Με τις φρικτές αποκαλύψεις από τον χώρο του θεάτρου μπορεί πολύ εύκολα να κάνουμε κι εμείς την προσευχή του Φαρισαίου: Σε ευχαριστώ Θεέ μου που δεν είμαι σαν αυτόν τον παλιάνθρωπο... Ποιος μπορεί άλλωστε να ξεχωρίσει την αμαρτία, τον βιασμό, από τον αμαρτωλό, τον βιαστή και παιδεραστή; Ποιος νιώθει ότι όλοι, οι χειρότεροι αμαρτωλοί και οι μεγαλύτεροι άγιοι, απέχουμε το ίδιο από τα αστέρια, όπως έλεγε νομίζω ό άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς; Ότι δηλαδή η απόσταση που μας χωρίζει όλους από τον Θεό είναι τεράστια και αμέτρητη... Ποιος σκέφτεται ότι απέναντι στον Θεό είμαστε όλοι αμαρτωλοί; Ποιος νιώθει ότι μπροστά στον Θεό δεν προσερχόμαστε σαν άτομα αλλά σαν κοινότητα; Επειδή όλα αυτά είναι δύσκολα πράγματα, ας επιμείνουμε στην προσευχή του Τελώνη: Σε παρακαλώ, Θεέ μου, λυπήσουμε τον αμαρτωλό...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου