Την βοήθεια του Άι Νικόλα επικαλείται μερικές μέρες μετά την ναυτική τραγωδία με το πλοίο Norman Atlantic ο διασωθείς Λασιθιώτης από τους Κάτω Αμυγδάλους Ζενίων στην καταγωγή Χριστόφορς Κτενάκης επαγγελματίας οδηγός φορτηγών.
Ο ίδιος μιλώντας στo Λατώ fm 103,3 και στην ΑΝΑΤΟΛΗ περιέγραψε λεπτό προς λεπτό την εμπειρία που έζησε ευχόμενος να μην περάσει ποτέ κανείς κάτι παρόμοιο ενώ τόσες μέρες μετά και ακόμα δεν μπορεί να ηρεμήσει ούτε και να κοιμηθεί με ηρεμία. Σκέφτεται διαρκώς όλα όσα βίωσε, τους ανθρώπους που χάθηκαν και γνώριζε ενώ ένας συνάδελφος του Έλληνας που δεν τα κατάφερε βρίσκονταν μαζί τους λίγες ώρες πριν στην τραπεζαρία.
Πολλά χρόνια τώρα εργάζεται σαν οδηγός μεταφέροντας πολύ συχνά στο εξωτερικό εμπορεύματα για διάφορες εταιρίες, την περίοδο αυτή εργάζεται για τα συμφέροντα μιας Κυπριακής εταιρίας και είχε στον έλεγχο του βυτίο όχημα και είχε φορτώσει λάδι από την Σητεία με προορισμό την Ανγκόνα.
«Όλα έδειχναν ξεκινώντας από την Πάτρα ότι επρόκειτο για ένα ακόμα ταξίδι ρουτίνας , όλοι οι οδηγοί συνήθως ξαπλώνουμε για ύπνο διότι είμαστε κουρασμένοι και μας περιμένει μακρύ ταξίδι στην συνέχεια. Ήμουν στην καμπίνα, λίγο μετά τις 04.30, όταν με ξύπνησε συνάδελφος οδηγός για να μου πει ότι από τα μεγάφωνα ακούγονται ανακοινώσεις στα Αγγλικά ενώ δεν είχε σημάνει κανένα σήμα συναγερμού. Βρισκόμασταν στο κατάστρωμα κάτω από την γέφυρα ενώ τα οχήματα μας ήταν στο γκαράζ που είναι χαμηλά στα ύφαλα του πλοίου, βγαίνοντας έξω στο κατάστρωμα είδαμε τον πανικό που ήδη επικρατούσε και αμέσως μπήκαμε στην βάρκα που βρίσκονταν ακριβώς από έξω. Ήταν η πρώτη που κατέβηκε με πολύ μεγάλη δυσκολία από το πλοίο, βρισκόμασταν μέσα περίπου 60 άνθρωποι μέσα στους οποίους και αρκετά μικρά παιδιά. Η θαλασσοταραχή μας χτυπούσε συνέχεια πάνω στο πλοίο έως την στιγμή που κόπηκαν τα συρματοπλέγματα και πέσαμε στην θάλασσα. Η μηχανή της λέμβου ευτυχώς πήρε μπροστά και 2 από τα μέλη του πληρώματος ένας στο τιμόνι και ο άλλος μπροστά μας οδήγησαν μακριά από το πλοίο το οποίο το χτυπούσαν τα κύματα.» λέει με αγωνία στην περιγραφή του ο ίδιος. Η κατάσταση μέσα στην σωσίβια λέμβο ήταν άσχημη με το μικρό σωστικό μέσω να χτυπιέται από τα τεράστια κύματα και την απουσία σκάφους για βοήθεια, όλους μας να βρισκόμαστε σε άσχημη κατάσταση, με εμετούς φωνές και κλάματα, είπε. «Μετά την ανατολή του ήλιου μας πλησίασε ένα τεράστιο φορτηγό πλοίο, το πλευρίσαμε, πέταξε ανεμόσκαλα, όμως ήταν τόσο ψιλά, πάνω από 30 μέτρα, ήταν άδειο οπότε ευάλωτο στον καιρό και μόλις καμιά δεκαριά κατάφεραν να ανέβουν. Δεν αντέξαμε άλλο να χτυπιέται η λέμβος πάνω του, μάλιστα σε μια στιγμή ήμασταν πολύ κοντά στην τεράστια προπέλα του που ήταν έξω από το νερό μιας και το πλοίο ήταν άδειο αλλά ευτυχώς εκτός λειτουργίας και το αφήσαμε ενώ λίγο αργότερα ένα άλλο φορτηγό πλοίο το JEANNETTE, μας πλησίασε, έκατσε κόντρα στον καιρό και μας προφύλαξε από τα μεγάλα κύματα, έριξε δίχτυ και ένας ένας ανεβήκαμε πάνω του. Κατά την διάρκεια δε που ανέβαινε ο τελευταίος από όσους ήμασταν μέσα στην λέμβο αυτή κόπηκε στα δύο και βούλιαξε. Στο πλοίο αυτό μας έδωσαν τις πρώτες βοήθειες και στεγνά ρούχα ενώ ελικόπτερο ήρθε και πήρε έναν τραυματία.» είπε και τόνισε ότι όλοι χρωστάνε πολλά στον καπετάνιο του συγκεκριμένου πλοίου.
Στην συνέχεια κατευθύνθηκαν σε ένα λιμάνι πιο κοντά από την Ανγκόνα όπου το πλοίο έδεσε για λίγο μέχρι να κατέβουνε ενώ σύμφωνα με την διήγηση του ίδιου τους περίμεναν τοπικές αρχές με ρούχα, ασθενοφόρα και ζεστό φαγητό. Λίγο αργότερα μεταφέρθηκαν στο αεροδρόμιο από το οποίο έφυγαν με C 130 για την Αθήνα και από εκεί για τον προορισμό του ο κάθε ένας από όσους ήταν μέσα στην βάρκα. Όπως είπε ο ίδιος ορατότητα με το φλεγόμενο πλοίο με το οποίο ταξίδευε πρώτη φορά δεν είχαν ενώ αργότερα έμαθαν για τους Έλληνες.
«Ένα χέρι από εκεί ψιλά, του Αι Νικόλα ίσως δεν ξέρω τίνος, σαν να ήρθε και να μας έσωσε από βέβαιο πνιγμό.» είπε στην ΑΝΑΤΟΛΗ ο Χριστόφορος Κτενάκης πατέρας δύο παιδιών ο οποίος είχε όλα του τα υπάρχοντα στο αυτοκίνητο πάνω και χρειάστηκε να αγοράσει ρούχα ώστε να μπορεί να κυκλοφορεί τις πρώτες μέρες. Τώρα ο ίδιος ο οποίος μάλιστα είναι το δεύτερο ατύχημα σε πλοίο που βιώνει, έχει καθημερινή επαφή με την εταιρία του ώστε αν δουν πως θα γίνει με το όχημα τους το οποίο δεν έχουν προσεγγίσει οι αρχές. «Ζήσαμε κάτι συγκλονιστικό που καιρό θα το κουβαλάμε στο μυαλό και στις σκέψεις μας, μακάρι άλλος άνθρωπος να μην το πάθει ποτέ ξανά.» είπε τέλος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου