ΟΙ ΣΥΓΚΕΛΛΙΩΤΕΣ ΤΟΥ ΣΤΑΡΕΤΣ ΘΕΟΦΙΛΟΥ. "Ό τέταρτος υποτακτικός του Στάρετς ήταν κάποιος Κοσμάς. Ήταν ένας σχολαστικά διαβασμένος και ευλαβής διακινητής, τόσο πολύ, πού ακόμα και ό ίδιος ό Στάρετς αστειευόμενος τον φώναζε «ό θεολόγος»!"

Ό τέταρτος υποτακτικός του Στάρετς ήταν κάποιος Κοσμάς. Ήταν ένας σχολαστικά διαβασμένος και ευλαβής διακινητής, τόσο πολύ, πού ακόμα και ό ίδιος ό Στάρετς αστειευόμενος τον φώναζε «ό θεολόγος»!

Για μέρες ολόκληρες ό Κοσμάς ήταν απορροφημένος στήν μελέτη της 'Αγίας Γραφής και των Πατερικών βιβλίων. Συχνά ξεχνούσε όχι μόνο τροφή και ποτό, αλλά και πολλές βασικές του υποχρεώσεις και ευθύνες στο κελί του.

Ή αφηρημάδα του έφτασε σε τέτοιο βαθμό, ώστε όταν κάποτε χρειάστηκε να υπογράψει ένα έγγραφο, προκειμένου να λάβει κάποια έγκυρα στοιχεία, ό Κοσμάς, όχι μόνον το επώνυμό του ξέχασε, αλλά και το βαφτιστικό του όνομα, τόσο πού τού το θύμισαν οι άλλοι!

Απ’ όλα τ’ άψυχα πράγματα αυτού του κόσμου, ό Κοσμάς αγαπούσε μόνο τα βιβλία και πιο πολύ απ’ όλα, τήν παλιά φθαρμένη του Βίβλο, τήν όποια πάντα κουβαλούσε στήν ζώνη του μαζί του. Τη νύχτα τήν έβαζε κάτω από το κεφάλι του για μαξιλάρι.

Ό Κοσμάς, συμπεριφερόταν στον Στάρετς με δουλική αφοσίωση και ευλάβεια και ήταν έτοιμος, μ’ ένα μονάχα λόγο του Στάρετς, να πέση στο νερό ή και στήν φωτιά ακόμη.

Απ’ όλα τα πλάσματα της γης, ό Κοσμάς αντιπαθούσε πιο πολύ τις γυναίκες. Ό Κύριος να μην έδινε να συμβεί να συναντήσει ό Κοσμάς καμιά γυναίκα, πού θα πήγαινε για νερό στο Δνείπερο το πρωί. Θα θεωρούσε ότι, είχε μολυνθεί ολόκληρος και θάτρεχε πίσω στο κελί να λουστεί ολόκληρος με αγιασμό.

Όλες του οι σκέψεις και οι επιθυμίες είχαν ένα και μοναδικό επίκεντρο, το ν’ αποσυρθεί στήν καρδιά του δάσους στα τελευταία του χρόνια, να σκάψη μια μικρή σπηλιά και να κλειστή εκεί μέσα, άγωνιζόμενος για τήν ψυχή του.

Μια μέρα καθώς έντρυφουσε σε μια τέτοια έξωπραγματική μακαριότητα κι έχτιζε κάστρα στον άέρα, ό Στάρετς Θεόφιλος, ήρθε από πίσω του και, απροσδόκητα τον ρώτησε:

«Κοσμά! Που θα ζήσης όταν εγώ θα βρίσκομαι στον άλλο κόσμο;».

«Όπου ό Θεός εύδοκήσει», απάντησε ό Κοσμάς με κατάπληξη. «Θα πάω σε κάποιο Μοναστήρι».

«Όχι! Δεν πρόκειται να ζήσης σε Μοναστήρι. Θα ζήσης ανάμεσα σε γυναίκες στήν ίδια σου τήν πατρίδα».

Ό Κοσμάς έφριξε από μια τέτοια αναπάντεχη εκδοχή. Αύτή ή προφητεία ισοδυναμούσε με καταδίκη και τον έφερε σε φοβερή σύγχυση και αμηχανία.

«Να ζήσω έξω από το Μοναστήρι και μάλιστα μαζί με γυναίκες! Όχι! Γλύτωσε με, Κύριε, από μια τέτοια καταστροφή!» σκέφτηκε ό Κοσμάς.

Αλλά σύντομα τα προφητικά λόγια του μα-καρίου Στάρετς βγήκαν αληθινά. Ένα χρόνο μετά απ’ αύτή τήν συζήτηση, ό Θεόφιλος πέθανε, και ό Κοσμάς έφυγε για το σπίτι του, στήν πόλη Μποκοντούκχωφ, όπου κατέληξε να ζήση σε μια μικρή καλύβα στα περίχωρα. Εκεί έζησε μια καθαρή, ασκητική ζωή, κι έγινε γνωστός στήν γύρω περιοχή σαν ένας «Μπάτουσκα», έμπειρος στήν πνευματική καθοδήγηση.

Σύντομα συνέβη όμως, με τήν επιστασία μιας πλούσιας γυναίκας και τήν συνδρομή αρκετών γενναιόδωρων, ή γή δίπλα στο μέρος όπου ζούσε ό Κοσμάς, να αγοραστή για ένα δημόσιο πτωχοκομείο, από το όποιο δημιουργήθηκε με τον καιρό ένα γυναικείο Μοναστήρι.

Ό Κοσμάς δεν ήταν παρών στήν ολοκλήρωση αυτού του Κοινοβίου, επειδή σύντομα αρρώστησε και πέθανε.

Ωστόσο έζησε για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα σαν ένας γείτονας με τις πρώτες αδελφές πού διακόνησαν το πτωχοκομείο. Έτσι, είχε ζήσει «μαζί με γυναίκες» όπως του προφητεύτηκε.

Μετά τον θάνατο του Κοσμά, ή γή του δόθηκε στο νεοσύστατο Κοινόβιο και ή μνήμη αυτού του διακεκριμένου Γέροντα διατηρήθηκε ευλαβικά μέχρι τώρα.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ.

Ο ΣΤΑΡΕΤΣ ΘΕΟΦΙΛΟΣ Ο ΔΙΑ ΧΡΙΣΤΟΝ ΣΑΛΟΣ ΑΣΚΗΤΗΣ ΤΗΣ ΛΑΥΡΑΣ ΤΩΝ ΣΠΗΛΑΙΩΝ ΤΟΥ ΚΙΕΒΟΥ. (1788-1853Μ.Χ)ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΤΟΥ ΕΒΡΟΥ.