Ετών 30,
με ομορφιά αφτιασίδωτη….
Το κορμί αυτό,
το γεμάτο υποσχέσεις
του άφησε σημάδι με
‘’το φαρμακωμένο του φιλί’’
το κακό(ο καρκίνος)……
Μα σαν καλοκοιτάξεις
το χεράκι της το αριστερό
θα δεις κι άλλη ‘’λαβωματιά’’,
κάποτε εκείνο το δακτυλάκι
φόραγε όλο καμάρι σαν κορόνα
ένα δακτυλίδι,
και τώρα έχει αφήσει πίσω
ανεξίτηλο σημάδι η απουσία του……
-«Παππούλη μου
ήρθε ο καρκίνος στην ζωή μου
μα έφυγε εκείνος
(το αγόρι που ήταν αρραβωνιασμένοι)».
-«Είναι φορές όμως
που μέσα στην θλίψη μου,
στην σκοτοδίνη που μου φέρνει η απελπισία
αισθάνομαι να έρχεται Εκείνος(Χριστός),
με την όψη Του την ματωμένη,
όπως Τον δείχνουν στην τηλεόραση
την Μεγάλη Εβδομάδα,
να έρχεται και απλά
να κάθεται δίπλα μου
δίχως να μου μιλά……
Κείνες οι στιγμές
ειλικρινά στο λέω,
που μπορεί να είμαι διπλωμένη
από τους πόνους
είναι οι πιο ευτυχισμένες».
- «Τούτα δεν τα λέγω σε κανέναν,
μονάχα σε σας.
Δεν θέλω ούτε για τρελή να με περάσουν
μα ούτε και για καμιά θεούσα…..»
Μιλούσε και τα λόγια τα πικρά
τα θαρρούσες σαν πύον
που έβγαιναν από πληγές βαθιές….
Είναι αφόρητη η μοναξιά
πάνω στον Σταυρό!!!
Κείνες τις δύσκολες ώρες
(μα και τις άλλες..... τις ''ηλιόλουστες'')
ας βγαίνει από τα χείλη και την καρδιά μας
η προσευχή ενός παππούλη:
'' Κράτα με Χριστέ, γιατί με χάνεις!''
Π. ΙΩΑΝΝΗΣ ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου