Ποιούντα κρίμα
τοις άδικουμένοις, διδόντα τροφήν τοις πεινώσι. Κύριος λύει πεπεδημένους,
Πρέπει να
προσδιορίσει ποιος είναι αυτός ό Θεός, πού αν τον έχω βοηθό μου είμαι μακάριος.
Μάς είπε λοιπόν, είναι ό Δημιουργός, άλλα και ό προνοητής, αυτός πού προνοεί. Προνοεί
πώς; Με το να δικαιώνει τον αδικούμενο, να θρέφει τον πεινώντα, να ελευθερώνει
τον αιχμάλωτο (πεπεδημένους = αλυσοδεμένους).
Αυτά θα τα δούμε σε μία αλληγορική
διάσταση: ό άνθρωπος πάντα είναι αδικημένος. Γιατί είναι αδικημένος; Γιατί
πεθαίνει, και αυτό είναι αδικία, δεν είναι ό προορισμός του να πεθάνει. Ό
άνθρωπος πάντα πεινάει, τώ πεινώντι, λέει ό Χριστός, δώσω αύτω φαγείν.
Και τί
τού δίνει; Το σώμα του και το αίμα του να φάει. Και ό αιχμάλωτος πάντα είναι
αιχμάλωτος της φθοράς και τού θανάτου. Να έρθετε, λέει, σ’ έμενα όλοι οι
αιχμάλωτοι και εγώ θα σάς ελευθερώσω: δεύτε προς με πάντες οι κοπιώντες και
πεφορτισμένοι κάγώ αναπαύσω υμάς (Ματθ. 11,28).
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ. ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΑΥΡΟΠΟΥΛΟΣ. ΕΙΣ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ ΑΓΙΟΥ ΚΟΙΝΩΝΙΑΝ . ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΔΟΜΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου