Τα αποτελέσματα της γεώτρησης νερού ήταν τρομακτικά ( σε ορυχείο άλατος περί τα 400 μέτρα κάτω από τη γη ) .
Θυμάται ο π. Ιουστίνος: "'Οταν τρυπούσες με το γεωτρύπανο μία από τις υπόγειες πηγές ύδατος , πλημμύριζαν τα πάντα .
Είχε τέτοια ορμή το νερό , ώστε σχεδόν ρουφούσε τις σάρκες σου .
Αυτό το νερό ήταν πολύ αλμυρό .
Μόλις σε άγγιζε μια σταγόνα του , ένοιωθες ότι σου τρυπάει το σώμα, αφήνοντάς το παντού διάτρητο...
'Οταν έπεφτε πάνω στο δέρμα σου προξενούσε μια μικρή φουσκάλα, η οποία μετά έσκαζε και γινόταν σαν πληγή λέπρας .
Βγαίνοντας από το αλατωρυχείο , φορούσαμε πάλι το συνηθισμένο μας πουκάμισο.
'Οταν ύστερα απο τρεις -τέσσερις ώρες προσπαθούσαμε να το βγάλουμε , μαζί με αυτό ξεκολλούσε και το δέρμα μας με εκείνες τις φοβερές πληγές του .
Φαινόμασταν σαν λεπροί.
Μετά πηγαίναμε για ύπνο και ανάπαυση και το άλλο πρωί , όλο το δέρμα μας ήταν μια μεγάλη κρούστα.
Φορούσαμε ξανά τα πουκάμισά μας και μπαίναμε πάλι στο ορυχείο , με τις σάρκες μας γεμάτες ανοιχτές πληγές .
'Αρχιζε ένας νέος κύκλος δηλητηρίασης από αυτά τα όξινα άλατα .
'Οταν φεύγαμε από το ορυχείο ήμασταν μαύροι από τον καπνό , όπως μαυρισμένες ήταν και οι αναπνευστικές μας δίοδοι.
Φτύναμε μόνο καπνό και σκόνη .
Αλλά ο Θεός με διατήρησε αβλαβή , καμία αρρώστια δε με βρήκε" .
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου