Τελείωσα τις σπουδές μου, υπηρέτησα την στρατιωτική μου θητεία κι επέστρεψα στην ιδιαίτερη πατρίδα μου, όπου εγκαταστάθηκα καί ασχολήθηκα μέ διάφορες επιχειρήσεις. Έβγαζα αρκετά χρήματα καί είχε πολύ ελεύθερο χρόνο στην διάθεσή μου.
Έκοψα την χαρτοπαιξία, αλλά έπαιζα πολλά λεφτά στο προπό καί τελευταία στο καζίνο. Επίσης είχα δοθεί ολόκληρος στις σαρκικές άπολαύσεις, μάλιστα δεν ένιωθα υπερήφανος για την έντονη ζωή μου καί κορόιδευα τούς άλλους ανθρώπους ότι ήταν νεκροί.
Κάποτε αγόρασα ένα βιβλίο μέ τίτλο: “'Η αυτοβιογραφία ενός γιόγκι” καί όταν τό διάβασα, ένιωσα μέσα μου ένα τρομερό ενθουσιασμό κι έδωσα πίστη σε όλα τά γραφόμενα εκεί. Μεταξύ των άλλων έγραφε για τον μεχαβατάρ Βαβαζί, τον όποιον αποκαλούσε σημερινό γιόγκι, Χριστό των Ινδιών κι έλεγε πώς ζούσε πάνω από χίλια πεντακόσια χρόνια στα βουνά μαζί μέ τούς μαθητές του. Από τότε έγινα μεγάλος υποστηρικτής τών γιόγκι καί των άνατολίτικων θρησκειών καί άρχισα να μιλάω σε όλους μέ θέρμη για την μετεμψύχωση, για τις απόκρυφες δυνάμεις τού ανθρώπου καί άλλες θεωρίες, πού έβγαζα από τό μυαλό μου μέ καταπληκτική ευκολία, λες καί μού τις υπαγόρευε κάποιος άλλος.
Σήμερα, γνωρίζω, ότι πίσω απ’ όλα αυτά κρυβόταν ό διάβολος, πού μ’ έσπρωχνε συνεχώς ολοένα καί περισσότερο στην πλάνη, μακριά από την αλήθεια.
Την άνοιξη του 1984 αισθανόμουν για πολύ καιρό πονοκεφάλους κι έπαιρνα κάθε ήμερα τρεις-τέσσερις ασπιρίνες. Τότε σκέφθηκα ότι αυτό συνέβαινε, επειδή υπήρχαν πολλά άτομα πού μέ ζήλευαν για την ζωή πού έκανα καί μέ μισούσαν, καί αποφάσισα ν’ αμυνθώ μέ πνευματισμό. Έγραψα, λοιπόν, καμιά πενηνταριά ονόματα ανθρώπων, πού υπέθετα ότι μέ ζηλεύουν, καί μέ δύο άλλους φίλους μου κλειστήκαμε σένα σκοτεινό δωμάτιο.
Την άλλη μέρα διαπίστωσα κάτι τό απίστευτο. Τρία, τέσσερα άτομα από αυτά πού είχα στην μαύρη λίστα, κ ι έτυχε να τά συναντήσω, είχαν πάθει κάτι κακό, όπως, μπόρεσα να διαπιστώσω μέ τά μάτια μου, ή να του αποσπάσω μέ την συζήτηση. Ό ένας άρχισε να κουτσαίνει από τον πόνο, ό άλλος αρρώστησε ξαφνικά, άλλος από πονοκεφάλους κι εφιάλτες όλη νύχτα, άλλοι, ένιωθαν πολύ πολύ άσχημα κλπ. Όπως ήταν εύλογο, συμπέρανα πως κάτι ανάλογο θα είχε συμβεί καί στούς άλλους.
Μετά από αυτό εγώ έτρεφα πλέον απόλυτη εμπιστοσύνη σχεδόν ευλάβεια, στον Βαβαζί, πού τον ένιωθα σαν άγιο καί προστάτη μου, ό οποίος βοηθάει όσους τον επικαλούνται, όπως έγραφε στο βιβλίο του. Θυμάμαι πολλές φορές πού κοιμόμουν αργά καί ήθελα να σηκωθώ πολύ πρωί, πριν κοιμηθώ, συγκεντρωνόμουνα κι έλεγα: “Θα ξυπνήσω την τάδε ώρα και θα νιώθω ξεκούραστος”. Καί ώ τού θαύματος! Τό πρωί ένιωθα ξεκούραστος.
Σήμερα γνωρίζω ότι τότε μέ εξαπατούσαν οι δαίμονες, πού ήταν υπαίτιοι για όλα αυτά, για να μέ κάνουν να πιστεύω στις εξαιρετικές δυνάμεις τού ανθρώπου καί στον Βαβαζί καί τούς γκουρού”.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου