ΠATHP ΠΛATΩN O AΠΛOYΣ O MEΓAΣ!
Μακαρία η οδός από το νησί του Αγίου Μακαρίου του
Νοταρά, προς την αγήρω μακαριότητα του μακαρία τη λήξει γενομένου
Πρωτοπρεσβυτέρου πατρός Πλάτωνος Π. Γκιάλη, του όντως καλού καγαθού, του απλού,
ανεπιτηδεύτου, αδόλου, πραέως, εγκαρδίου, φιλοθέου, φιλαγίου και φιλανθρώπου,
του κεχαριτωμένου Κληρικού. Προ δύο μόλις Κυριακών, εκεί στον πάνσεπτο Ναό του
Αγίου Ματθαίου στον Κοφινά, στην Χώρα της μυροβόλου Χίου, είπε και -το
σημαντικότερον- «άκουσε» με δέος τους λόγους του Λόγου: «Δεύτε οι ευλογημένοι
του Πατρός μου, κληρονομήσατε την ητοιμασμένην υμίν Βασιλείαν, από καταβολής
κόσμου· επείνασα γαρ και εδώκατέ μοι φαγείν...» (Ματθ.κε’ 31-46) και τους
ενστερνίσθηκε. Αυτόν τον λόγον ετήρησεν ο άξιος π. Πλάτων -κατά κόσμον Νικόλαος
Γκιάλης- από τα είκοσι χρόνια του, προ της εισόδου του στα Άγια των Αγίων και
προσέφερε κατά κυριολεξίαν εις τον... Χριστόν, τον ναϊδριον όπισθεν του
Καθεδρικού Ναού των Αγίων Μηνά, Βίκτωρος και Βικεντίου, εις τα συσσίτια του
οποίου μαγείρευε και τάιζε «ελαχίστους αδελφούς» του Κυρίου, κατόπιν προτροπής
του Ποιμενάρχου του Χρυσοστόμου Γιαλούρη (εις την εις Επίσκοπον Χειροτονία του
οποίου συμπροσευχήθηκε, μόλις πτυχιούχος τότε της Ριζαρείου, μετά του πατρός
του π. Παντελεήμονος Γκιάλη).
Ο Iεράρχης εκτιμήσας τα πολλαπλά χαρίσματά του
τον εισήγαγε στις τάξεις του ιερού Kλήρου, χειροτονήσας αυτόν Διάκονον
Μυστηρίων Χριστού την 10ην Απριλίου 1971, προ της ειρκτής του Εθνοϊερομάρτυρος
Μητροπολίτου Χίου Πλάτωνος Φραγκιάδου -εις την είσοδο του Φρουρίου Χίου- το
όνομα του οποίου του έδωσεν ο αλήστου μνήμης Αρχιερεύς και το εκράτησεν υψηλά ο
υπεράξιος π. Πλάτων, μέχρι τέλους της επιγείου ζωής του. Όπως προσέφερεν εις
τον Θεάνθρωπον διά του συνανθρώπου κατά τη νεότητά του ο πανάξιος π. Πλάτων, το
συνέχισε παντοιοτρόπως επί σαράντα έξ έτη ως Kληρικός, μέχρι σήμερα στα
εβδομήντα χρόνια του, κατόπιν προτροπής του Ποιμενάρχου του Μητροπολίτου Χίου
κ. Μάρκου Βασιλάκη, παρασκευάζοντας καθημερινώς περισσότερες από 600 μερίδες
φαγητού για τους συγχρόνους ελαχίστους αδελφούς του Κυρίου τους μνημονευθέντας
υπ’ Aυτού. Ο απλούς Λευίτης υπεδέχθη την Άνοιξη, ξημερώματα της 1ης Μαρτίου
2017, ανάμεσα στα καζάνια του μαγειρείου του, νιώθοντας όμως σαν τους Τρείς
Παίδας αναψυχήν από αυτά, καίτοι κοχλάζοντα!.. Μαγείρεψε τουλάχιστον 600
μερίδες και αφού εξησφάλισε το γεύμα των συνανθρώπων και άρα την ευγνωμοσύνη
τους προς τον Θεόν, έφυγε αθόρυβα -όπως και έζησε- μόνος, ενώπιος Ενωπίω.
Εξεδήμησε για να συναντήση τον Δημιουργό του παντός, τον Οποίον παντί σθένει
λάτρεψε με την ενάρετη αυταπαρνητική ζωή του.
Υιός του μακαριστού Ιερέως Παντελεήμονος Γκιάλη και
γαμβρός του επίσης μακαριστού Ιερέως Κωνσταντίνου Μαλλά, εξ αγχιστείας δε
εγγονός του π. Δημητρίου Μαλλά ο οποίος ήτο πάππος της εκλεκτής πρεσβυτέρας του
Σοφίας Κ. Μαλλά-Γκιάλη. Μαζί απέκτησαν τρία πολύ καλά παιδιά την Αγγελική, τον
Παντελή και τον Κωνσταντίνο και τέσσερα χαριτωμένα εγγόνια. Πάντοτε ο π. Πλάτων
έτεινεν ευήκοον ους εις τον εκάστοτε Ποιμενάρχη του, δαπανών αφειδώλευτα τον
εαυτό του σε όλες τις ηλικίες των εμπεριστάτων συνανθρώπων μας. Μαγειρεύοντας
πάντοτε στα συσσίτια, υπηρετώντας τους μικρούς τροφίμους του ορφανοτροφείου
«Εκκλησιαστική Στέγη» που ίδρυσεν ο μακαριστός Ιεράρχης Χρυσόστομος εντός των
ορίων του Κοφινά, εργαζόμενος φιλοτίμως στην περίφημη Ιερά Νέα Μονή της Χίου
κ.π.α.. Υπηρέτησεν ως Διάκονος εις τους Ι. Ναούς Αγίου Ιωάννου Προδρόμου και
Αγίου Ιωάννου Θεολόγου πόλεως Χίου και ως Πρεσβύτερος εις τα δυσπρόσιτα
βορειόχωρα (Άγιος Μάμας Αφροδισίων, Παμμέγιστοι Ταξιάρχαι Νενητουρίων, ΄Αγιος
Γεώργιος Πιτυούντος) εν συνεχεία στην Ανάληψη του Κυρίου στο Bουνό των
νοτιοχώρων και από την 1η Νοεμβρίου 1975 μέχρι σήμερα στον Ιερό Ναό του
Ευαγγελιστού Ματθαίου περιοχής Κοφινά, τον οποίον ανεκαίνισε ομού μετά του
περιβάλλοντος χώρου, αναλωθείς ψυχή τε και σώματι.
Το οφίκιον του Πρωτοπρεσβυτέρου του το απένειμεν ο
Προκαθήμενος της κατά Χίον Εκκλησίας Μητροπολίτης κ. Μάρκος εις το πάνσεπτον
Καθολικόν της Ι. Νέας Μονής, κατά το Mνημόσυνον του χειροτονήσαντος αυτόν
Μητροπολίτου Χρυσοστόμου, διατυπώσας εν συγκινήσει την βαθείαν ευχήν-προτροπήν
τόσον προς εκείνον όσο και προς τους αδελφούς του συμπρεσβυτέρους
(χειροτονηθέντας ομοίως υπό του μακαριστού Ιεράρχου) οι οποίοι επίσης το
έλαβον: «Να μοιάσης στον Γέροντά σου Χρυσόστομον»!.. Επίσης ο Ποιμενάρχης του
κ. Μάρκος του απένειμε τον Σταυρό του Πρωτομάρτυρος της Χίου Αγίου Ισιδώρου,
κατά την πανήγυρη του Αγίου Ματθαίου. Άξιον και δίκαιον! Όμως την υψίστην τιμήν
θα απολαύση ο μεταστάς Kληρικός από τον μεγάλον Αρχιερέα Χριστόν, για τον
Οποίον ζούσε, στον Οποίον αφιερώθηκε, από τον Οποίον ενεπνέετο και προς τον
Οποίον επορεύθη μετακληθείς υπ’ Αυτού.
Μιλώντας το υπέροχο γλωσσικόν ιδίωμα της
προκαθημένης της ευσεβείας Αγιοτόκου και Ηρωοτόκου Χίου (όπως την αποκαλούσε ο
μακαριστός Ποιμενάρχης της Χρυσόστομος) συνήθιζε να λέει όταν παρήρχετο η ώρα
και είχε κάποιαν από τις πολλές ποιμαντικές και φιλανθρωπικές υποχρεώσεις του :
«Α, πα, φύωμε» δηλαδή -για τους μη Χίους- «άντε, πάμε να φύγουμε».
Αυτό και
έπραξε κατόπιν της Κυριακής Προσκλήσεως εις το επουράνιον Θυσιαστήριον, την
οποίαν ο Άγγελος του εκόμισε μέσα στους χώρους της φιλανθρωπίας, μόλις είχεν
υλοποιήσει την θείαν εντολή της αγάπης, αγάπης εις την πράξιν! Οποία ευλογία!..
«’Ηφυεν (έφυγε, δηλαδή) ο όλως πρόθυμος Ιερεύς, προς την Άνω Ιερουσαλήμ. Ήφυε
κατάφορτος από αρετές και αγαπητική προσφορά προς τον Θεάνθρωπο και τον συνάνθρωπο,
προϋπόθεσις η μία της άλλης. Ήφυε με τις πνευματικές αποσκευές του υπερπλήρεις
έργων καλών. Ήφυε το ιερό Σκήνωμά του και μένει εις το διηνεκές η ιερά μνήμη
του, ορόσημο φωτεινό. Ήφυε και τα χορτασμένα στόματα των εμπεριστάτων αδελφών
του Χριστού που διέτρεφε, φωνάζουν, δέονται στεντορεία τη φωνή υπέρ αυτού!..
Δεν επρόλαβε να τελέση την πρώτη Λειτουργία Προηγιασμένων Τιμίων Δώρων, αλλά με
το άφωνο πλην εύγλωττο κήρυγμα του φωτεινού παραδείγματός του, φωνάζει
απολογητικώς: «Φως Χριστού φαίνει πάσι».
Πολυσέβαστε, πολυαγαπητέ, πολύκλαυστε Πάτερ και
Αδελφέ μου Πλάτων, γονυκλινώς σ’ ευχαριστώ κατά πάντα και διά πάντα. Για την
παραδειγματικήν αγάπη σου στον Θεόν τον Οποίον όντως ως Πατέρα ηγάπησας και
στην Εκκλησία Του την οποίαν ως Mητέρα σου τίμησες. Σ’ ευχαριστώ για την
ανυπόκριτη και ανυστερόβουλη αγάπη που ευκαίρως-ακαίρως έδειχνες προς όλους
τους οποίους ωσάν Καλός Σαμαρείτης ανέψυξες, μεταξύ των οποίων την ελαχιστότητά
μου -τον έσχατον των στενών φίλων σου- και την ημετέραν οικογένεια. Δεν έχω
εξουσία να πω για σένα το σύνηθες «ο Θεός να σε συγχωρήση». ‘Ομως γονυπετών
νοερώς προ του σεπτού Σκηνώματός σου, υποκαρδίως δέομαι του Μεγάλου Αρχιερέως
Χριστού, να βρίσκη πάντα και παντού μιμητάς το φωτεινό παράδειγμά σου.
Εύχου, πάτερ Πλάτων, εύχου θεοπειθώς υπέρ πάντων
ημών των ζώντων και υπέρ των κεκοιμημένων πατέρων, μητέρων και αδελφών ημών,
Κληρικών, Μοναχών και λαϊκών, μετά των οποίων -ως φρονώ ταπεινώς- συναυλίζεσαι
εις τα δεξιά του Θρόνου της μεγαλοσύνης του Θεού, τον Οποίον -επαναλαμβάνω-
ολοκαρδίως ηγάπησας και παρά του Οποίου ηγαπήθης, του παμποθήτου Παραδείσου
προγευόμενος.
Εύχου, πεφιλημένε πάτερ Πλάτων· Eύχου θεοπειθώς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου