Προσέτρεχε στόν ναό σε κάθε δυσκολία και θλίψι της. Ήταν το καταφύγιό της.
Κάθε πνευματικό άλλά καί σωματικό άλγος διαλυόταν καί παρηγοριόταν με θαυμαστό τρόπο. Μετά άπό κάθε παράστασί της μπροστά στην Παναγία ήταν γεμάτη χαρά καί άγαλλίασι. Κανένας δεν ήξερε τί ζούσε βλέποντας τό Θεοχαρίτωτο πρόσωπο τής Παναγίας! Στήν διακονία της στόν ναό τής Παναγίας συναντούσε έμπόδια άπό τούς εκεί έπιτρόπους. Τήν πείραζαν, τής έλεγαν αισχρότητες καί τήν περιγελούσαν γιά τήν έμφάνισί της. Τής έλεγαν ότι θά τήν παντρέψουν καί τής έφερναν έπίδοξους γαμπρούς. Αύτό δέν τό άντεχε νά συμβαίνη καί μάλιστα έντός τού ναού.
Δέν ήθελε νά παραβιάζεται ή ιερότητα του χώρου.
Μετά άπό αύτό τό περιστατικό τονώθηκε ή πίστι της στόν Θεό καί ή άγάπη της στήν Παναγία. Είχε πάρει τό μάθημά της άπό τά Θεομητορικά χείλη.
Άλλοτε πάλι, καθώς μάς μαρτυρεί ό συμπολίτης της κύριος Άγγελής: «...άρρώστησε πολύ βαριά καί με τό ζόρι σηκωνόταν από τό κρεβάτι της. Παρακαλούσε τήν Παναγία μας τήν Προυσιώτισσα νά τήν κάνη καλά γιά νά διακονή στό Μοναστήρι της».
Πράγματι, κατά τήν εορτή τού Ευαγγελισμού δέχθηκε καί πάλι Θεομητορική έπίσκεψι. Αύτήν τήν φορά ή Παναγία τήν θεράπευσε καί σηκώθηκε άπό τό κρεβάτι του πόνου.
Γιά νά ευχαρίστηση την Παναγία την Προυσιώτισσα, την επόμενη ήμερα ξεκίνησε από τό Θερμό, γιά νά πάη μπουσουλώντας στό Μοναστήρι της.Έκανε τρεις ήμερες καί τρεις νύχτες να φθίση και όταν έφθασε ήταν με καταματωμένα τα γόνατά της και τα δύο της χέρια. Φαντάζεται κανείς το μαρτύριο πού υπέστη στα κακοτράχαλα μονοπάτια αίμα της, ό ιδρώτας της και τα δάκρυα πού άφησε στο διάβα της, καθαγίασαν ΤΟ μονοπάτι.
Έκτοτε πήγαινε τακτικά καί διακονούσε στό Μοναστήρι. Τής είχαν και ξεχωριστό κελλί καί έτσι άπερίσπαστη έκανε τά πνευματικά της καθήκοντα, μετά τίς ώρες τής διακονίας της.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου