ΣΤΟ ΧΕΙΛΟΣ ΤΟΥ ΓΚΡΕΜΟΥ
Μερικοί δεν μαλακώνουν
απ' τα λάθη τους,
μα γίνονται
ακόμα πιο σκληροί.
Μα έρχεται η ζωή
και σε τακτοποιεί
μια χαρά.
Διότι..
Αν δεν γίνεις λιώμμα στη ζωή
δεν θα έρθει η άνοιξη
για να σε βρει.
Αν δεν καταλάβεις
την πλήρη σου αποτυχία
θα 'χεις μονίμως μια ψευδαίσθηση
πως ζεις σε ευτυχία.
Αν δεν σαπίσει ο σπόρος
λουλούδια
δε θ' ανθίσουν.
Αν δεν τολμήσεις
ένα άγγιγμα στη γνησιότητα
θα 'σαι ένας ζωντανός - νεκρός
μες στην απάτη
και την τυπικότητα.
Αν δεν μπορείς να δεις
τα σπήλαια εντός σου
θα 'σαι
μιας περιπλάνησης ατέλειωτης
η ενσάρκωση.
Αν δεν χαθείς,
δεν θα βρεθείς.
Ο Κύριος αγκάλιασε
και σήκωσε
το πρόβατο που βγήκε
απ' το κοπάδι.
Που τόλμησε τη μάζα να αφήσει
τον Πλάστη να ζητήσει
αγγίζοντας
το χείλος του γκρεμού..
Διότι σ' αυτό το χείλος
παίζονται
τα μεγάλα παιχνίδια.
Ή γκρεμίζεσαι
εις θάνατον.
Ή, χάνεσαι αρχικά,
κι εντός ολίγου απογειώνεσαι
καθώς στην πλάτη σου
φυτρώνουνε φτερά.
Δεν γίνεται αλλιώς;
Όχι.
Και ποιος σου 'πε,
φίλε μου,
ότι η ζωή
είναι βεβαιότης,
σιγουριά
και όχι ρίσκο;...
Εδώ ο Θεός
¨του ιδίου Υιού ουκ εφείσατο!..¨
Θα κάνει εξαίρεση
με σένα;!..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου