Η Βασιλικούλα….
‘’Βασίλισσα’’….. υπομονής…..
Το κορμάκι της κίτρινο(ήπαρ)
σαν…..ατόφιο ‘’χρυσάφι’’….
Ξέρεις μπαίνεις στο νοσοκομείο
με χίλια δύο προβλήματα……
χίλιες δύο έγνοιες και σκοτούρες
και μόλις σταθείς
στο δωμάτιο του πόνου
λες και σταματά να κυλά ο χρόνος
και γεύεσαι διαρκώς το παρόν
και κείνα τα προβλήματα που κουβαλάς
γίνονται δήθεν….
τα εξατμίζει η πύρα
της δοκιμασίας, του πειρασμού .....
Κι αντικρίζεις
κείνες τις ψυχούλες
που σαν κεράκι καθαρό λιώνουν
σκορπώντας
με το χαμόγελο, την υπομονή
γύρω τους φως…. ελπίδα….
Πας να προσφέρεις παρηγοριά
μα οι ίδιες σε κερνούν
από την Χάρη που στάζει
απ' το σταυρωμένο τους κορμί….
Όσα Φιλοκαλικά βιβλία
κι αν έχεις διαβάσει
οποιαδήποτε λέξη ωχριά
μπρος στο φωτεινό προσωπάκι τους….
Δεν μιλάς…..
Τι να πεις;……
Κάνεις μυστικά
λίγο προσευχή
από την καρδιά σου
και απαλά τους κρατάς
το χιλιοτρυπημένο χεράκι….
Στο δωμάτιο της
επικρατεί μια γλυκιά ησυχία
σαν σε εκκλησία….
Δεν χωρούν πειράγματα,
κουτσομπολιά,
λόγια περιττά, κούφια….
Δεν ακούς κάποιο τηλεπαιχνίδι
από κάποια καλωδιακή τηλεόραση….
Μιλούν τα μάτια
τα……νωπά….
κι οι ψυχές μας….
Για τους γιατρούς
έπρεπε να είχαν πέσει ήδη
οι ‘’τίτλοι τέλους’’……
Μα για Εκείνον(Θεό)
το καντηλάκι της έχει ακόμα λάδι….
Πατήρ Ιωάννης Παπαδημητρίου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου