου, ουράνιε Βασιλιά, Πατέρα μας!

Μας κάνεις κάθε μέρα να ντρεπόμαστε, Πανεύσπλαχνε Κύριε! Εκεί πού μας αξίζει τιμωρία, Εσύ μας στέλνεις το έλεος Σου. Εκεί πού περιμένουμε τις βροντές Σου, Εσύ μας χαρίζεις ένα γαλήνιο βράδυ. Ενώ περιμένουμε σκοτάδι, Εσύ μας γεμίζεις με το φως ήλιου. Παραβλέπεις πάντα τις αμαρτίες μας- δείχνεις πάντα τη μεγαλοσύνη Σου, την ήρεμη ανοχή Σου.

Αλίμονο στον ανόητο εκείνο πού νομίζει πώς θα Σε προσβάλει με κάποια βλάσφημη λέξη. Μοιάζει με το παιδί πού πετάει με θυμό έναν κόκκο άμμου στη θάλασσα για να τη μετακινήσει ολόκληρη. Ή θάλασσα το μόνο πού κάνει, είναι να αντιδράσει με λίγους κύκλους στην επιφάνεια, αποκαλύπτοντας έτσι την αδυναμία της άγριας διάθεσης μπροστά στην απύθμενη δύναμη του ωκεανού.

Οι αμαρτίες μας είναι όλες κοινές. Είμαστε όλοι υπεύθυνοι για τις αμαρτίες όλων. Γι' αυτό και δεν υπάρχουν στη γη απόλυτα δίκαιοι άνθρωποι. Όλοι οι δίκαιοι πρέπει να έχουν κάποια ευθύνη για τις αμαρτίες των αμαρτωλών. Είναι αδύνατο να γίνει κανείς τέλειος, απόλυτα δίκαιος, άψογος. Δεν υπάρχει ούτε ένας δίκαιος πού να μην κουβαλάει στην πλάτη του τουλάχιστο έναν αμαρτωλό. 

Αλλά βοήθησε με να κατανοήσω, Κύριε- πώς γίνεται, όσο περισσότερο κουβαλάει ό δίκαιος άνθρωπος τις αμαρτίες των αμαρτωλών, τόσο πιο δίκαιος να γίνεται;

Ουράνιε Πατέρα μας, Εσύ πού από το πρωί ως το βράδυ στέλνεις σ' όλα τα παιδιά σου τον επιούσιο άρτο και δέχεσαι τις αμαρτίες τους για άντίδοση, ελάφρυνε το φορτίο των δικαίων και φώτισε το σκότος των αμαρτωλών!

Ή γη έχει γεμίσει από αμαρτίες, αλλά κι από προσευχές. Έχει γεμίσει από τις προσευχές των δικαίων κι από την απελπισία των αμαρτωλών. Από την απελπισία δεν ξεκινάει ή προσευχή;

Εσύ θα είσαι ό Νικητής. Ή βασιλεία Σου θα θεμελιωθεί στις προσευχές των δικαίων. Το θέλημα Σου θα γίνει νόμος για τούς ανθρώπους, όπως είναι νόμος και για τούς αγγέλους.

Είναι δυνατό λοιπόν ό Πατέρας μας να διστάσει να συγχωρήσει τις αμαρτίες των θνητών και να τούς δώσει έτσι παράδειγμα συγχωρητικοτητα κι ελέους;

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ. ΠΑΤΕΡ ΗΜΩΝ. ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΒΕΛΙΜΙΡΟΒΙΤΣ

ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΕΤΡΟΣ ΜΠΟΤΣΗΣ