Φρέατα στα οποία
«ωσάν συναγωγάς τινας» συνάχθηκε των πνευματικών και αποστολικών νεφελών το
νεκταρώδες και γλυκύ και πόσιμο ύδωρ της θεόρρητης βροχής», χαρακτηρίζει τις
Επτά Καθολικές Επιστολές ο Άγιος Νικόδημος. Εξηγώντας τον λόγο από τον οποίον
παρακινήθηκε στην εξήγησι των επιστολών αυτών, αναφέρει: «Επειδή οι πηγές αυτές
των Καθολικών επιστολών ήσαν βαθειές, λόγω των νοημάτων τους αλλά και της
ελληνικής γλώσσας στην οποία ήσαν γραμμένες, χρειάζονταν μεγάλο δοχείο για το
νερό και μακρύ σχοινί, δηλαδή χρειάζονταν την εκμάθησι της ελληνικής
φιλολογίας, για να αντληθούν.... Από αυτό συνέβαινε ότι όποιος είχε δοχείο και
σχοινί μακρύ και επιπλέον ήταν γνώστης της ελληνικής γλώσσας, αυτός μόνο
μπορούσε να πάρη το νερό και να ξεδιψάση με την δροσιά του. Αντιθέτως, όποιος
δεν είχε τέτοιο δοχείο και σχοινί, αλλά δεν γνώριζε την ελληνική διάλεκτο,
αυτός κατεχόταν μεν από μία έντονη, θερμή επιθυμία να δροσιστή σ' αυτά τα
νάματα, δεν μπορούσε όμως, να βρή αναψυχή... Επομένως ουσιαστικά σε τίποτε δεν
χρησίμευαν αυτές οι πηγές με το πνευματικό ύδωρ στους αγράμματους και απλούς
αδελφούς μας. Τώρα, λοιπόν, με την χάρι του Χριστού με αυτή την ερμηνεία
ανεβαίνουν στην επιφάνεια και αυτά τα νερά όντας συγκεντρωμένα μέσα στις
δεξαμενές και στις στέρνες τις πνευματικές, παρατίθενται σε όλους τους
ορθοδόξους, λογίους και μη, τόσο σε όσους έχουν δοχείο, όσο και σε εκείνους που
δεν έχουν». [...] (Από τον πρόλογο της έκδοσης)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου