Η ΜΑΚΑΡΙΑ ΣΑΛΩΜΗ Η ΔΙΑ ΧΡΙΣΤΟΝ ΣΑΛΗ KAI H ΑΓΙΑΣΤΙΚΗ Η ΣΧΕΣΗ ΤΗΣ ΜΕ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΝΕΚΤΑΡΙΟ

Η Σαλώμη φρόντιζε αρκετούς ναούς τής περιοχής.

Είχε όμως ώς πνευματικό της καταφύγιο τόν ναό τού Αγίου Νεκταρίου. Εκεί ζούσε έντονα τήν παρουσία τού Αγίου.

Μέ την απλότητά της καί την εύλάβειά της στόν Άγιο, ανέπτυξε μία προσωπική άγιοπνευματική κοινωνία. Έβλεπε συχνότατα τόν Άγιο, τόν συμβουλευόταν σε πνευματικά θέματα καί έπισκέπτονταν μαζί τά σπίτια φτωχών καί άσθενών.

Αυτό δέν είναι μοναδικό φαινόμενο της Σαλώμης, άλλά τό συναντούμε καί σέ άλλες άγιασμένες σύγχρονες μορφές, όπως αύτήν τής Όσιας Σοφίας, τής άσκήτριας τής Κλεισούρας.

Άκατάληπτα καί παράδοξα μας φαίνονται τα βιώματα της μακαρίας Σαλώμης καί μας παραπέμπουν σέ άντίστοιχες βιωματικές καταστάσεις των Αγίων Πατέρων.

Τά παρακάτω περιστατικά μάς δείχνουν μέ πόσο μεγάλη άνεσι καί φυσικότητα ζούσε τήν σχέσι της μέ τόν Άγιο Νεκτάριο. Ό Γέροντας Ιωακείμ μάς διηγείται κάποιες καταστάσεις που έζησε ό ίδιος: «Αν καί ήμασταν ξαδέλφια γιά άρκετά χρόνια δεν την είχα συναντήσει. Άκουγα, όμως, ότι ήταν θεοσεβούμενη καί με πολλά χαρίσματα.

Αποφάσισα, λοιπόν, νά συζητήσω μαζί της γιά νά έχω ό ίδιος δική μου άποψι.

»Κάποιον χειμώνα κατέβηκα στό Θέρμο καί βρήκα τήν Σαλώμη νά διακονή στόν ναό τής Παναγίας. Όταν τελείωσε τό άναμμα τών κανδηλιών, άνέβηκα μαζί της στό εξωκκλήσι του Αγίου Νεκταρίου καί καθίσαμε έξω άπό τόν ναό καί τά λέγαμε... Μου άποκάλυψε γιά πρώτη φορά ότι βλέπει τόν Άγιο Νεκτάριο, ό όποιος την συμβούλευε τί πρέπει νά κάνη, πώς νά προσεύχεται καί γενικά τήν νουθετούσε.

»Σέ μιά άπό τίς πρώτες μου επισκέψεις είχα τήν επιθυμία νά δώ καί εγώ τόν Άγιο Νεκτάριο. Αφού μέ καλωσώρισε, μού είπε νά περάσω μέσα στό σπίτι της, τό οποίο είχε μόνον δύο κάμαρες. Στήν μία είχε άναμμένη φωτιά, γιατί ήταν χειμώνας καί είχε και ένα κρεβάτι. Μού λέει: " Εσύ θά κοιμηθής έδώ, έγώ θά κοιμηθώ σ’ αύτήν τήν κουρελού κάτω στό πάτωμα". Έτσι καί έγινε.

» Τό βράδυ σηκώθηκα νά κάνω τόν κανόνα μου καί επειδή είχε πολλή ζέστη καί φως, πήγα στό διπλανό δωμάτιο. Ένώ είχα άρχισει τόν κανόνα μου, ξαφνικά ακόυσα συνομιλία, μία άνδρική φωνή καί μία γυναικεία, αύτήν τής Σαλώμης. Πάγωσα" άκουγα πολύ καθαρά. Ήταν άραγε ό Άγιος Νεκτάριος;

Γιατί δεν μέ φωνάζει ή Σαλώμη; Τι νά κάνω;".

»Δέν τολμούσα νά μπώ, γι’αύτό συνέχισα τόν κανόνα μου. Όταν τελείωσα, κουκουλώθηκα μέ μιά κουβέρτα, γιατί είχα παγώσει άπό τό κρύο καί κοιμήθηκα.

»Κάποια στιγμή ξυπνάω καί πάω νά μπω στό δωμάτιο, άλλά άκούω πάλι συζήτησι.

Νεύριασα γιατί δέν μέ φωνάζει ή Σαλώμη;

Θά μπώ καί ό,τι θέλει ας γίνη! Μπαίνω και βλέπω τήν Σαλώμη όρθια νά μού λέει:

-       Ήταν έδώ ό Άγιος Νεκτάριος.

-       Καλά, γιατί δέν μέ φώναξες εύλογημένη; Αύτή σιωπούσε.

-       Τί σού είπε;

-       Μέ ρώτησε: " Έχεις κανέναν έδώ;".

-       Έχω τόν ξάδελφό μου, τού λέω καί αύτός μού άποκρίθηκε αύστηρά:

Δέν θά βάζης άλλη φορά έδώ άλλον!".

-       Τί κάνατε τόσες ώρες;

-       Στεκόταν όρθιος με υψωμένα τά χέρι καί προσευχόταν. Προσευχηθήκαμε μαζί.

Πήγα νά τόν ρωτήσω καί άλλα πράγματα καί μου έκανε νόημα, "σσστ!", βάζοντας το δάκτυλό του στό στόμα. "Σιωπή Σαλώμη, ή σιωπή είναι ή μεγαλύτερη άρετή!".

»Άλλη φορά μου άποκάλυψε ή Σαλώμη ότι, πρίν συναντηθούμε, γιά πρώτη φορά, μετά άπό άρκετά χρόνια, ό Άγιος Νεκτάριος τής είπε χαμογελώντας:

-       Αύριο Σαλώμη θά έρθη ένας δικός σου.

-       Μά δέν έχω κανέναν δικό μου. Μήπως ό παπά - Ιωακείμ; Τότε ό Άγιος κατένευσε χαμογελώντας.

»Όταν άργότερα πήγα στό Άγιον Όρος καί τήν παρακαλούσα νά προσευχηθή για μένα, αύτή μού είπε: " Όταν κάνης τίς μετάνοιές σου, στήν τάδε ώρα, ό Άγιος Νεκτάριος είναι δίπλα σου". Μού είπε ακριβώς τήν ώρα πού κάνω μετάνοιες».

Κληρικός συντοπίτης τής Σαλώμης άκουγε καθαρά τήν συνομιλία της μέ τον Άγιο Νεκτάριο, άλλά δέν τόν έβλεπε.

Ή άνιψιά τής Σαλώμης κ. Μαρία Χριστογιάννη μάς διηγείται:

 «Κάποτε πήγαν μέ τήν μάνα μου να άνάψουν τά καντήλια στόν Άγιο Νεκτάριο, μπήκαν μέσα στόν ναό καί έκλεισαν την πόρτα. Γιά μιά στιγμή μισοάνοιξε ή πόρτα μέ τρίξιμο καί λέει τής μάνας μου: "Μπήκε μέσα ό Άγιος Νεκτάριος". Ή μάνα μου όμως δέν είδε τίποτα».

Άλλή φορά έδειχνε ένα σκαμνάκι και έλεγε: «Εκεί κάθεται ό παππούλης», εννοώντας τόν Άγιο Νεκτάριο.

Συγκλονιστική είναι καί ή μαρτυρία του κυρίου Άγγελή Γεωργίου:

«Σέ μιά συνάντησί μας, μού έδωσε ένα σταυρό καί μού είπε: "Πάρε αυτόν τόν σταυρό, είναι ευλογημένος άπό τόν Παππούλη!".

Ετσι αποκαλούσε τόν Άγιο Νεκτάριο.

-       Ήταν έδώ πρίν λίγο καί συζητούσαμε.

-       Τί λέγατε; Τήν ξαναρωτάω έπιμόνως.

-       Διάφορα! Μιλούσαμε γιά τόν κόσμο. Πηγαίνουμε τά βράδια καί εύλογούμε τά σπίτια στό Θέρμο!

-       Άπό τό δικό μου περνάτε; Έμενα τότε στό Αγρίνιο.

-       Ναί, περνάμε.

-       Αφού περνάτε, γιά πές μου, ποιό είναι τό σπίτι μου; Δεν ήθελε νά άπαντήση, αλλά έγώ συνέχισα νά έπιμένω.

-       Έ! ’Έ ! δεν είναι ένα σχολείο άπ έξω;

«Πράγματι ήταν άκριβώς έξω άπό ένα σχολείο».

Κάποιες φορές στις περιοδείες της μέ τον Άγιο Νεκτάριο έπαιρναν καί τόν παπά του χωριού.

-       Χθές τό βράδυ πού ήσουν; ρώτησε ή Σαλώμη τόν π.Β.

-       Στό σπίτι μου ήμουν.

-       Μά δέν ήμασταν μαζί μέ τόν Άγιο Νεκτάριο καί ευλογούσαμε τά σπίτια του χωριού; ρώτησε ή Σαλώμη άπορημένη. Ό παπάς δήλωνε άγνοια, ώστόσο φαίνεται ότι ήταν ένάρετος καί νοιαζόταν γιά τό ποίμνιό του, προσευχόμενος πάντοτε γι’ αυτό.

Άλλη φορά έμφανίστηκε ό Άγιος καί μάλωσε τήν Σαλώμη, γιατί έλεγε στόν π. Ιωακείμ ότι τήν έπισκέπτεται.

Πρός τά τέλη τής ζωής της έλεγε στην άνιψιά της Μαρία ότι έβλεπε τόν Άγιο Νεκτάριο καβάλα σέ άλογο νά φέρνη γύρους μέσα στό Θέρμο καί νά εύλογή τούς κατοίκους του!

Κάποιοι όντως άκουγαν ποδοβολητά άλογου γύρω από τόν ναό του, άλλά δεν τόν έβλεπαν!

Πολλές φορές καί γιά πολλούς Αγίους άναφέρεται ή επιστασία τους μέ τόν συγκεκριμένο τρόπο. Συνήθως όμως άφορά στούς στρατιωτικούς Αγίους, όπως είναι ό Άγιος Δημήτριος, ό Άγιος Γεώργιος, ό Άγιος Μηνάς, οί Άγιοι Θεόδωροι κ.α.

Όταν πήγε προσκύνημα στήν Αίγινα, στόν τάφο τού Αγίου Νεκταρίου, έσκυψε καί αύτή γιά νά άκούση τόν κτύπο πού συνήθως άκουγε ό πολύς κόσμος, άλλά αυτή άκουγε νά γίνεται θεία Λειτουργία.

Ενθουσιάστηκε καί άρχισε νά φωνάζη! Τότε μαζεύτηκε κόσμος πολύς γύρω της, γιά νά δούν τί συμβαίνει. Ανάμεσά τους ήταν καί ένας Δεσπότης πού είχε λειτουργήσει στό Μοναστήρι. Την ρωτούσαν τί συμβαίνει καί αύτή έλεγε μέ θαυμασμό: «Πώ, πώ! Τί θαύμα είναι αύτό! Γίνεται Θεία Λειτουργία;»

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ. ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΥ ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ. ΣΑΛΩΜΗ Η ΜΥΣΤΙΚΗ ΕΡΓΑΤΙΣ ΤΗΣ ΑΡΕΤΗΣ.

ΙΕΡΟΝ ΚΕΛΛΙΟΝ ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΥ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ .Ι.Μ. ΣΙΜΩΝΟΣ ΠΕΤΡΑΣ . ΚΑΡΥΕΣ. ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ.