- Υπάρχει κόλαση; Υπάρχει παράδεισος; Αν υπάρχει παράδεισος και κόλαση, τότε πού είναι η πύλη; Πως μπορώ να μπω;
Αυτός ο άνθρωπος ήταν απλός πολεμιστής. Και οι πολεμιστές είναι πάντα απλοί . Ήξερε μόνο δύο πράγματα: τη ζωή και το θάνατο. Δεν είχε φιλοσοφία, απλά ήθελε να μάθει πού είναι η πύλη, να αποφύγει την κόλαση και να πάει στον ουρανό.
- Ποιος είσαι; - ρώτησε ο μοναχός.
«Είμαι Ρωμαίος λεγεωνάριος», απάντησε ο στρατιώτης. - Αυτό είναι μεγάλο τίμημα - να είσαι λεγεωνάριος στον ρωμαϊκό στρατό. Αυτό σημαίνει να είσαι ένας τέλειος πολεμιστής. Ο ίδιος ο αυτοκράτορας μας απονέμει φόρο τιμής.
Ο μοναχός γέλασε και απάντησε:
- Εσύ είσαι πολεμιστής; Μοιάζεις με κάποιον ζητιάνο!
Αυτές οι λέξεις άγγιξαν τον λεγεωνάριο. Ξέχασε γιατί ήρθε. Αμέσως τράβηξε το σπαθί του και ήταν έτοιμος να σκοτώσει τον μοναχό. Αλλά αυτός γέλασε και είπε:
- Αυτές είναι οι πύλες της κόλασης. Με ένα σπαθί, με θυμό, με την υπερηφάνεια σου - θα τους ανοίξεις.
Αυτό ο πολεμιστής μπορούσε να το καταλάβει. Αμέσως έβαλε το σπαθί του στη θήκη ... και ο μοναχός είπε:
- Και εδώ ανοίγουν οι Πύλες του Παράδεισου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου