Κομμάτι του Ουρανού είναι η Εκκλησία, την οποία εμείς έχουμε ως λατρεία του Κυρίου μας και Θεού μας.
Μέσα σε αυτήν την Εκκλησία εισέρχεται ο πιστός, για να προσευχηθεί, για να ενωθεί με τον Θεό. Για να Τον ευχαριστήσει τον Θεό.
Εισέρχεται μέσα εις τον Ναόν του Θεού, αλλά με φόβο και τρόμο.
«Υπέρ του αγίου οίκου τούτου και των μετά πίστεως, ευλαβείας και φόβον Θεού εισιόντων εν αυτώ του Κυρίου δεηθώμεν».
Η Εκκλησία μας λέει, ότι εισέρχονται πολλοί εις τον Ναόν. Αλλά εκείνους τους οποίους μνημονεύει η Εκκλησία μας εις τον Θεόν, είναι εκείνους, οι οποίοι εισέρχονται μετά φόβου Θεού, μετά πίστεως, μετά ευλαβείας, με αφοσίωση εις τον Θεόν. Οι άλλοι οι οποίοι έρχονται, δεν τους λαμβάνει υπόψιν ο Θεός.
Η Εκκλησία είναι κομμάτι του Παραδείσου. Γι’ αυτό και οι πρώτοι Χριστιανοί οσάκις εισήρχοντο μέσα εις τον Ναόν, έπιπτον εις τα γόνατα και προσκυνούσαν το δάπεδο του Ναού, ως δάπεδο του Παραδείσου!
(Τί μπορούμε να πούμε για τους σημερινούς Χριστιανούς, που φοβούνται ότι θα μολυνθούν, μέσα στο Ναό του Θεού και φορούν μάσκα;)
Εκατάλαβες λοιπόν αδελφέ μου, όταν εισέρχεσαι στην Εκκλησία που εισέρχεσαι; Έχεις εννοήσει ποτέ, που εισέρχεσαι; Έχεις καταλάβει, το τι γίνεται μέσα εις τον Ναόν. Αν ναι, τότε λαμβάνεις μέρος εις την Βασιλείαν του Θεού.
Γέροντας Σάββας Αχιλλέως
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου