ΑΝΑΦΕΡΕΙ ΠΡΟΣΚΥΝΗΤΗΣ. ΤΟ ΜΠΕΛΕΞΙΜΟ ΜΟΥ ΜΕ ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟ ΚΑΙ ΑΙΡΕΣΕΙΣ.

Το μπλέξιμο μου με διαλογισμό και αιρέσεις

--------------------------------------------------------------------------------

Νεοδιορισμένος το 1984 στην Νικήσιανη Καβάλας,επέλεξα να μείνω στη πρωτεύουσα του νομού.Είναι αλήθεια ότι στην αρχή περνούσα κάπως δύσκολα λόγω έλλειψης φίλων και συναναστροφών.

Μια μέρα ένας καλός παιδικός φίλος με προσκάλεσε να γνωρίσω κάποιον συνάδελφο τον οποίο εκθείαζε κάθε στιγμή.

Ο Αντώνης.

--------------

Δεκαπέντε χρόνια περίπου μεγαλύτερος μου,καθηγητής Γαλλικών και Αγγλικών σε γυμνάσιο.

Διορίστηκε σε μεγάλη ηλικία,και επέλεξε να μένει σε δωμάτιο ενός ξενοδοχείου της Καβάλας.

Έζησε αρκετά χρόνια στο Παρίσι.

Όταν επέστρεψε άνοιξε μια σχολή Ζεν στην Θεσσαλονίκη.

Την έκλεισε,αποφασίζοντας να ζήσει ασκητικά στο δωμάτιο του ξενοδοχείου.

Με τις πρώτες κουβέντες που ανταλλάξαμε,κατάλαβα ότι πρόκειται για ένα πολύ ξεχωριστό άτομο.

Συνδύαζε τεράστιες γνώσεις φιλοσοφίας , θεολογίας,είχε βαρύνουσα γνώμη επί παντός επιστητού, και εξαιρετικά πρωτότυπο χιούμορ.

Στην αρχή οι συναντήσεις μας ήταν πολύ αραιές.

Σχεδόν πάντα στην ρεσεψιόν του ξενοδοχείου.

Αργότερα όταν μετακόμισα στην Ελευθερούπολη.σχεδόν καθημερινές.

Πίστευε ότι όλες οι θρησκείες η καθεμία με τον τρόπο της πιστεύουν στον ίδιο Θεό.Σε κάθε θρησκεία, υπάρχουν άνθρωποι που πλησίασαν την υπερβατική θεότητα. Τέτοιους θεωρούσε τον Κρισναμούρτι,τον Παΐσιο και πολλούς άλλους.

ΖΕΝ

---------

Κάποια μέρα με πρότεινε να ασχοληθώ με τον διαλογισμό Ζεν.

Δεν χρειάστηκε να επιμείνει.

Έψαχνα μέσα από το άδειασμα του διαλογισμού, να γνωρίσω τον υπερβατικό Θεό, ένα μικρό λιθαράκι του οποίου ήμουν κι εγώ.

Τους πρώτους μήνες ένιωθα υπέροχα.

Άλλοτε διαλογιζόμασταν μαζί και άλλοτε μόνος σε ένα δωμάτιο του σπιτιού μου.

Απέκτησα τρομερή αυτοπεποίθηση,και μια τάση να μένω όσο γίνεται περισσότερο στη αναζήτηση του εσωτερικού εαυτού μου.

Σιγά σιγά όμως άρχισαν να συμβαίνουν διάφορα παράξενα πράγματα.

Αρχικά αραιά, την ώρα της αυτοσυγκέντρωσης ακουγόταν κάθε τόσο παράξενα τριξίματα στο ταβάνι.

Ενημέρωσα τον Αντώνη και με συμβούλεψε να μην δίνω σημασία επειδή πρόκειται για κατώτερα πνεύματα που επιδιώκουν μα με αποτρέψουν από τον σκοπό μου.

Με τον καιρό αυτά τα τριξίματα και κάτι ακούσματα σαν βήματα στο ταβάνι πολλαπλασιάζονταν.

Εκείνο τον καιρό ερχόταν η συχωρεμένη η αδελφή μου να με δει,καθόταν πέντε λεπτά και έφευγε γιατί όπως μου έλεγε κάτι την έπνιγε.

Ένα βράδυ καθόμουν με παρέα στο διπλανό δωμάτιο. και εκεί που ακούγαμε μουσική. άρχισε να βγάζει το κασετόφωνο μια ομιλία σε μια άγνωστη γλώσσα, και ταυτόχρονα τα κρυστάλλινα ποτήρια μέσα στο σκρίνιο να χτυπούν μεταξύ τους κάνοντας μια μεγάλη ταλάντωση ,χωρίς να σπάζουν.

Τον ίδιο καιρό αρχικά την ώρα της άσκησης και αργότερα όλη την μέρα ένιωθα ένα πνίξιμο στον λαιμό.Έκανα εξετάσεις για θυρεοειδή επισκέφτηκα ΩΡΛ και δεν μου βρήκαν τίποτα το παθολογικό.

Ταυτόχρονα άρχισα να έχω διάφορους αρνητικούς λογισμούς για πρόσωπα που αγαπούσα,που μόνον φυσιολογικοί δεν ήταν.

Ο Αντώνης ενημερωνόταν για όλα αυτά. Διαισθάνθηκε ότι σιγά σιγά άρχισα να τον αμφισβητώ.

Μια μέρα μου λέει.

-Κοίταξε ,βλέπω ότι έχεις κάποια προβλήματα. Ένας φίλος έφτιαξε μια ομάδα στην εκκλησία της Πεντηκοστής.Θα τον προτείνω να σε δεχτεί.

Πεντηκοστιανός

---------------------------------

Άρχισαν να μαζεύονται στο σπίτι μου και να αναλύουν το Ευαγγέλιο.

Λίγες βδομάδες αργότερα βαπτίστηκα μέλος της ομάδας στις αλάνες της Ν.Ηρακλείτσας Καβάλας.

Ο Αντώνης που με προέτρεψε μου δήλωσε ότι ο ίδιος δεν είναι ακόμη έτοιμος να βαπτιστεί.

Λίγες μέρες μετά μου δήλωσαν ότι θα γίνει επίσημη υποδοχή μου ταυτόχρονα με προσευχή για να γλωσσολαλήσω.

Προς τιμή μου θα βρεθεί και ένας Αυστραλός πάστορας.

Έφτασε η μεγάλη μέρα.

Μαζευτήκαμε καμιά τριανταριά άτομα στην αίθουσα δεξιώσεων του ξενοδοχείου , Ο Αντώνης απών.

Με συμβούλεψαν να επαναλαμβάνω με τον δικό μου ρυθμό την λέξη" Αλληλούια ".

Άρχισαν όλοι ταυτόχρονα.

Είχα πριν μήνες διαβάσει ένα βιβλίο για την ευχή των Ορθοδόξων μοναχών.

Επαναλάμβανα την λέξη Αλληλούια μα από μέσα μου έλεγατην ευχή ,σκεπτόμενος "Θεέ μου αν είναι καλό ας γλωσσολαλήσω"

Μετά από ένα εικοσάλεπτο,κάποιος στο βάθος, άρχισε να μιλάει μια παράξενη γλώσσα.

Όταν σταμάτησε, κάποιος άλλος ερμήνευσε αυτά που έλεγε ο προηγούμενος:

- Ο Κύριος ειδοποίησε ότι ο αδελφός μας ο Μιχάλης θα γλωσσολαλήσει!!!

Πέρασαν περίπου δύο ώρες και δεν έγινε τίποτα. Σταμάτησαν κάποια στιγμή. Ο πάστορας με αγκάλιασε και με παρηγόρησε ότι σίγουρα θα τα καταφέρω την επόμενη φορά.

Ο Άγιος Παΐσιος.

------------------------

Πολλές φορές ο Αντώνης μου ανέφερε για την γνωριμία του με τον γερο Παΐσιο.

Πήγα στο ξενοδοχείο και τον βρήκα με παρέα.

-Αντώνη αποφάσισα να πάω στον γερο Παΐσιο μπας και βρω άκρη.

- Να πας.Να του δώσεις χαιρετίσματα από τον Αντώνη τον -----.

Και επειδή δεν σου έχω εμπιστοσύνη μόλις σου πει οτιδήποτε να το γράψεις και να μου το φέρεις ακριβώς όπως σου το είπε.

Την επόμενη μέρα ταξίδεψα στο Άγιο Όρος.

Ο γέροντας γεμάτος χαμόγελο, ήταν ολόκληρος μια τεράστια αγκαλιά.

Μιλήσαμε.Φεύγοντας του λέω:

-Γέροντα ξέχασα να σας πω ότι έχετε χαιρετισμούς από τον Αντώνη τον ---------.

Αμέσως άλλαξε το ύφος του.

-Τι δουλειά έχεις παιδί μου μ' αυτόν τον σατανιστή;; 'Εκανες σατανικά πράγματα μαζί του;;

-Όχι γέροντα.

Ακόμη δεν είχα καταλάβει ο αφελής.

Επέστρεψα και έτρεξα αμέσως στο ξενοδοχείο.

Καθόταν με τέσσερις φίλους.

Του έδωσα το χαρτί με τα λόγια του γέροντα.

Σηκώθηκε εκνευρισμένος έσκισε επιδεικτικά το χαρτί λέγοντας.

-Κάτι ήξερα και δεν ήθελα να έχω σχέση με τα βρωμοράσα.

Έφυγα.

Απέφευγα να τον συναντήσω .

Πολλά χρόνια μετά ο φίλος που μου τον σύστησε με πήρε τηλέφωνο να με πληροφορήσει ότι ο Αντώνης πέθανε.

Είχε σταματήσει να παίρνει τα φάρμακα για την καρδιά, τα αντικατέστησε με κάτι ομοιοπαθητικά και τον βρήκαν νεκρό στο κρεβάτι του.

Πήρα λίγα λουλούδια και φύγαμε για το κοιμητήριο της Θ΄έρμης Θεσσαλονίκης.

Ελπίζω από καρδίας να πρόλαβε να πει ένα "Κύριε Ελέησον"

Εύχομαι ο καλός Θεός να τον κρίνει με επιείκεια όπως και όλους μας.

Αποφάσισα να τα γράψω όλα αυτά για τρεις λόγους:

1. Είμαι σε μια ηλικία που δεν με ενδιαφέρει πλέον η υστεροφημία μου.

2.Βλέπω ότι πολλοί φίλοι έχουν άγνοια του τι σημαίνει Αίρεση.

3. Αν το διαβάσει κάποιος με παρόμοια μπλεξίματα, να μην απογοητευτεί .Υπάρχει λύση.

1989.

Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ (1)

Μου μίλησαν για τον π. Βασίλη Καραγκιαούρη.

Τον επισκέφτηκα .

Από την πρώτη στιγμή δίχως να γνωρίζει το παρελθόν μου ,άρχισε να μου διαβάζει ευχές μπρος στην θαυματουργή εικόνα της Παναγίας Φανερωμένης.

(Το τι γινόταν κάτω από το πετραχήλι δεν θα το περιγράψω.)

Μετά από δέκα περίπου μέρες όταν ήδη άρχισα να νοιώθω καλύτερα μου ανακοίνωσε ότι πρέπει να προετοιμαστώ και την επόμενη Κυριακή να κοινωνήσω.

Ήρθε η Κυριακή , μπήκα γεμάτος χαρά στην ουρά, άνοιξα το στόμα και μόλις κατάπια τη Θεία Κοινωνία..... αισθάνθηκα κρύο ιδρώτα από την κορυφή ως τα νύχια και χάθηκαν τα πάντα από μπροστά μου....

.....Συνήλθα έπειτα από μισή περίπου ώρα.

Απ' ότι μου είπαν ,ο παπάς έτρεξε, άφησε το Άγιο Δισκοπότηρο στην Αγία Τράπεζα , και ζήτησε από δύο παρευρισκόμενους να με κρατάνε συνέχεια σε ένα στασίδι.

Είχα χάσει κάθε επαφή με το περιβάλλον και έτρεμα σαν το ψάρι.....

Χρειάστηκε να εξομολογηθώ και να λάβω το Άγιο Χρίσμα . Στην ουσία ξανά βαπτίστηκα Ορθόδοξος.

Τότε μόνον μπόρεσα να πλησιάσω την Θεία Κοινωνία

Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ (2)

Βέβαια το ταξίδι της επιστροφής κράτησε τόσο περίπου καιρό όσο και το αρχικό .

Στο Άγιο Όρος λένε ότι αυτά τα πράγματα μπαίνουν με το τσουβάλι και βγαίνουν με το βελόνι.

Απευθύνθηκα στον π. Φίλιππο Αβραμίδη στην Ι Μ Αγίου Παντελεήμονος Χρυσοκάστρου.

Αυτός με ξαναβάπτισε στην κυριολεξία δίνοντας μου το Χρίσμα.

Με παρέπεμψε στον πατέρα Ευσέβιο Ταρσίδη στον ναό του Α.Νικολάου Ελευθερούπολης.

Για 40 μέρες κάθε απόγευμα κλειδωνόμασταν στον Ναό για εξορκισμούς.

Σήμερα είναι ιερομόναχος στο Μπουραζέρι στο Α.Όρος.

Πριν λίγα χρόνια τον συναντήσαμε με δύο φίλους τυχαία στη Δάφνη.

-Πάτερ είναι αλήθεια αυτά που μας λέει για τους εξορκισμούς ο Μιχάλης;;

-Για σαράντα μέρες δεν έτρωγα λάδι. Κάθε φορά που κλειδωνόμασταν δεν ήξερα αν θα βγω ζωντανός.

Παράλληλα επισκεπτόμουν τον π.Αναστάσιο στον Δαφνώνα της Ξάνθης.

Σ κάποιες από τις αρχικές επισκέψεις,την ώρα που με διάβαζε,

ένιωθα μια οντότητα να γελάει σπαρταριστά μέσα στον λαιμό μου..

Τελικά ο π. Αναστάσιος έφυγε από τον Δαφνώνα και λειτουργούσε σε ένα μοναστηράκι της Ξάνθης.

Λίγα χρόνια μετά, τον βρήκαν αποκεφαλισμένο και καμένο μέσα στο σπίτι του.

Η αρχική επιθετικότητα,μετατράπηκε σιγά σιγά σε δάκρυα ευγνωμοσύνης και κατόπιν σε γοερό κλάμα κάτω από το πετραχήλι.

Έτσι απελευθερώθηκα οριστικά από τον τύραννο δαίμονα που είχα επιτρέψει να μπει μέσα μου.

Έγιναν ευχέλαια στο σπίτι και οι θόρυβοι εξαφανίστηκαν.

Κάθε φορά που ακούω από φίλους την λέξη "παπαδαριό", τρελαίνομαι.

Η Εκκλησία μας είναι ζωντανή

Συνάντησα γνωστούς και άγνωστους Αγίους.

Χωρίς αυτούς ή θα είχα πεθάνει ,ή θα είχα τρελαθεί.

Του Μιχαήλ Μάλαμα, Μαθηματικού

 https://www.facebook.com/groups/1717854928449831/permalink/2815995931969053/