« Κύριε ελέησον!» από τον παπαγάλο του Αγίου Πορφυρίου.

 

Κάποτε χάρισε κάποιος στο γέροντα Πορφύριο έναν ατίθασο και άγριο παπαγάλο.

Ο γέροντας πολύ ευχαριστήθηκε με τούτο το απρόσμενο δώρο. Ο παπαγάλος όμως ήταν τόσο άγριος, που δεν μπορούσες ούτε να τον πλησιάσεις. Ορμούσε με το δυνατό του ράμφος να σε τσιμπήσει.

Έτσι ο γέροντας αποφάσισε να τον ημερέψει.

Πήρε ένα λεπτό βεργάκι και, ακουμπώντας τον παπαγάλο απαλά στα φτερά του, έλεγε την ευχή:

-«Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με».

Δεν πέρασε πολύς καιρός και ο παπαγάλος ημέρεψε τόσο που δεχόταν και το χέρι του γέροντα να τον χαϊδεύει.

Συχνά άκουγες τον παπαγάλο να φωνάζει:

«Γέροντα, ευλόγησον», «Γερόντισσα, ευλογείτε».

Έβγαινε θαρρετά από το κλουβί του, όταν ο γέροντας άνοιγε την πόρτα, καθόταν στον ώμο του κι έτρωγε μαζί του.

‘Εμαθε ακόμη να λέει:

«Θεοτόκε Παρθένε, χαίρε Κεχαριτωμένη Μαρία, ο Κύριος μετά Σου».

Το πιο θαυμαστό όμως ήταν που έμαθε να ψέλνει το «Κύριε, ελέησον!».

 

Aπόσπασμα από το βιβλίο της Άννας Ιακώβου «Ήταν κάποτε παιδιά. Ο Άγιος Πορφύριος»