Στήν πόλη Βασίλκοβο, ζούσε κάποιος κερδοσκόπος, ό όποιος είχε πλουτίσει μέ σκοτεινές δουλειές. "Ολη του τήν ζωή τήν ξόδεψε μέσα στήν διαφθορά, τήν άπάτη καί τήν κακία.
Είχε χτίσει μιά τεράστια έπαυλη γιά τά γεράματά του, άλλά ενώ αποσύρθηκε γιά να την χαρή, δέν έβρισκε ησυχία άπό μιά συνείδηση βαριά πού τόν βασάνιζε. "Ετσι, άποφάσισε να έξομολογηθή όλες τις αμαρτίες του γιά να βρή συγχώρεση. Είχε ακούσει πολλές ιστορίες γιά τόν θαυμαστό ασκητή Ιερομόναχο Θεόφιλο καί πήγε στό Κίεβο μέ την ελπίδα να μείνει λίγο καιρό μαζί του.
Ό διορατικός Στάρετς, προβλέποντας την έπίσκεψη του αδίστακτου τυχοδιώκτη, άποφάσισε να τόν προλάβη, πηγαίνοντας ό ίδιος να τόν συναντήση, πριν εκείνος φτάση στό ερημητήριο.
Γι’ αύτό τό λόγο ακριβώς, κρύφτηκε μέσα στό δάσος καί γιά ολόκληρες ήμερες περίμενε τόν έμπορο κοντά στήν «κόκκινη ταβέρνα».
Σύντομα
εμφανίστηκε ή άμαξα μέ τόν κερδοσκόπο έμπορο πού καθόταν μέσα επιδεικτικά.
Παρατήρησε
τόν μοναχό πού περπατούσε προς την δική του κατεύθυνση καί πήδηξε έξω από την
άμαξα πλησιάζοντάς τον.
«Πώς
είσαι Μπάτουσκα;».
«Θαυμάσια!
Κι εσύ κυρ-έμπορε;».
«Είναι
μακριά άπό δώ τό έρημητήριο;».
«Ποιό
απ’ όλα ζητάς;».
«Τό
Κιταγιέφσκαγια».
«Είναι
ψηλά στόν Θεό, μακριά απ’ τόν Τσάρο, τό πιό κοντινό έρημητήριο. Γιά ποιό λόγο
πας; Να προσευχηθής στόν Θεό;».
«Περίπου...
αλλά πιό πολύ θάθελα να δώ αυτόν τόν Μεγαλόσχημο Θεόφιλο. Θα μπορούσες να μου
πής πού μένει;».
«Καί
σέ τί θά σου φανή χρήσιμος αύτός;».
«Όλοι
λένε πώς είναι πολύ άγιος καί διορατικός».
«Ποιος;
Ό Θεόφιλος;».
«Ναί,
ό Ιερομόναχος».
«Τί
είδους άγιότητα είναι αύτή πού έχει;
Πίστεψες
κι έσύ όλες τις ανοησίες πού διαδίδουν οι γυναικούλες;».
«Μά
πώς μπορεί νάναι ψέματα; Όλοι λένε...».
«Έσύ
μή λές τίποτα! Γιατί έχει κάνει τόσα πολλά κακά κι είναι τέτοιος πόρνος, πού
άλλο κάθαρμα σάν κι αύτόν δέν θά βρής σ’ ολόκληρο τόν κόσμο.
Βίασε γυναίκες άλλων, άποπλάνησε κόρες, έκλεψε τά άλογα τού γείτονα του την νύχτα, δάνεισε χρήματα σε φτωχούς πλουτίζοντας μέ τό αίμα τους. Πόσα ορφανά δέν άφησε στούς δρόμους χωρίς ένα ρούχο! Πόσους άνθρώπους δέν κατέστρεψε μέ τίς δολοπλοκίες του καί τις σκοτεινές βρωμοδουλειές του! Απέκτησε μιά καλοθρεμμένη κοιλιά άπό ξένες ιδιοκτησίες• καί τώρα έχει την επιθυμία να πλησιάση τόν Θεό! Ήρθε στόν Στάρετς Θεόφιλο πάνω σε κλεμμένα άλογα, φορτωμένος μ’ ένα σωρό θανάσιμες αμαρτίες. Λοιπόν, μετανόησε, μετανόησε. Προσευχήσου στό Θεό. Ό Κύριος είναι πολυεύσπλαχνος καί «ού θέλει τόν θάνατον τού αμαρτωλού, ώς τό έπιστρέψαι καί ζην αυτόν...».
Αλλά ό άναυδος ζωέμπορας πού είχε ήδη πληροφορηθή στήν καρδιά του ότι αύτός ήταν ό Θεόφιλος, έπεσε στά πόδια τού Στάρετς καί τάβρεχε μέ δάκρυα μετάνοιας.
«Συγχώρεσέ
με, Μπάτουσκα. Δώσε άφεση άμαρτιών σ’ έναν τέτοιο παλιάνθρωπο σάν κι εμένα».
«Ό Κύριος θά σε συγχωρέση, ό Κύριος θά σε συγχωρέση. Πήγαινε στούς αγίους τού Θεού. Πρόσπεσε σ’ αύτούς. 'Ικέτεψε τους. Θα σ’ ελεήσουν, θά σου τά συγχωρέσουν όλα. Ό πατέρας σου ήταν δίκαιος άνθρωπος καί οι προσευχές του στόν Θεό, θά σου χαρίσουν τό έλεος Του».
«Όχι
δέν ύπάρχει έλεος γιά μένα. Έχω τόσο πολύ παροργίσει την αγαθότητα του Θεού».
«Εκείνος θά σε συγχωρέση, Εκείνος θά σε συγχωρέση. Μόνον μήν ξαναπέσης σε αμαρτίες μέ την άμέλεια κι έτσι άχρηστέψης τις εύεργετικές πηγές πού καθάρισαν σήμερα την ψυχή σου μέ την μετάνοια. Μήν πάψης να προσεύχεσαι. Μήν άφήσης άδέσποτα τά πάθη σου. Διασφάλισε την συγχώρεση πού πήρες. Φύλαξε την άγάπη καί τόν φόβο του Θεού. Πήγαινε!».
Ό έμπορος μέ μεγάλη προθυμία έτρεξε στήν Λαύρα καί πέρασε εκεί πολλές ώρες διηγούμενος στούς μοναχούς των Σπηλαίων γιά την συνάντησή του μέ τόν Θεόφιλο.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ.
Ο
ΣΤΑΡΕΤΣ ΘΕΟΦΙΛΟΣ Ο ΔΙΑ ΧΡΙΣΤΟΝ ΣΑΛΟΣ ΑΣΚΗΤΗΣ ΤΗΣ ΛΑΥΡΑΣ ΤΩΝ ΣΠΗΛΑΙΩΝ
ΤΟΥ ΚΙΕΒΟΥ. (1788-1853Μ.Χ)ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΤΟΥ ΕΒΡΟΥ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου