O ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗΣ.

 

«Πρίν ἀπό μερικά χρόνια, ἕνας καλλιτέχνης ζωγράφισε ἕνα ἀξιοσημείωτο συμβολικό πίνακα. Ἔδειχνε ἕνα στόμα πού ἔφτυνε, ἕνα μάτι πού φλεγόταν καί μιά σφιγμένη γροθιά· αὐτό ἦταν ὅλο κι ὅλο· καμμιά ἀναπαράστασι τοῦ προσώπου τοῦ Χριστοῦ, οὔτε κἄν μιά ἄλλη ἀνθρώπινη μορφή. Κάτω ἀπ᾽ αὐτή τήν εἰκόνα ἦταν τά λόγια: “Προφήτευσε, Χριστέ, ποιός σέ χτύπησε”.

 

Ἡ σημασία αὐτῆς τῆς εἰκόνας εἶναι σαφής, καί μᾶς λέει: Ἐσύ πού μέ κοιτάζεις· συμπλήρωσε τά μέρη αὐτοῦ τοῦ πίνακα πού λείπουν μέ τόν ἑαυτό σου. Ἐσύ εἶσαι ἐκεῖνος πού φτύνει τό Χριστό. Αὐτό τό στόμα πού φτύνει εἶναι τό δικό σου. Αὐτό τό ἄγριο μάτι, πού φλέγεται ἀπό ὀργή εἶναι τό δικό σου. Αὐτή ἡ σφιγμένη γροθιά εἶναι ἡ δική σου. Ἐσύ εἶσαι ἐκεῖνος πού ἔφερες τό Χριστό σ᾽ αὐτό τό φοβερό Του πάθημα. Μήν κοιτᾶς γύρω σου, ἀλλά κοίταξε μέσα σου. Χτύπα τό δικό σου στῆθος καί ὁμολόγησε μέ ταπείνωσι καί βαθειά συναίσθησι ντροπῆς».