ΜΠΟΡΕΊ ΤΑ ΧΡΌΝΙΑ ΝΑΦΥΓΑΝ ΜΑ Η ΚΑΡΔΙΆ ΤΟ ΛΈΕΙ

 

ΜΠΟΡΕΊ ΤΑ ΧΡΌΝΙΑ ΝΑΦΥΓΑΝ

ΜΑ Η ΚΑΡΔΙΆ ΤΟ ΛΈΕΙ

Ναμουνα είκοσι χρονών

τ άλογο να σελωσω

και τα γκισεμια με κυπρια

να ματα αρματωσω

Να πάρω το ντουφεκι μου

την κάπα το δερματι

ναχω τον ύπνο του λαγού

και του αετού το μάτι

Για να τα βγάλω στα βουνά

πάνω στο μαλιμαδι

ν ακούω άγριο κόκορα

για να λαλη το βράδυ

Να περπατάω ξένοιαστος

μεστα καμαροβουνια

αρκούδες ναχω συντροφιά

τα άγρια γουρούνια

Να ξανα νιώσω τα βουνά

τον δροσερό αέρα

να κάθομαι χαράματα

να παίζω τη φλογέρα