«Ο άσωτος γιος επιστρέφει στο σπίτι γιατί η μνήμη του πατέρα του του δίνει το κουράγιο να επιστρέψει και η εξομολόγηση πηγάζει από την ψυχή του είναι γενναία και γεμάτη: «Πατέρα, αμάρτησα στον ουρανό και μπροστά σου. Δεν είμαι πια άξιος να λέγομαι γιος σου. Κάνε με σαν έναν από τους άντρες σου».
Είναι καταδικασμένος ενώπιον της συνείδησής του, δεν μπορεί να συγχωρήσει τον εαυτό του, αλλά στη συγχώρεση υπάρχει ένα μυστήριο ταπεινότητας που πρέπει να μαθαίνουμε ξανά και ξανά πρέπει να μάθουμε να δεχόμαστε τη συγχώρεση με μια πράξη πίστης στην αγάπη του πλησίον, στη νίκη της αγάπης και της ζωής, να ταπεινώνουμε τον εαυτό μας για να λάβουμε το δωρεάν δώρο της συγχώρεσης όταν μας προσφέρεται. Και επειδή ο άσωτος γιος άνοιξε την καρδιά του στον πατέρα του, είναι έτοιμος για συγχώρεση. (...)
Επομένως, το ταξίδι είναι από τα βάθη της αμαρτίας πίσω στο σπίτι του Πατέρα».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου