Σε κάποιο χωριό υπήρχε ένας νεαρός που κάποιοι τον θεωρούσαν ελαφρόμυαλο (και κάποιοι λίγοι σοφό που έκρυβε την σοφία του, παριστάνοντας τον αφελή και χαζούλη).
Κάποια μέρα λοιπόν τον είδαν να γυρνάει στους δρόμους με ένα ραβδί στον ώμο όπου είχε κρεμάσει στην άκρη του έναν φασιανό, να φωνάζει ‘πουλάω σπουργίτι δέκα γρόσια’.
Τον βλέπει ο αρχιτσιγκούναρος του χωριού και σκέφτεται ‘έχει χαζέψει εντελώς πουλάει ολόκληρο φασιανό δέκα γρόσια’ και τρέχει να προλάβει να αγοράσει τον φασιανό. Του δίνει βιαστικά τα δέκα γρόσια του νεαρού. Τότε βγάζει ο νεαρός απ’την τσέπη του ένα σπουργίτι (που δεν έκανε ούτε ένα γρόσι), του το δίνει και συνεχίζει ατάραχος τον δρόμο του... αφήνοντας τον τσιγκούνη να στέκει χαμένος στην ψυχρολουσία του.
... ... ...
Έτσι ‘κλέβουν’ την κρίση του ανθρώπου η εγωπάθεια και συμφεροντολογία. Τον κάνουν να ερμηνεύει τα πράγματα όπως θα’θελε να'ναι και όχι όπως είναι. Οδηγώντας τον σε ψυχρολουσίες φυσικά.
(η ιστοριούλα είναι από την Ιαπωνία)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου