Ορφανόν
και χήραν άναλήψεταί και οδόν αμαρτωλών άφανιεί.
Εδω
τώρα, με το «ορφανόν και χήραν», έχουμε κάποιες παράξενες αλληγορικές ερμηνείες
μέσα στα ερμηνευτικά σχόλια πού κάνουν αρκετοί από τούς Πατέρες. Ή πιο
ιδιόμορφη είναι ότι ορφανός είναι ό άνθρωπος ό μοναχός, γιατί έχει εγκαταλείψει
τον πατέρα του και τη μητέρα του, και αυτόν τον προσλαμβάνει ό Κύριος
(άναλήψεται), τον αναλαμβάνει ό Κύριος.
Και χήρα είναι ή νύμφη πού δεν έχει
γνωρίσει νυμφίο. Πέντε ανδρας εσχες,
λέει στη Σαμαρείτισσα, και νυν ον έχεις ουκ εστί σου ανήρ (Ίωάν. 4,18). Αυτή
είναι ή χήρα, διότι δεν έχει γνωρίσει τον Νυμφίο ακόμα.
Και
ό τελευταίος στίβος καταλήγει με αυτή τη δοξολογία:
Βασιλευσει
Κύριος εις τον αιώνα, ό Θεός σου, Σιών, εις γενεάν και γενεάν.
Απευθύνεται
πλέον σέ έναν λαό. Έδώ ή λέξη Σιών εμπεριέχει την έννοια του λαού, του λαού του
Θεού. Απευθύνεται, λοιπόν, στον λαό τού Θεού για να του υπομνήσει ότι για πάντα
ό Κύριος θα είναι παρών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου