ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΒΕΛΙΜΙΡΟΒΙΤΣ. (Στόν Π. Στόιμιρ σχετικά με τις Λιτανείες)

Οι λιτανείες συνήθως γίνονται στην Εκκλησία. Με ρωτάς όμως τί νόημα έχει να γίνονται οι λιτανείες σε δημόσιους χώρους και σε αγρούς. Και βέβαια έχει νόημα να γίνονται οι λιτανείες όπως κι οι κοινές προσευχές σε δημόσιους και ανοιχτούς χώρους, κάτω από τον ήλιο και το στερέωμα. Εκεί είναι ό ναός του σύμπαντος, πού δημιουργήθηκε με τη δύναμη και τη σοφία του Δημιουργού. Οι Ισραηλίτες έκαμαν κι αυτοί λιτανείες με το δικό τους τρόπο, όπως για παράδειγμα όταν αιχμαλωτίστηκαν στην Ιεριχώ. Λιτανεία έκανε ό Ιησούς του Ναυή, με εντολή του Θεού. Οι άνθρωποι μετέφεραν την Κιβωτό της Διαθήκης, ενώ προηγούνταν οι ιερείς πού φύσαγαν τις σάλπιγγες. Ή πομπή κύκλωνε την Ιεριχώ για επτά μέρες με ιεροπρέπεια, σιγή και προσευχή. Την έβδομη μέρα έπεσαν τα τείχη της Ιεριχούς κι οι Ισραηλινοί κατέλαβαν την πόλη (βλ. Ιησούς του Ναυή, κεφ. στ'). Εμείς οι χριστιανοί αντί για την Κιβωτό της Διαθήκης κουβαλάμε το σταυρό, εικόνες και λάβαρα. Αντί να φυσάμε σάλπιγγες και κέρατα, χτυπάμε τις καμπάνες και ψάλλουμε ύμνους. Ό λαός μας κάνει παρακλήσεις και μαζί με τους ύμνους της Εκκλησίας ψάλλουν και δικούς τους, όπως:

Τον σταυρόν Σου φέροντες, εύχόμεθα εις τον Θεόν, Κύριε ελέησον! Κύριε ελέησον!

Ό σταυρός προηγείται απ' όλα τα σύμβολα πού μεταφέρουν στη λιτανεία. Κι αυτό γίνεται επειδή, από τότε πού ό Χριστός σταυρώθηκε στο Γολγοθά, στο σύμβολο αυτό δόθηκε μεγάλη δύναμη και ισχύς να διώχνει τις ακάθαρτες δυνάμεις, να θεραπεύει και να αγιάζει τούς ανθρώπους, τα ζωντανά τους, τα σπίτια, τα εργαστήρια και τούς αγρούς. Οι ευλαβείς χριστιανοί το γνωρίζουν αυτό και γι' αυτό κάνουν λιτανείες.

Γράφεις πώς «τα Ιερά αντικείμενα βεβηλώνονται και προσφέρονται για εμπαιγμό» όταν περιφέρονται στις λιτανείες. Μάλλον κάποιος κακός λογισμός σου το ψιθύρισε αυτό. Όχι μόνο δεν είναι σωστό αυτό, μα συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο. Τα ιερά αντικείμενα αγιάζουν οτιδήποτε έχει βεβηλωθεί από τις αμαρτίες των ανθρώπων. Οι παρακλήσεις είναι πνευματική μάχη εναντίον του πονηρού, εναντίον των σατανικών δυνάμεων. Οι άνθρωποι πού συμμετέχουν στις λιτανείες είναι κατά κάποιο τρόπο ό στρατός του Θεού. Όταν εμπαίζει κανείς τις λιτανείες κάνει κάτι σπουδαίο; Εκείνος πού είναι στερημένος από το Πνεύμα του Θεού εμπαίζει την Εκκλησία και κάθε τί εκκλησιαστικό, εμπαίζει ακόμα την προσευχή και την πίστη.

 Αυτό όμως δεν μπορεί να φοβίζει όσους φέρουν το σταυρό, γιατί εκείνοι μάχονται εναντίον των αοράτων δυνάμεων κι είναι πολύ πιο φοβεροί από τούς ασήμαντους υβριστές. Κι έπειτα όσοι κοροϊδεύουν τα ιερά αντικείμενα, τον εαυτό τους ζημιώνουν. Το επιβεβαιώνει αυτό ή εμπειρία.

Σ' ένα από τα χωριά μας γινόταν κάποτε λιτανεία στους καλλιεργημένους αγρούς. Ένας άνθρωπος πού είχε δουλέψει κάνα δύο χρόνια στην Αμερική, στεκόταν μπροστά στο σπίτι του και περιγελούσε την πομπή. Σύντομα στο χωριό έπιασε δυνατή βροχή. Κανένας άλλος δεν έπαθε ζημιά εκτός από εκείνον. Οι σπαρμένοι με σιτάρι αγροί του σκεπάστηκαν με τόσην άμμο πού έφερε ή βροχή, ώστε δεν μπορούσες να δεις όχι μόνο το σιτάρι, μα ούτε που ήταν ό αγρός του.

Οι κοινές προσευχές πού γίνονται στην εκκλησία δε μένουν ποτέ χωρίς ανταπόδοση, ιδιαίτερα όταν συνδυάζονται με μετάνοια και υποταγή στο θέλημα του Θεού. Οι άνθρωποι έχουν νιώσει την ωφέλεια και γι' αυτό αγαπούν τις λιτανείες και καταφεύγουν σ' αυτές. Αν οι λιτανείες δεν είχαν προκαλέσει βροχές ύστερα από παρατεταμένες ανομβρίες και δεν είχαν περιορίσει τούς θανάτους σε εποχές μαζικών καταστροφών ή δεν είχαν φέρει την ειρήνη σε περιόδους συγκρούσεων, θα περιέφεραν οι άνθρωποι το σταυρό με τόση ευλάβεια ανάμεσα από χωριά και αγρούς;

 Οι Τούρκοι δεν έχουν λιτανείες. Την εποχή της Οθωμανικής αυτοκρατορίας όμως κάτι έγινε σε μια πόλη της Μακεδονίας, κάτι πού το θυμούνται πολύ καλά μάρτυρες πού ζουν ακόμα. Αυτό έγινε μια εποχή καταστροφικής ανομβρίας. Οι Τούρκοι ζήτησαν από τούς χριστιανούς να κάνουν λιτανεία. Ό επίσκοπος τότε μαζί με το λαό έκαναν λιτανεία με σταυρούς και βάδιζαν με κατεύθυνση μια γειτονική πηγή. Σε μια από τις λιτανείες υπήρχαν και Τούρκοι πού συμπορεύονταν με τούς χριστιανούς. Δεν είχαν τελειώσει καλά καλά οι δεήσεις κι ό ουρανός ξαφνικά σκοτείνιασε. Μετά άρχισε να πέφτει τόσο δυνατή βροχή ώστε όσοι συμμετείχαν στη λιτανεία έτρεξαν στα σπίτια τους για να μη βραχούν.

Είθε ο Θεός να σου στείλει την ειρήνη και την ευλογιά Του.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ. Η ΤΡΑΓΩΔΙΑ ΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ. ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΒΕΛΙΜΙΡΟΒΙΤΣ.