Αναφέρει πνευματικός για τόν άγιο Παισιο.

Δυό μέρες μετά, δέν είχαμε ακούσει ακόμα τίποτα. 

Όταν τελείωσε η Ακολουθία, έρχεται ο  Τυπικάρης, ο πατήρ Μακάριος, και με λέει: πές το Τρισάγιο, θα κάνουμε ένα Μνημόσυνο. Και αμέσως απομακρύνθηκε.

Ποιός να έφυγε;

Περιμέναμε ήσυχα να ακούσουμε το όνομα.

" ... του δούλου Σου". Ά, άντρας είναι.

"Ο Θεός των πνευμάτων και πάσης σαρκός ... την ψυχήν του δούλου Σου Παϊσίου μοναχού ..."

Ένας κόμπος μ ανέβηκε στον λαιμό. Δεν είχα το κουράγιο να σηκώσω τα μάτια να κυτάξω τους άλλους.

Τελείωσε η Ακολουθία, βγήκαμε γιά την Τράπεζα.

Έστριψα αριστερά, σχεδόν τρέχοντας, πήγα στο παρεκκλήσι στον Άγιο Χαράλαμπο κ σωριάστηκα στο πάτωμα.

Τόσον κόσμο, Χριστέ μου, τώρα ποιός θα τον παρηγορήσει;;;;

Οι Άγιοι είναι η παραγοριά μας. Παράκλητος είναι το Άγιο Πνεύμα.

Ταις αυτών αγίαις πρεσβείαις, ο Θεός ημών, ελέησον τον κόσμον Σου και ημάς, και όσους θέλουν και σε αγαπούν.

Αμήν.