Η ΣΤΕΦΑΝΙΔΑ ΤΟΥ ΚΟΣΣΥΦΟΠΕΔΙΟΥ (1945).
Στο βάπτισμα, το αγαπημένο
αυτό παιδί του Θεού ονομάσθηκε Στέφκα Ντιούρτσεβιτς. Γεννήθηκε το 1887 στο χωριό
Βράκα, κοντά στήν πόλη Σκάνταρ, στήν
Αλβανία. Όταν ήταν ακόμη παιδί, οι Αλβανοί εκδίωξαν ιήν Στέφκα και την οικογένεια
της, εξαναγκάζοντας τους να μετακομίσουν στο χωριό Ντρένοβατς του
Κοσσυφοπεδίου. Όταν ενηλικιώθηκε, ή Στέφκα ζούσε μόνη σε ένα μικρό σπίτι στο
Ντρένοβατς, αφιερώνοντας τον εαυτό της στον Κύριο και Σωτήρα Ιησού Χριστό μέσω
της προσευχής, της νηστείας και της ησυχίας. Πήγαινε τακτικά για εξομολόγηση και
θεία Κοινωνία στήν Μονή Ντέτσανι, όπου την ανακάλυψε ό Επίσκοπος Νικόλαος, ό
όποιος της ζήτησε να μετακομίσει στήν
Μονή της Ζίτσα για να την έχει για παράδειγμα σε όλες τις μοναχές εκεί.
Αύτή
επειδή υπέφερε από τα πόδια της, λόγω της ορθοστασίας στις πολύωρες ακολουθίες,
δεν μπορούσε πια να κάνει την εξαντλητική πορεία μέχρι το Ντέτσανι και επομένως
δέχθηκε την κλήση του Επισκόπου Νικολάου. Επιθυμώντας την κατά μόνας προσευχή,
ή Στέφκα δέχθηκε αργότερα την πρόσκληση της Νάντα ’Άντγιτς—τής μετέπειτα
Μητέρας ’Άννας—καί ταξίδεψε στήν Μπίτολα, όπου πέρασε τα τελευταία χρόνια της
ζωής της σε ένα απομονωμένο σπιτάκι στον κήπο του βρεφικού σταθμού «Μπόγκνταϊ».
Το τέλος της ζωής της φανέρωσε ένα διπλό μαρτύριο. Υπομονετικά υπέμεινε τον
πόνο των άνοιχτών πληγών στα πόδια της από τις πολλές ώρες της προσωπικής της
προσευχής στο σπιτάκι της επιπλέον, οι Γερμανοί στρατιώτες επιδείνωσαν την
κατάσταση της υγείας της, όταν την ξυλοκόπησαν, επειδή δεν έσβηνε την κανδήλα
πού έκαιγε συνεχώς στο δωμάτιό της, ένώ εκείνοι είχαν δώσει διαταγή να γίνει
στήν πόλη γενική συσκότιση.
Υπήρξαν αυτόπτες μάρτυρες πού είπαν ότι ενόσω την
χτυπούσαν, το αίμα από τις πληγές της ξεχύνονταν και γέμιζε το πάτωμα και τούς;
τοίχους τού δωματίου της. Πέθανε ως μάρτυς το 1945- Λίγο μόνον πριν τον θάνατό
της, κάποιος Βούλγαρος επίσκοπος δέχθηκε την Στέφκα στις μοναστικές τάξεις
δίνοντάς της το όνομα Στεφανίδα, το οποίο προέρχεται από την ελληνική λέξη
«στέφανος». 'Η Νεομάρτυς Αδελφή Στεφανίδα θάφτηκε τιμητικά στήν Μονή τού 'Αγ.
Χριστοφόρου, κοντά στήν Μπίτολα.
'Η Αδελφή Στεφανίδα μάς άφησε ένα Ορθόδοξο πνευματικό κλασσικό
έργο των καιρών μας—τίς Εξομολογήσεις της. Αυτές οι 92 εξομολογητικές
επιστολές, τις όποιες συνέθεσε λόγω της υπόσχεσης της ησυχίας πού είχε δώσει,
συγκεντρώθηκαν από τον πνευματικό της πατέρα, Βίκτωρα, τον Σέρβο Ορθόδοξο
Επίσκοπο τού Σκάνταρ. Οι επιστολές περιέχουν κατά τον Επίσκοπο Άμφιλόχιο
Ράντοβιτς, «την φωτεινή λάμψη όπως επίσης και την απλή πνευματική εμπειρία αυτής
της Αγίας τού καιρού μας. Σε αυτές παρατηρούμε ότι, με την φλογερή πίστη για τον
Χριστό και την Αγάπη της για τον Θεό, συμμετείχε στήν Θεία Ευχαριστία κάθε εβδομάδα,
και μερικές φορές δύο φορές την εβδομάδα. Νήστευε αυστηρά όλον τον χρόνο,
χρησιμοποιώντας το λάδι κυρίως για το κανδήλι της, και τρώγοντας ψάρι μόνον
στήν Γέννηση τού Χριστού και το Πάσχα, χάριν της αγάπης πρός τούς άλλους. Οι
Εξομολογήσεις της είναι διαποτισμένες από μία βαθειά παραδοσιακή θλίψη, πού χαρακτηρίζει εν γένει τον λαό μας, αλλά με μία ακόμη βαθύτερη
χαρά, πού γεννιόταν μέσα της από την διαρκή ένωσή της με τον Χριστό».
Αληθινά ψυχωφελείς για όλους τούς Σέρβους Ορθοδόξους ζηλωτές, αυτές
οι εξομολογητικές επιστολές, όταν μεταφρασθούν, θα γίνουν για όλους πηγή ύδατος
ζώντος.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ. ΤΟ ΣΕΡΒΙΚΟ ΠΑΤΕΡΙΚΟ. ΤΟΜΟΣ Α.ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΓΙΟΣ ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΤΟΥ ΣΑΡΩΦ 2015
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου