Ο ΠΙΣΤΟΣ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΟΣ ΑΠΟ AIUD
Την θεία κοινωνία εφερε ένας πολιτοφύλακας (ο κορυφαίος!), που δεν χτυπούσε ποτέ κανέναν, έγραψε ο πάτερ. Δεν μπόρεσε ποτέ να του ανταποδώσω για τις καλές του πράξεις, έτσι οι ξυλοδαρμοί και οι εξευτελισμοί που δέχτηκα από τους φρουρούς που έκαναν τη δουλειά τους έμοιαζαν ήσσονος σημασίας. «Οι πιο διωκόμενοι ήμασταν εμείς οι ορθόδοξοι ιερείς».
Αυτή η ομολογία φαίνεται απίστευτη, κι όμως είναι αλήθεια: «Δεν έχω πεινάσει ποτέ στη φυλακή. Ούτε στο στρατόπεδο πεινούσα. Έπλευσα πάνω από αυτά τα βάρη στο στρατόπεδο ή τη φυλακή με τη βοήθεια του Θεού! Είχα έναν δάσκαλο που δεν κουραζόταν ποτέ. Του έδινα τη μισή μου μερίδα. Τι σε εκπλήσσει; Γιατί εκπλήσσεσαι? Δεν είναι να απορείς. Υπήρχε κάποιος να αναπληρώσει αυτές τις ελλείψεις! (..) Και βγήκα από τη φυλακή απόλυτα υγιής. Και ήρθα από το ρωσικό στρατόπεδο απόλυτα υγιής. Δεν είχα καμία ασθένεια». Οι ελλείψεις στη φυλακή καλύφθηκαν από τον Χριστό στον Οποίο πίστευα που μετέτρεψε τα μαρτύριά Του σε ουρανό και τις χάρες Του σε οράματα απέραντης ελευθερίας.
«Μας χτυπούσαν όλους στη σειρά, σαν βάρβαροι, (…) και στο τρίτο χτύπημα ένιωσα κάποιον, σαν ένα αόρατο χέρι στον ώμο μου. Ήταν ένας άγγελος. Ο φύλακας άγγελός μου που έλαβα στη βάπτιση. Ναί. Ξυλοδαρμούς, ψείρες, φαγούρα, υπεράνθρωπη δουλειά, αλλά χάρηκα».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου