ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΤΥΡΟΦΑΓΟΥ. ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΒΕΛΙΜΙΡΟΒΙΤΣ.

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΤΥΡΟΦΑΓΟΥ

(Ευαγγέλιο: Ματθ. στ 14-21)

Το πρώτο μάθημα πού μαθαίνει ό στρατιώτης όταν πάει στη μάχη, είναι ότι δεν πρέπει να παραδώσει στον εχθρό. Ό διοικητής τον προειδοποιεί πώς όλοι οι στρατιώτες οφείλουν να προσέχουν για να μην πέσουν στις παγίδες του εχθρού, να μην ξεγελαστούν κι αιχμαλωτιστούν. Ό στρατιώτης πού είναι μόνος του και γυμνός, πεινάει και κρυώνει, αντιμετωπίζει μεγάλο πειρασμό ν' αυτομολήσει στον εχθρό. Ό πανούργος εχθρός θα εκμεταλλευτεί με κάθε δυνατό τρόπο τη δυσχερή θέση του. 

Ίσως να πεινάει κι αυτός (ό εχθρός). Σ' αυτήν την περίπτωση όμως θα δείξει τη γαλαντομία του, θα προσποιηθεί πώς έχει αρκετά αγαθά και θα δώσει ένα κομμάτι ψωμί στο στρατιώτη πού παραδόθηκε. Ίσως κι ό εχθρός να κρυώνει, να 'ναι ρακένδυτος ή γυμνός. Τότε όμως θα δώσει κάποιο ρούχο στο στρατιώτη, σα να 'ταν ό ίδιος πλούσιος και καλοντυμένος, σα να του περίσσευαν τα ρούχα. Θα του δώσει φυλλάδια, όπου θα κομπάζει πώς ή νίκη του είναι σίγουρη, θα πει στο φτωχό στρατιώτη πώς δεξιά κι αριστερά του υπάρχουν ομάδες πολλές φίλων και συναδέλφων του πού παραδόθηκαν, ή πώς ό στρατηγός τους σκοτώθηκε ή πώς ό βασιλιάς τους ζήτησε να συνάψει ειρήνη μαζί τους. Θα υποσχεθεί στο στρατιώτη σύντομη επιστροφή στο πατρικό του σπίτι, μια καλή θέση, λεφτά και όσα άλλα ονειρεύεται ό άνθρωπος πού βρίσκεται σέ μεγάλη ανάγκη. Ό στρατηγός επισημαίνει όλες αυτές τις παγίδες και τα τεχνάσματα του εχθρού από την αρχή, προειδοποιεί τούς στρατιώτες του πώς δεν πρέπει να τα πιστέψουν, οποιοδήποτε κι αν είναι το τίμημα. 

Τούς συμβουλεύει να μην εγκαταλείψουν τη θέση τους, να μην παραδοθούν, αλλά να μείνουν πιστοί, έστω κι αν χρειαστεί να το πληρώσουν αυτό με τη ζωή τους.

Ή μη παράδοση στον εχθρό είναι ένας ιδιαίτερα σπουδαίος κανόνας και για τούς στρατιώτες του Χριστού, στη μάχη πού δίνουν με τα πονηρά πνεύματα αυτού του κόσμου. Κι ό Χριστός, πού στη μάχη αυτή είναι ό Βασιλιάς και στρατηγός μας, το επισημαίνει αυτό και μας προειδοποιεί: «Ιδού προείρηκα ύμίν» (Ματθ. κδ'25), είπε στους μαθητές Του.

Ό κίνδυνος είναι μεγάλος. Ό εχθρός του ανθρώπινου γένους είναι πιο φοβερός και πιο πανούργος από κάθε άλλον εχθρό πού θα μπορούσες να φανταστείς. Το είπε αυτό ό Κύριος σ' ένα άλλο σημείο: «Ιδού ό σατανάς έξητησατο υμάς του σινιάσαι ως τον σίτον» (Λουκ. κβ'31). Ό σατανάς θέλει να σας ξεσκονίσει, όπως το σιτάρι μέσα στο κόσκινο. 

Κυνηγάει διαρκώς τούς ανθρώπους, από την ίδια τη στιγμή πού εξαπάτησε τον πρώτο άνθρωπο - από την ήμερα πού αξίωσε δικαιώματα πάνω στους ανθρώπους και τα πήρε από το θεό για λογαριασμό του. Προσπαθεί να σύρει κοντά του το στρατιώτη του Χριστού χρησιμοποιώντας κάθε άπατη, τον δελεάζει με ψεύτικες υποσχέσεις και του δείχνει φανταστικά πλούτη. Δεν υπάρχει πιο πεινασμένη ύπαρξη από κείνον, αλλά δείχνει το ψωμί στους πεινασμένους και τούς καλεί να παραδοθούν. Δεν υπάρχει πιο γυμνό όν απ' αυτόν, μα τραβάει τούς ανθρώπους με τα χρώματα της φανταστικής κι απατηλής αμφίεσης του. Δεν υπάρχει φτωχότερος απ' αυτόν όπως ό μάγος στα πανηγύρια όμως τρίβει δύο νομίσματα μεταξύ τους και δείχνει στους θεατές του τα εκατομμύρια πού υποτίθεται πώς έχει.

Δεν υπάρχει κανένας πού να 'χει πέσει τόσο πολύ όσο εκείνος. Δεν παύει ποτέ με τα ψέματα του όμως να παρουσιάζεται αυτός σαν νικητής κι οι στρατιώτες του Χριστού σαν νικημένοι, σα να 'φυγε από το πεδίο της μάχης ό Χριστός και κρύφτηκε. «Ψεύτης εστί και ό πατήρ αυτού», είπε ό Κύριος (Ίωάν. η'44). Είναι ψεύτης, πατέρας του ψεύδους. Όλη του ή δύναμη κι όλα του τα υπάρχοντα έχουν μόνο φανταστική ύπαρξη. Ό Κύριος Ιησούς Χριστός επισήμανε στους μαθητές Του όλες τις άπατες και τα όπλα του εχθρού και τούς έδειξε τόσο με λόγια όσο και με έργα πώς ν' αντισταθούν και με ποιά όπλα να τον πολεμήσουν.

Το κυριότερο όπλο για μάς τους χριστιανούς είναι ο ίδιος ό Χριστός. Ή παρουσία Του ανάμεσα μας κι ή δύναμη Του μέσα μας είναι τα βασικά μας όπλα. Τα τελευταία λόγια 

Του πού βλέπουμε στο ευαγγέλιο είναι: «Ιδού εγώ μεθ' υμών ειμί πάσας τας ημέρας, έως της συντέλειας του αιώνος» (Ματθ. κη'20). Ή παρουσία Του ήταν ολοφάνερη στους αιώνες πού πέρασαν σέ εκατομμύρια ατρόμητους στρατιώτες Του - αποστόλους, μάρτυρες, ομολογητές, θεοφόρους πατέρες, αφοσιωμένες παρθένες και αγίους άντρες και γυναίκες. Και δέ φανερωνόταν μόνο στα παλιά χρόνια αλλά και στις μέρες μας, καθαρά κι αληθινά, σ' όλους εκείνους πού δεν παραδόθηκαν στον πονηρό. 

Δέ φανερώνεται σήμερα μόνο, αλλά θα φανερώνεται και μέχρι τη συντέλεια, μέχρι το τέλος του χρόνου, αφού προφήτεψε πώς στο τέλος του χρόνου θα εμφανιστούν μεγαλομάρτυρες (βλ. Άποκ. ια'3). Έχουμε καθαρή και σίγουρη δύναμη από το Σώμα και το Αίμα Του, από το Πάθος Του, το λόγο Του, τον τίμιο και ζωοποιό Σταυρό, την Ανάσταση και την αθάνατη δόξα Του.

Εσύ πού έχεις πειστεί για την ακατανίκητη δύναμη του Χριστού, πού διαπερνάει σαν ηλεκτρικό ρεύμα τούς πιστούς, δείξε το και στους άλλους. Εσύ πού δεν πείστηκες ακόμα, αλλά θέλεις να πειστείς, κάνε όλα όσα σου ζητάει το ευαγγέλιο. Εκείνους πού επιμένουν κακόβουλα ν' αμφιβάλλουν, άσε τους στην αμφιβολία τους. Αυτοί δεν πληγώνουν το Θεό μα τον εαυτό τους. Δεν αμφιβάλλουν για την απώλεια του Θεού, μα για τη δική  τους Σύντομα θα 'ρθει ό καιρός πού δέ θα μπορούν πια ν' αμφιβάλλουν, αλλά τότε δέ θα μπορούν και να πιστέψουν.

Έκτος από την παρουσία και τη δύναμη του ίδιου του Χριστού, πού είναι το κύριο όπλο μας στη μάχη ενάντια στις πονηρές δυνάμεις, ό Κύριος Ιησούς μας πρόσφερε κι άλλα είδη όπλων, για να τα χρησιμοποιήσουμε με τη βοήθεια Του. Τα όπλα αυτά είναι τα έξης: διαρκής μετάνοια, διαρκής ελεημοσύνη, αδιάλειπτη προσευχή, συνεχής χαρά εν Κυρίω Ιησού, ό φόβος της μέλλουσας κρίσης και της καταδίκης των ψυχών μας, ή επιθυμία να υπομένουμε καρτερικά τα βάσανα για χάρη Του, με πίστη κι ελπίδα, ή συγχώρηση των προσβολών, ή θέαση του κόσμου αυτού σα να μην υπήρχε καθόλου, ή συμμετοχή στα άγια μυστήρια, οι αγρυπνίες κι ή νηστεία. Μνημονεύουμε τελευταία τη νηστεία όχι επειδή σαν όπλο δεν είναι σπουδαίο (μη γένοιτο!), αλλά επειδή το ευαγγέλιο της σημερινής ημέρας μιλάει για τη νηστεία και σκοπεύουμε να το σχολιάσουμε ιδιαίτερα.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ ΚΑΙΡΟΣ ΜΕΤΑΝΟΙΑΣ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΒΕΛΙΜΙΡΟΒΙΤΣ ΠΕΤΡΟΣ ΜΠΟΤΣΗΣ.