Ο πατήρ Σέργιος Νικόλαεφ γιά το διαζύγιο των γονέων.

Τα παιδιά που επέζησαν από το διαζύγιο των γονέων τους είναι αληθινοί πάσχοντες από μια αποτυχημένη οικογενειακή ζωή. Εάν ένα διαζύγιο γίνει ένα ανίατο τραύμα για έναν ενήλικα, εγκαταλελειμμένο,  σύζυγο, τότε τι συμβαίνει με την ψυχή του εύθραυστου παιδιού; Ένα παιδί είναι καταδικασμένο να αγαπάει. Ακόμη και στον εγκληματικό γονέα. Διαχωρίζοντας την «ενιαία σάρκα» της ένωσης γάμου, οι γονείς πρέπει να συνειδητοποιήσουν ότι η πληγή περνά μέσα από το σώμα και την ψυχή των παιδιών τους. Τα παιδιά  του διαζυγίου είναι πράγματι ατελή. Για να το  συνειδητοποιήσουν πλήρως στην φύση τους δεν έχουν σωματική ούτε πνευματική δύναμη, γιατί το ένα τέταρτο ή το μισό από αυτές τις δυνάμεις καταναλώθηκαν από τους γονείς. Είναι η αδυναμία της ψυχής και του σώματος - η αιτία του αλκοολισμού, του εθισμού στα ναρκωτικά, κλπ και επομένως της σύντομης ζωής πολλών παιδιών από σπασμένα γάμους. 

Ο  πατήρ Σέργιος Νικόλαεφ