ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ " Μυστικά Βιώματα στην Αγία Γη" της συγγραφέως Σοφίας Κιόρογλου . Περί παρηγορίας στο θάνατο της Ηγουμένης της Μονής Αγίου Ονουφρίου Ιερουσαλήμ Παϊσίας

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ " Μυστικά Βιώματα στην Αγία Γη" της συγγραφέως Σοφίας Κιόρογλου

ΜΑΡΤΥΡΙΑ ΔΕΚΑΤΗ

Περί παρηγορίας στο θάνατο της Ηγουμένης της Μονής Αγίου Ονουφρίου Ιερουσαλήμ  Παϊσίας

Η Ιερά Μονή Αγίου Ονουφρίου στον Αγρό του Κεραμέως αποτελεί ένα ξεχωριστό προσκύνημα. Στο σπηλαιώδη ναό, ο επισκέπτης εναποθέτει τον πόνο και την ελπίδα τους, και να αντλήσει δύναμη και παρηγοριά. Όλη η ζωή του οσίου Ονουφρίου ήταν ένα θαύμα. Ο Όσιος έζησε τον 4ο αιώνα μ.Χ. στην Αίγυπτο. Ο πατέρας του ήταν βασιλιάς της Περσίας. Με Θεία αποκάλυψη του έδωσε το όνομα Ονούφριος και τον οδήγησε μωρό ακόμη σε ένα μοναστήρι στη Θηβαϊδα της Αιγύπτου. Όταν μεγάλωσε αναχώρησε για την έρημο και ασκήτευσε εβδομήντα χρόνια ζώντας με τα θηρία και τρώγοντας χόρτα. Η έρημος αποτέλεσε την πνευματική κολυμβήθρα του. 

Ο ασκητικός αγώνας του ήταν ουσιαστικά το πέρασμα από την «στενήν και τεθλιμμένην οδόν», που όμως γλυκαίνει και νοηματοδοτεί την ύπαρξη. Αλλά και τροφοδοτεί τον πνευματικό οργανισμό με ισχυρά αντισώματα, για να είναι σε θέση να αντέχει στα δύσκολα, να αποδιώχνει την πίκρα των λυπηρών και να βιώνει την γλυκειά χαρμολύπη. Ο Άγιος Ονούφριος έμεινε λιπόθυμος πάρα πολλές φορές στην έρημο, εξαντλήθηκε πολλές φορές από την πείνα, τη δίψα, τη ψύχρα της νυκτός και το λιοπύρι της μέρας. Το σώμα του ψήθηκε κάτω από τόν ήλιο του ουρανού. Όταν ο Θεός είδε πως είχε υποφέρει αρκετά από τον πόλεμο αυτό, έστειλε τον άγγελο του να φροντίζει για την τροφή του και κάθε μέρα του έφερνε κάτι για να στηρίξει το σώμα του. 

Στον τόπο εκείνο της ερήμου που ασκήτεψε ο Αββάς Ονούφριος υπήρχε μια χουρμαδιά που έκανε δώδεκα τσαμπιά με χουρμάδες το χρόνο. Ένα μεγάλο τσαμπί χουρμάδες έπεφτε κάθε μήνα στον Άγιο. Υπήρχαν ακόμα και κάποια χορτάρια και κάποια άλλα μικροδενδρύλια των οποίων τα φύλλα είχαν μια θαυμάσια γεύση στο στόμα του που προσομοίαζε αυτή του μελιού. Κάθε Κυριακή τον κοινωνούσε Άγγελος Κυρίου. Έζησε πολλά βάσανα αλλά έχοντας πάντα τις ελπίδες του στον Κύριο τα υπέμεινε καρτερικά. Τελειώθηκε ειρηνικά στις 12 Ιουνίου όπου εορτάζεται και η μνήμη του. 

Πολλά θαύματα έχουν επιτελεστεί σε προσκυνητές οι οποίοι εμπλέκονταν σε δικαστικές υποθέσεις και με την χάρη του Αγίου απαλλάχθηκαν από κατηγορίες και πολλά προβλήματα. Ένα προσφιλές μας άτομο, είχε έναν πολύ μεγάλο πειρασμό. Προσευχόταν στον Άγιο Ονούφριο να βρεθεί λύση. Δεν πέρασε μια μέρα και θαυματουργικά της τηλεφώνησε μια γνωστή της από την επαρχία που μόλις είχε επικοινωνήσει με κάποια μοναχή από την Αγία Γη, η οποία μόλις πληροφορήθηκε τι συνέβαινε όχι απλά της υπέδειξε τον τρόπο για να λυθεί το πρόβλημα αλλά της έδωσε και απάντηση όσον αφορούσε τα κίνητρα του ατόμου που της προκαλούσε τον πειρασμό.

 Το πρόβλημα όπως καταλαβαίνετε εξαφανίστηκε και το άτομο που ταλαιπωρούσε την κοπέλα σταμάτησε να την ενοχλεί. Άλλοι αδελφοί μας που δεν εγνώριζαν τον Άγιο, τον είδαν στον ύπνο τους  και από τότε τον ευλαβούνται πολύ. Ο κ. Αναστάσιος Σούκουλης από την Κορινθία διηγείται τα εξής :

-  Ήμουν μικρό παιδάκι. Πήγαινα στις πρώτες τάξεις του Δημοτικού Σχολείου και μία ημέρα έμεινα στο σπίτι με τον παππού μου. Οι γονείς μου, έμεναν στα κτήματά μας, μακριά από το χωριό, ήταν καλοκαίρι και θέριζαν. Όταν το πρωί ξύπνησα, ο παππούς μου είχε φύγει, για να κουβαλήσει με τα ζώα τα δέματα από τα χωράφια, και είχε κλειδώσει την πόρτα του σπιτιού μας. Επειδή δεν είχα άλλο τρόπο να βγω έξω από το σπίτι προσπάθησα να κατεβώ από το παράθυρο, χωρίς να σκεφθώ ότι κάτω ήταν γκρεμός. Γλύστρισα και έπεσα στο κενό. Τότε αισθάνθηκα ότι κάποιος με κράτησε και πέφτοντας απαλά έμεινα σε ένα βράχο, χωρίς να πάθω τίποτε.

Εκείνη την νύκτα παρουσιάστηκε στην μητέρα μου, ενώ κοιμόταν στα κτήματά μας, ένας παππούλης και της είπε:

− Εγώ έσωσα το γιο σου.

– Ποιός είσαι εσύ, του είπε η μητέρα μου.

– Εγώ είμαι ο Όσιος Ονούφριος και γιορτάζω σήμερα.

Το όνομά του, ο Όσιος, το είπε τρεις φορές, διότι η μητέρα μου ήταν αγράμματη, για να μην το ξεχάσει. Αμέσως ξύπνησε τον πατέρα μου, του διηγήθηκε το όνειρο που είδε και επειδή ανησύχησαν ξεκίνησαν για το χωριό. Όταν έφθασαν στο σπίτι με ρώτησαν, τι μου συνέβη. Εγώ είπα το γεγονός, χωρίς να γνωρίζω το όνειρο της μητέρας μου. Κατόπιν πήγαν στον ψάλτη του χωριού και έπειτα στην Εκκλησία για να μάθουν για τον Όσιο, επειδή πρώτη φορά άκουγαν τέτοιο όνομα. Είδαν ότι εκείνη την ήμερα, 12 Ιουνίου, ήταν η μνήμη του Οσίου Ονουφρίου. Όταν είδε η μητέρα μου την εικόνα του Οσίου Ονουφρίου είπε ότι ήταν ακριβώς όπως τον είδε στον ύπνο της. Με τη μακριά γενειάδα, χωρίς ράσα, έχοντας πολλές τρίχες στο σώμα του, ασκητικότατος παππούλης.

Αλλά και η Ηγουμένη της μονής του Αγίου Ονουφρίου στην Ακελδαμά διηγείται μια προσωπική της εμπειρία:

Όταν το 2013 κοιμήθηκε από καρκίνο η μοναχή Σεραφείμα, 46 ετών, που είχα μαζί μου, δεξί μου χέρι, και η μοναδική καλογριά o Θεός με παρηγόρησε μέσω ενός κάκτου! Όταν άφησε την τελευταία της πνοή, παρατήρησα στη μονή μας έναν κάκτο. Άνθιζε σπάνια. Είδα να βγάζει ένα πανέμορφο λουλούδι,λευκό με κίτρινες ανταύγειες,το οποίο άνοιγε στις 8 η ώρα το βράδυ και το πρωί στις 5 έκλεινε και δεν ξαναάνοιγε. Έσβηνε,…πέθαινε! Είπα, τότε με το μυαλό μου: Μα τόσο ωραίο άνθος ποιός το βλέπει και το χαίρεται εκείνη την ώρα; Σχεδόν κανείς.

− Γιατί ο Θεός το δημιούργησε άραγε;

− Γιατί του έδωσε τόση ομορφιά; Για ποιόν;

− Σκέφτηκα πάλι: Δικά Του είναι τα πάντα!

Ο,τι θέλει κάνει, και όλα τα εκλεκτά τα παίρνει

εκεί ψηλά στην τελειότητα!

Πήρα τόση παρηγορία με τη σκέψη ότι , η Σεραφείμα μου ήταν άνθος εκλεκτό και σπάνιο, πολύτιμο, και η θέση του ήταν να είναι πιο νωρίς στον Παράδεισό Του!”

Ο Άγιος Ονούφριος -Ποίημα Σοφία Κιόρογλου

Ένας παλιός ερημίτης ήρθε στην πόρτα να με καλοσωρίσει

Με μακριά μαλλιά και γένια, να εισέλθω στο σπήλαιο νεύμα μου κάνει•

Αίφνης σαν από λήθαργο ξυπνώ, το στήθος ξέχασε επίπλαστες αλγηδόνες

Εβδομήντα χρόνια στην έρημο και μοναδικός επισκέπτης ο Άγγελος" μου λέει

Σαν μπαίνω στο μοναστήρι του ασκητή της ερήμου,

Τα μάτια μου αποστάγματα δροσιάς εκχύνουν,

Υποδοχή σε σπήλαιο και στέμματος Χάριτος ακτινοβολία

Κοσμεί την λευκή του ασκητή της ερήμου κόμη

Πριν του πω ότι πεινώ, σαν μάννα εξ' ουρανού ένας

άγγελος μας φέρνει μετάληψη και αντίδωρο, στης

Ακελδαμά το τραπέζι μας επιδαψιλεύειτης λογικής

υπέρβαση το τι συμβαίνει, ο ερημίτης φως ουράνιο

εκπέμπει χρυσών ακτίνων στέφανον,

πάνω από το έδαφος ανεβαίνει.