Άγιος Εφραίμ... Ο πιο γρήγορος Άγιος... Ο παππουλης μου.... Ο Θεός με αξίωσε την ημέρα της αγιοποίησης του να είμαι εκεί στη Νέα Μάκρη.... Φύγαμε από τις Σέρρες για προσκηνυμα... Στο δρόμο έλεγαν για τα πολλά θαύματα του και όποιος έχει πίστη αυτήν την ημέρα θα φανερωθει μπροστά του.... Στο δρόμο χάζευα από το παράθυρο και σε ένα χωράφι με ελιές βλέπω ένα κούτσουρο μαύρο να κουνιέται και λέω παππουλη μου εσύ είσαι;;; δεν πρόλαβα να γυρίσω το κεφάλι μου και μου έδωσε μια κλωτσιά στο πόδι.... Τότε κατάλαβα ότι σε όλο το ταξίδι ήταν μαζι μου.... Όταν φτάσαμε πολύς ο κόσμος όλα έγιναν όπως πρέπει και την ημέρα της αγιοποίησης του κατά την περιφορά της εικόνας του περίμενα να τον δω... Δυστυχώς δεν τον είδα και είπα ότι η πίστη μου δεν είναι δυνατή.... Στο τέλος μοίραζαν αντίδωρο... Ξαφνικά ένας άγνωστος με μια σακούλα σκουπιδιών μαύρη έρχεται μπροστά μου και μου λέει μοιρασετα στον κόσμο και εξαφανίστηκε... Χαμογελαστή πλέον ήξερα τι είχε συμβεί και έκανα αυτό που είπε...Ένα βράδυ ήρθε στο σπίτι μου.. Το δωμάτιο μου πλυμιρησε φως ήταν ο παππουλης μου έκανε μια βόλτα γύρω από το κρεβάτι μου με αγκάλιασε και κοιμήθηκα ήρεμα. Και κάτι τελευταίο πριν, 5 χρόνια έκανα ανοιχτό χειρουργείο χολής είχα την εικόνα του κάτω από το μαξιλάρι μου. Μετά το χειρουργείο η εικόνα εξαφανίστηκε ούτε η καθαρίστρια ούτε ο γιος μου την είδε.... Το μυαλό μου ήταν στην εικόνα... Την τρίτη μέρα πρωί θα περνούσαν οι γιατροί και είπα στο γιο μου να με σκουπίσει με τα μωρό μαντηλάκια και να με αλλάξει.... Αφού το έκανε το παιδί είχα τρομερή φαγούρα πίσω στην πλάτη μου ακριβώς πίσω από την τομή μου. Όταν έβαλα το χέρι μου έπιασα κάτι... Ήταν η εικόνα... Ήταν ο παππουλης μου. Τρεις μέρες ήταν εκεί και δεν τον έβλεπε κανείς... Η χαρά μου δεν περιγραφοταν... Ώσπου ο γιος μου μου είπε σε έσωσε ο Άγιος Εφραίμ... Ο γιατρός σε έχασε δύο φορές.... Δοξασμενο το όνομά του....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου