ΘΑΥΜΑΣΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΖΩΗ ΤΗΣ ΜΑΚΑΡΙΑΣ ΕΥΦΗΜΙΑΣ ΤΗΣ ΣΕΡΒΙΑΣ ΜΙΑΣ ΗΓΟΥΜΕΝΗΣ -ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ. ΤΟ ΟΡΑΜΑ.

'Η Αδελφή Μπόγκινια (ΕΥΦΗΜΙΑ) προχωρούσε όλο καί περισσότερο στην ευλάβεια καί μπορούσε κανείς να αισθανθεί σε αυτήν κάποια αξιοσημείωτη δύναμη, όμοια μέ εκείνη πού αισθάνθηκαν οι Άγιοι Απόστολοι την Πεντηκοστή. 'Η Μπόγκινια έλαβε τό χάρισμα να κηρύττει τον Λόγο τού Κυρίου καί μεγάλες ομάδες ανθρώπων συγκεντρώνονταν γύρω της προκειμένου να ακούσουν τούς Θεόπνευστους λόγους της.

Όταν ή Αδελφή Μπόγκινια άρχισε να πηγαίνει συχνότερα στην Εκκλησία, ό ιερέας της ενορίας την ρώτησε: “Γιατί, Αδελφή, απομακρύνεσαι τόσο από τον κόσμο”; Εκείνη απάντησε: “ Αν πρώτα μού απαντήσεις σε ότι σε ρωτήσω, τότε θα απαντήσω στο ερώτημά σου. Πιστεύεις στην αλήθεια των Αγίων Γραφών”; "Έκπληκτος, εκείνος απάντησε ότι πιστεύει. Τότε εκείνη τον ρώτησε: “Γιατί δεν ζεις όπως αυτό εντέλλεται”; Τότε εκείνος, δίχως να σκεφθεί αρκετά την απάντηση του, είπε: “ Αν επρόκειτο να εκπληρώσω όλα όσα γράφονται στις Γραφές, θα έπρεπε να ζω χωριστά από τον κόσμο”. Αυτή ή ασυνήθιστη Απάντηση εξέπληξε τον ιερέα, ό όποιος πριν δεν μπορούσε να καταλάβει τό βάθος τών ευγενικών κινήτρων για τον αλλόκοτο τρόπο πού ντυνόταν.

Καθώς ή περίοδος αυτή ήταν περίοδος κατοχής καί τά τρόφιμα ήταν δυσεύρετα, ή Αδελφή Μπόγκινια αναγκαζόταν να βγαίνει έξω στα γύρω χωριά για να προμηθεύεται την τροφή για την μητέρα της καί την αδελφή της. Μια μέρα, πού είχε βγει έξω μέ την Αδελφή Μαρία καί τον Αδελφό Μίλαν, βρήκαν στον δρόμο, σε ένα σταυροδρόμι, ένα ζεστό, στρογγυλό καρβέλι ψωμί πού ήταν τοποθετημένο εκεί μέ σκοπό την μαντεία. 'Ο Αδελφός Μίλαν ρώτησε την Αδελφή Μπόγκινια: “Πιστεύεις ότι τίποτε δεν θα μάς βλάψει αν φάμε αυτό τό ψωμί αυτήν την στιγμή”; Εκείνη τού είπε ότι πίστευε ακριβώς τό ίδιο πράγμα. Προσευχήθηκαν στον Θεό, κάθισαν καί άρχισαν να τρώνε. Μια ηλικιωμένη γυναίκα τούς παρακολουθούσε από απόσταση μέ μεγάλο τρόμο, γιατί γνώριζε αυτό τό είδος της μαύρης μαγείας. Τούς άκολούθησε όλη την ημέρα, μη τολμώντας να πλησιάσει αλλά βλέποντας τό θαύμα τού Θεού, ότι αυτοί παρέμεναν αβλαβείς, ενισχύθηκε καί εκείνη στην πίστη της.

Από τό Βελιγράδι ή Αδελφή Μπόγκινια ταξίδεψε ως ιεραπόστολος διερχόμενη τά περίχωρα τού Σρέμ, τού Μπάνατ καί της Μπάτσκα καθώς καί όλες τις περιοχές της Σουμάντια. Περνούσε μέσα από τά χωριά, από σπίτι σε σπίτι καί από εκκλησία σε εκκλησία, συγκεντρώνοντας τούς ανθρώπους καί κηρύσσοντας τό όνομα τού Κυρίου, σπέρνοντας τον λόγο της χάριτος του Χριστού καί καλώντας τους σε μετάνοια. Πλήθη ανδρών καί γυναικών προσέρχονταν καί άκουγαν τά κηρύγματα της μέ Αγάπη. Τόσο πολύ άγγιζαν οι λόγοι της τις ψυχές των πιστών πού μέ δάκρυα στρέφονταν σε μετάνοια.

Ξυπνούσε από τον ύπνο πολλές ψυχές, άνοιγε τά μάτια πολλών πού βρίσκονταν σε πνευματική νύστα, σκούπιζε πολλά δάκρυα καί πόνους απελπισίας, ενθάρρυνε καί ενίσχυε πολλές καρδιές ολιγόψυχων, γεμίζοντάς τες μέ χαρά, ενθουσιασμό καί θάρρος. Τούς θέρμαινε μέ πίστη, ελπίδα καί Αγάπη, στρέφοντας πολλούς στην προσευχή, στις θεϊκές σκέψεις καί στην αυτοθυσία μέ τις καλές πράξεις στο όνομα τού Θεού καί τού πλησίον.

Ή μητέρα της, αν καί είχε την ευλάβεια τών προγόνων της, δεν μπορούσε παρόλα αυτά να καταλάβει την κόρη της. 'Ήταν έξαλλη μαζί της καί προσπαθούσε να της απαγορεύσει να βγαίνει έξω καί να κάνει κήρυγμα στον κόσμο, να νηστεύει καί να ασχολείται μέ ασκητικούς αγώνες. Αυτό προκαλούσε μεγάλη δυσκολία στην Μπόγκινια καί μέ θέρμη προσευχόταν στον Θεό να την ελευθερώσει από αυτήν την δοκιμασία, λέγοντας: “ Ώ, Κύριε, εσύ γνωρίζεις ότι τά πλήθη τών ανθρώπων .περιμένουν τό κήρυγμα του Αγίου Σου ’Ονόματος κήρυγμα πού Εσύ μού έχεις δώσει, παρά την αναξιότητα μου, ως ταλέντο. 'Η μητέρα μου δεν μπορεί να τό κατανοήσει αυτό καί δεν εννοεί να τό επιτρέψει. Θερμά Σε παρακαλώ: ή μετάστρεψέ την έτσι ώστε καί αυτή να Σε υπηρετήσει, ή πάρε την από αυτόν τον κόσμο ή, αν είναι τό άγιο θέλημά Σου, πάρε έμενα κοντά Σου”.

Έπειτα από λίγο καιρό, ό Κύριος άκουσε την προσευχή της καί χάρισε στην μητέρα της ολοκληρωτική μετάνοια μέ ένα όραμα στον ύπνο της. Ονειρεύτηκε ότι στεκόταν μπροστά από ένα μεγάλο όγκο νερού. Στην μία πλευρά τού ποταμού είδε ένα μεγάλο αριθμό μοναζουσών πού κρατούσαν βεντάλιες για την λειτουργία στα χέρια τους καί έψαλλαν κάποιους θαυμάσιους εκκλησιαστικούς ύμνους. Ανάμεσα στις φωνές τους άκουγε καί την φωνή της κόρης της Μπόγκινια. Προσπάθησε να διασχίσει τό ποτάμι, αλλά δεν τολμούσε επειδή ή γέφυρα ήταν πολύ στενή. Ξάφνου, άκουσε την φωνή της κόρης της Μπόγκινια πού της μιλούσε επιτακτικά: “Μητέρα, λάβε τό θάρρος καί έλα”.

Στο κάλεσμα εκείνο ξύπνησε καί αισθάνθηκε σαν να είχε αναγεννηθεί. Ποτέ δεν ξαναδοκίμασε να εμποδίσει τό έργο της κόρης της μέ κανένα τρόπο αντίθετα, ή ίδια την προέτρεπε μέ θείο ζήλο. Πέτυχε τέτοιο υψηλό επίπεδο προσευχής, πού ανέβηκε στην ψυχή της, ώστε να λέει στην κόρη της:           “Παιδί μου, τί ώρα είναι; Πρέπει να

προσευχηθώ”! Διότι επιθυμούσε πάντοτε να προσεύχεται τό μεσημέρι. Έχυνε τέτοια θερμά δάκρυα, ώστε μπορούσε να δει κανείς να έχει σχηματιστεί από τά δάκρυά της μία μικρή λάσπη, όπου ή ηλικιωμένη γυναίκα γονάτιζε για να προσευχηθεί.

Κάποτε αρρώστησε σοβαρά καί ή κόρη της προσφέρθηκε να μείνει καί να την φροντίσει όσο θα διαρκούσε ή ασθένεια της. Αλλά εκείνη δεν συμφώνησε με αυτό, λέγοντάς της : "Πήγαινε, παιδί μου, καί εκτέλεσε τό καθήκον σου, καί αν δεν ξαναϊδωθούμε έδώ, θα ειδωθούμε εκεί, στον άλλο κόσμο”. Ή Αδελφή Μπόγκινια χάρηκε με την θερμή  πίστη της καί συνέχισε να κηρύττει καί σύντομα ή μητέρα της επανέκτησε την υγεία της.

Η ΜΑΚΑΡΙΑ ΕΥΦΗΜΙΑ ΤΗΣ ΣΕΡΒΙΑΣ . Ο ΒΙΟΣ ΜΙΑΣ ΗΓΟΥΜΕΝΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ.

ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΓΙΟΥ ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΤΟΥ ΣΑΡΩΦ 2015