Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

Πέμπτη 14 Απριλίου 2022

ΙΕΡΈΑΣ ΣΤΗΝ ΦΥΛΑΚΉ ΤΉΣ ΡΟΥΜΑΝΊΑΣ ΘΥΜΑΤΕ.


Είπα Πατέρα μας,  δεν ήξερα ότι πολεμούσα
 Ο νεαρός άνδρας συλλαμβάνεται από την Securitate στη μέση του δρόμου, στη διάρκεια του οικοτροφείου της Θεολογικής Σχολής.   Ήμουν παιδαγωγός σε ένα οικοτροφείο λυκείου στο κολέγιο. Μετά την έρευνα, ο πατέρας Crăciun καταδικάζεται από το Στρατοδικείο από την Τιμισοάρα, για «συνωμοσία κατά της κοινωνικής τάξης».  Αφηγούμαστε τώρα ένα περιστατικό που απέδιδε ο Πατέρας τά Χριστούγεννα σε άλλον κρατούμενο (είτε γιατί το έκανε από ταπεινοφροσύνη είτε γιατί υπάρχουν παρόμοιες περιπτώσεις), αλλά δύο φορές ο ίδιος ο πατέρας  ομολόγησε ότι επρόκειτο για την αγιότητά του.  «Μου συνέβη όμως το εξής: με ερεύνησαν σύμφωνα με δηλώσεις άλλων συναδέλφων μου και, γνωρίζοντας ότι είχα φύγει, μου φόρεσαν πράσινα και στεγνά ρούχα.  Πριν από τη δίκη μου επέστρεψαν να κοιτάξω τον φάκελο, να δώ τις κατηγορίες που μου απαγγέλθηκαν και κοιτάζοντάς, διαπίστωσα ότι όσοι με ερευνούσαν, όταν γύρισαν τις σελίδες, δύο από αυτές ήταν κολλημένοι μεταξύ τους, γιατί αν ήταν να με καταδικάσουν θα μου είχανε δώσει 25 χρόνια.  Και θυμήθηκα ότι μου έδωσαν δύο χρόνια.  Απέδωσα αυτό το θαύμα στις προσευχές του πατέρα Arsenie "(Ο πατέρας Arsenie Boca ήταν επίσης ο άγιος του που ερευνήθηκε και συνελήφθη εκείνη την εποχή. Αλλά θα μιλούσε με τον πατέρα Arsenie αργότερα).
 Από το Arad μεταφέρεται στην Oradea και μετά στην Τιμισοάρα.  Εδώ - συνεχίζει ο Πατέρας - «ήταν στο κελί 20 άτομα, όλοι μαθητές ή φοιτητές.  Μας πέταξαν τρία ψωμιά να τα μοιραστούμε.  Το έκαναν για να παλέψουμε για φαγητό.  Πάντα υπήρχαν παρεξηγήσεις, ότι ο ένας έχει μεγαλύτερη φέτα, ο άλλος μικρότερο... Κάποια ώρα, το βράδυ, μας έκλειναν.  Κι αν πέθαινες, δεν θα άνοιγαν την πόρτα μέχρι το πρωί.  Την πρώτη μέρα, μετά το κλείσιμο της βραδιάς, καλέσαμε τους άλλους συναδέλφους να προσευχηθούν.  Διάβασα τον Ακάθιστο της Θεοτόκου.  Τότε είχα κι ένα προσευχητάριο.  Και προσευχηθήκαμε.  Καθώς ξεκινήσαμε τήν προσευχή, δεν υπήρχε περαιτέρω διαίρεση.  Και όταν άρχισε αυτή η ατμόσφαιρα προσευχής, όλοι ξέχασαν ότι ήταν φυλακισμένοι, έγιναν όλοι πάλι αδέρφια.  Κάθομαι εκεί για μήνες και δεν σκέφτομαι πότε θα βγω από τη φυλακή.  Αυτή η χαρά της χάριτος μετά τη θυσία μας ήταν πιο δελεαστική από τη σκέψη της απελευθέρωσης».

Δεν υπάρχουν σχόλια: