Βρῆκα τόν Γέροντα, μιά μέρα, νά εἶναι ξαπλωμένος στο κρεβάτι του καί νάχῃ πάνω ἀπό τίς κουβέρτες, πού τόν σκέπαζαν, ἕνα παλιό τρύπιο κιλίμι. Μοῦ ἔκανε ἐντύπωση και᾿ ὁ Γέροντας τό κατάλαβε, χωρίς νά τοῦ πῶ τίποτε γι' αὐτό. Μοῦ λέει: "Βλέπεις αὐτό τό παλιό κιλίμι καί ἀναρωτιέσαι, γιατί τό ἔχω ρίξει ἐπάνω μου; Τό κιλίμι αὐτό, πού λές, τό ἀγαπῶ πολύ, γιατί ἔχει μεγάλη ιστορία. Τό χάρισε στόν Γέροντά μου ἡ γιαγιά του, ἀπό τά προικιά της κι' ὁ Γέροντας τό χάρισε σε μένα, σάν εὐλογία, ὅταν ἤμουν νέος ὑποτακτικός του. Από τότε δέν τό ἀποχωρίσθηκα. Ὅταν ἤμουν στο "Αγιον ῎Ορος, τό ἔστρωνα κάτω στό χῶμα τοῦ κελλιοῦ μου καί ξάπλωνα ἐπάνω του καί κοιμώμουν. Τήν νύχτα ὅμως, καθώς ἔκανε κρύο, ἐρχόταν καί κρυβόταν, κάτω ἀπό τό κιλίμι, σκορπιοί, γιατί ἐκεῖ, κάτω ἀπό τό σῶμα μου, ἔβρισκαν ζεστασιά. Τό πρωΐ, ὅταν ξυπνοῦσα, ἀνασήκωνα μέ προσοχή τό κιλίμι, ἔπαιρνα μιά σκοῦπα καί ἁπαλά - ἁπαλά, ἔβγαζα τούς σκορπιούς ἔξω ἀπό τό κελλί μου, χωρίς νά τούς τραυματίσω. Τό ἄλλο βράδυ, οἱ σκορπιοί ξανάρχονταν νά ζεσταθοῦν"....
Περιγραφή για τον Άγιο Πορφύριο τον Καυσοκαλυβίτη...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου