Όταν ακόμα ήμουν φοιτήτρια, ένα βράδυ στην πολη που σπούδαζα, γύριζα μόνη μου στο Σπιτι μετά από νυχτερινή έξοδο. Πάντα έπαιρνα ταξί αλλά εκείνο το βράδυ δεν σκέφτηκα να πάρω ταξί. Με λίγα λόγια, καθώς περπατούσα και είχα φτάσει στην μέση της διαδρομής, κατάλαβα ότι δυο άντρες με ακολουθούσαν. Έμοιαζαν Ρωσοπόντιοι. Άρχισα να τρέχω κ άρχισαν και αυτοί να με ακολουθούν τρέχοντας. Σε μια δόση αυθόρμητα έκανα προσευχη μέσα μου καθώς έτρεχα. Ζήτησα βοήθεια από τον Χριστο, το θυμάμαι σαν χτες. Μέσα σε ένα δευτερόλεπτο ήρθε ξαφνικά δίπλα μου ένας σκύλος, έμοιαζε αδέσποτος, άγριος και μαύρο χρωμα. Τον είδα και τρόμαξα χειρότερα. Άρχισε να γαβγίζει σε αυτούς τους δυο και αυτοί έφυγαν. Ο σκύλος με συνόδεψε μέχρι το Σπιτι που εμένα. Πήγα να του φέρω φαγητό για να τον ευχαριστήσω αλλά είχε φύγει.
Δεν τον ξανά είδα ποτέ μου.
Πιστεύω πως τον σκύλο κάποιος τον έστειλε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου