Πολλοί μου λένε: "πάτερ, πες μου ένα τρόπο να μη θυμώνω.."

Πολλοί μου λένε: "πάτερ, πες μου ένα τρόπο να μη θυμώνω.."

Θες να μη θυμώνεις; πολύ απλός τρόπος:

Μην επιμένεις να γίνει το δικό σου!

Και τότε δεν θα θυμώσεις ποτέ!

Κόψε το θέλημά σου! Γίνε πράος! 

Δηλαδή πες: "Όπως θέλετε!",

"Τι θέλεις να κάνω;"

Ξέρω γω:  

-"Αυτό το πράγμα είναι μαύρο" 

-Είναι μαύρο!

-Όχι, δεν είναι μαύρο, είναι άσπρο.

-Είναι άσπρο!

Πολύ ωραία! Έτσι είναι και μετά βλέπει ο άνθρωπος ότι έχει μια ειρήνη, αποκτά μια ειρήνη μέσα του. Να σας πω ένα παράδειγμα:

Μία φορά επισκέφτηκα έναν ασκητή στα Κατουνάκια, αυτόν τον μεγάλο, τον ξακουστό, τον Γέροντα, τον πατέρα Εφραίμ που είχαμε μεγάλο σύνδεσμο λόγω ότι οι γέροντές μας ήταν πνευματικοί αδελφοί κι έτσι είχαμε πολλή οικειότητα αν και αυτός δεν δεχόταν κανέναν, ήταν έγκλειστος.

Μία φορά που ήμουνα εκεί (αυτός είναι στα Κατουνάκια, στην έρημο και έχει πολλά χρόνια εκεί. Τώρα είναι 90 χρόνων σχεδόν, τότε είχε 60-70 χρόνια στο Άγιο Όρος) του λέω: "Γέροντα, φαντάζομαι ότι εδώ στην έρημο έχεις δει πολλούς Αγίους έτσι ασκητές (εκεί στα Κατουνάκια, στα καρούλια που είναι η πιο απόμακρη έρημος του Αγίου Όρους! Σπήλαια -κατέβαιναν με αλυσίδες παλιότερα- σπιτάκια σαν αετοφωλιές μέσα στα βράχια που έμεναν μοναχοί και παλαιότερα πάρα πολλοί μοναχοί)

Και περίμενα να μου πει ότι: πράγματι, γνώρισα εδώ μεγάλους ασκητές! 

Μου λέει: "Κοίταξε, πράγματι υπήρξαν πατέρες ενάρετοι και Άγιοι. Βιαστές, ασκητές αλλά δεν μπορώ να πω ότι με εξέπληξε αυτή η άσκηση."

Εγώ του λέω: "Μα γιατί;" 

"Γιατί" λέει "αυτοί όλοι, ναι, ήταν ασκητές και ενάρετοι άνθρωποι, πράγματι. Αλλά 

ήταν στο θέλημά τους. Έκαναν αυτό που ήθελαν. Ήθελαν να ασκητέψουν εκεί και ασκήτεψαν εκεί. Με εξέπληττε πάντοτε η αρετή των μοναχών που είναι στο κοινόβιο, δηλαδή αυτοί που ζουν πολλοί μαζί στα κοινόβια μοναστήρια." 

Και λέει να σου πω ένα παράδειγμα 

το οποίο μου έκανε πολλή εντύπωση. 

Και μου είπε το εξής: "Κάποτε", λέει, "ο γέροντάς μου με έστειλε στη Μονή Διονυσίου να πάρω γλυκό κρασί για τη λειτουργία, νάμα, όπως το λέμε εμείς και θέλαμε και κρασί για να πίνουμε στο τραπέζι (στο Άγιο Όρος πίνουν κρασί διότι εκεί το κλίμα είναι πολύ υγρό και βαρύ και όταν δεν είναι νηστεία, συνήθως οι παλαιότεροι μοναχοί -οι νεότεροι δεν πίνουν- έπιναν 1-2 δάχτυλα κρασί επειδή δεν τρώνε κρέατα και χρειαζόταν για την υγεία τους). Και πήρε 2 νταμιτζάνες ο παπαΕφραίμ και πήγε στο μοναστήρι. Βρίσκει τον υπεύθυνο μοναχό, λέει: Πάτερ, κοίταξε, με έστειλε ο γέροντας σε παρακαλώ να πάρω κρασί. Θέλω να μου δώσεις άσπρο κρασί ξηρό στη μία νταμιτζάνα και στην άλλη θέλω μαύρο κρασί γλυκό για τη λειτουργία. Εντάξει; -Εντάξει.

Πάει ο μοναχός, το γεροντάκι, που είχε το διακόνημα στα κρασιά, κατεβαίνει εκείνα τα υπόγεια 7-8 ορόφους υπόγεια κάτω, ανεβαίνει λέει: "Συγνώμη πάτερ, δεν έχουμε μαύρο κρασί γλυκό για τη λειτουργία. 

Σου έβαλα άσπρο κρασί ξηρό και στις 2 νταμιτζάνες." 

Λέει ο παπά Εφραίμ: "Πάτερ, όχι. 

Ο γέροντας δεν μου είπε αυτό οπότε σε παρακαλώ άδειασε το ένα άσπρο, θέλω μόνο τη μία άσπρο ξηρό.

-Να'ναι ευλογημένο. 

Πάει κάτω αδειάζει το κρασί, έρχεται πίσω. Μέχρι να' ρθει πίσω άλλαξε γνώμη ο παπαΕφραίμ και λέει:

-Να, ξέρεις, αφού δεν έχετε μαύρο γλυκό 

μήπως έχετε άσπρο γλυκό;

-Έχουμε άσπρο γλυκό.

- Ε, φέρε μου άσπρο γλυκό.

- Να'ναι ευλογημένο.

Πάει πίσω κατεβαίνει όλους αυτούς τους ορόφους κάτω γεμίζει την νταμιτζάνα άσπρο γλυκό, έρχεται πίσω:

-Ορίστε, άσπρο γλυκό.

-Ε, όχι, συγνώμη πάτερ αλλά εμένα ο γέροντας μού είπε μαύρο και γλυκό! Άσπρο και γλυκό εγώ δεν παίρνω! 

Πάει πάλι πίσω το γεροντάκι.

Τέλος πάντων τον ανέβασε και τον κατέβασε 10 φορές! Κάθε φορά που του έλεγε ένα πράγμα, "να 'ναι ευλογημένο πάτερ" έλεγε το γεροντάκι. 

Στο τέλος τα' χασε, μπερδεύτηκε και ο παπαΕφραίμ και δεν μπορούσε να βρει άκρη τι να κάνει. Λέει: 

-Κοίταξε, θα την πάρω άδεια τη νταμιτζάνα πίσω, τη μία γεμάτη την άλλη άδεια. Δεν θέλω να κάνω παρακοή. Όπως μου είπε ο γέροντας θα κάνω.

-Όπως θέλεις, πάρε την άδεια. 

Πηγαίνει μέχρι την πόρτα, έρχεται πίσω μετά και λέει:

-Αποφάσισα να σου αφήσω την νταμιτζάνα την άδεια εδώ και να σου γράψω ένα σημείωμα απ' τα Κατουνάκια να μου τη βάλεις στο καράβι να'ρθει όταν θα έχετε.

-Εντάξει πάτερ, να'ναι ευλογημένο.

Τον έσκασε τον άνθρωπο! Τέλος πάντων 

μετά από λίγο όταν συνήλθε ο παπαΕφραίμ τον φώναξε και του λέει: 

-Πάτερ, έλα εδώ. Μήπως σε στεναχώρησα;

-Όχι πάτερ, λέει, τίποτα.

-Μήπως θύμωσες; 

-Όχι πάτερ.

-Μήπως ταράχτηκες; 

-Όχι, λέει.

- Μα 10 φορές άλλαξα γνώμη! Σε έστειλα, σε έφερα πίσω. Εδώ εγώ ο ίδιος ταράχτηκα! Εσύ δεν έπαθες τίποτα;

-Όχι, δεν έπαθα τίποτα , λέει, το γεροντάκι.

-Γιατί;

-Γιατί μοναστήρι είναι, πάτερ, κοινόβιο. 

Έτσι είναι η ζωή μας εδώ, κόβουμε το θέλημά μας. Και αφού κόβουμε το θέλημά μας σημαίνει ότι δεν θυμώνουμε ποτέ μας! 

Αυτό είναι το μυστικό, παιδιά. Αν δεν θέλετε να θυμώνετε μην κάνετε τα θελήματά σας!

π. Αθανάσιος Μητρ. Λεμεσού

https://open.spotify.com/episode/31q1jpVnjSDgw9gia1aunD?si=2hlwZKsLSrGND1faU1OqPg&utm_source=copy-link (30:55)