ΜΕΓΑΛΕΣ ΕΣΟΔΕΙΕΣ ΣΕ ΜΙΚΡΟΥΣ ΑΓΡΟΥΣ. ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΒΕΛΙΜΙΡΟΒΙΤΣ.

Πέμπτη έσοδεία

Μεγάλες εσοδείες σέ μικρούς αγρούς.

ΝΩΡΙΣ ΤΟ ΠΡΩΙ ό Οικοδεσπότης του κόσμου, ό Θεός Λόγος, προσκαλεί στόν αμπελώνα Του πρώτα τούς Εβραίους. Τήν τρίτη ώρα προσκαλεί τούς Έλληνες καί τούς άλλους εθνικούς στά όρια τής Ρωμαϊκής Αύτοκρατορίας. 

Την έκτη ώρα -τό μεσημέρι-, όταν ή θέρμη τής ειρήνης καί ή εύγένεια αποδυναμώνει καί τή Ρώμη και τό Βυζάντιο, προσκαλεί τούς Σκύθες, Ρώσους,Σέρβους καί όλους τούς ύπόλοιπους Σλάβους. Κατά τήν ένάτη ώρα προσκαλεί όλους τούς μή χριστιανικούς λαούς άπό τά βασίλεια τών αποικιών τών λευκών ανθρώπων: φυλές μαύρων, μιγάδων, κίτρινων καί ερυθρόδερμων. Τήν ένδεκάτη ώρα προσκαλεί τούς ύπόλοιπους νησιώτες πού κατοικούν άργοί έξω άπό τόν άμπελώνα, δηλαδή έκτος τής Εκκλησίας τού Θεού (Μτ. κ', 1-7). Όλους κείνους, δηλαδή, πού βρίσκονται έκτος τής Έκκλησίας του Χριστού τούς ονομάζει «αργούς», αφού προσκυνώντας ψεύτικους θεούς είναι πράγματι αργοί.

Δύο-τρεις αιώνες πρίν τούς Ρώσους, δέχθηκαν τήν Αγία Πίστη οί Σλάβοι των Βαλκανίων μαζί μέ τούς Ρουμάνους καί τούς Αλβανούς καί άρχισαν νά ζουν σύμφωνα μ’ αυτή καί νά προσπαθούν γι’ αυτή. Καί οί Εσοδείες τού Κυρίου αύξάνονταν άπό γενιά σε γενιά.

 Περισσότερο συνεισφέρουν στην υιοθέτηση τής νέας πίστης οί έρημίτες καί οί ηγεμόνες, εκείνοι δηλαδή πού άπέφευγαν τούς άνθρώπους καί εκείνοι πού τούς κυβερνούσαν. Ό λαός έτρεχε πίσω άπό έκείνους πού έφευγαν άπό αύτόν, καί άκουγε έκείνους πού τόν κυβερνούσαν. Καί τά δύο αύτά είδη οδηγητών τού λαού διακρίθηκαν γιά τή μεγάλη ταπεινότητα καί προσπάθεια προς δόξαν Θεού.

Ό πιο δοξασμένος άπό τούς Σέρβους Αγίους, ό Άγιος Σάββας, ύπέγραφε ώς «ό έσχατος των αμαρτωλών, μοναχός Σάββας» καί ό ισχυρότερος άπό τούς Σέρβους βασιλείς, ό αύτοκράτορας Ντούσαν, ώς «ό δούλος τού Χριστού καί Θεού μας». Έτσι ύπέγραφαν καί οί έρημίτες καί οί ηγεμόνες στη Ρουμανία, στή Βουλγαρία καί τήν Αλβανία. Τά καντήλια έκαιγαν μπροστά άπό τήν εικόνα τού Χριστού Σωτήρα τόσο στίς βασιλικές αύλές όσο καί στά σπήλαια των άσκητών.

Στή Σερβία, μετά άπό μερικές εφήμερες δυναστείες, ήρθε μιά δυνατή καί εύλογημένη δυναστεία τού Στέφανου Νεμάνια, πού στή διάρκεια διακοσίων χρόνων στόλισε τή σέρβική χώρα, άκόμα καί τίς γύρω χώρες, μέ θαυμαστούς ναούς εις δόξαν Χριστού καί των παλαιοτέρων εκ των Αγίων Του. Ή πλειονότητα των ήγε μόνων αύτής τής δυναστείας έτελείωσαν τό βίο τους ώς μοναχοί στίς μονές πού οί ίδιοι ανήγειραν. Τό ίδιο καί οί γυναίκες τους, οί πριγκίπισσες, οί βασίλισσες καί οί αυτοκράτειρες.

Τό παράδειγμά τους άκολούθησαν πολλοί απλοί άνδρες, γυναίκες καί κοπέλες άπό τό λαό. Όλοι αυτοί μέ τή σειρά, γνωστοί καί άγνωστοι, προετοιμάζονταν μ’ αυτόν τόν τρόπο γιά τό Βασίλειο τών Ουρανών, αφού «μή σκοπούντων ήμών τά βλεπόμενα, άλλο τά μή βλεπόμενα, τά γάρ βλεπόμενα πρόσκαιρα, τά δέ μή βλεπόμενα αιώνια» (Β' Κορ. δ', 18).

Καί εκείνοι πού παρέμειναν στόν κόσμο, όπως καί εκείνοι πού άπομακρύνθηκαν άπό τόν κόσμο, προσπάθησαν γιά τή σωτηρία τους μέσα στούς τοίχους τών μονών, ό καθένας μέ τόν τρόπο του, μή χάνοντας άπό τήν οπτική τους δύο πράγματα: τόν θάνατο καί τόν Κριτή. Τόν έπικείμενο θάνατο καί τόν άναπόφευκτο Κριτή.

Οί πρώτοι σώζονται μέ τήν πίστη καί τήν προσευχή, τή συνήθη νηστεία καί τήν ελεημοσύνη, τή φιλοπονία καί τή μετάνοια, τή γέννηση καί τή διαπαιδαγώγηση των παιδιών, τήν ύπομονή στήν ασθένεια καί στούς άλλους πειρασμούς τής ζωής. Ένώ οί άλλοι σώζονται μέ τούς γνωστούς πνευμα¬τικούς άθλους στά Όρθόδοξα μοναστήρια. Καί πολλές γενιές καί άπά τούς μέν καί από τούς δέ, μέσα στούς αιώνες, επέπλευσαν στον τρικυμιώδη ωκεανό τής ζωής καί αποβιβάστηκαν στά ήσυχο λιμάνι τής Ουράνιας Βασιλείας. Υπέροχες οί Εσοδείες τού Κυρίου.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ.Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς.Εσοδείες Κυρίου. ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΑΡΡΗΣΙΑ.