«Ένας έμπορος, ονόματι Σάιμον, δεν είχε άλλη σκέψη παρά να κάνει μια περιουσία. Μάζευε δεκάρες, υπομένοντας τη φτώχεια και την πείνα με τη σκέψη της ημέρας που θα γινόταν πλούσιος. Πέρασαν αρκετά χρόνια και ο Σάιμον έγινε πλούσιος. Η ζωή του άλλαξε. Άλλαξε το σπίτι του, τα ρούχα του, τον τρόπο που μιλούσε ακόμα και τον τρόπο που συμπεριφερόταν. Ήταν τόσο λαμπερός που δεν έμοιαζε πια με τον έμπορο του παλιού καιρού.
Έχει φτάσει στο αποκορύφωμά του. Θεωρούσε τον εαυτό του ευτυχισμένο. Αποφάσισε να πάει κάπου και να γιορτάσει αυτή τη στιγμή. Φοράει τα πιο ακριβά του ρούχα, παίρνει το καπέλο του και βγαίνει στο δρόμο. Ήταν γεμάτο κόσμο. Έκανε μερικά βήματα και ξαφνικά μια άμαξα ανεξέλεγκτη τον χτύπησε μέχρι θανάτου, καταπλακώνοντάς τον. Άρχισαν να κυλούν δάκρυα και θυμήθηκε τον Θεό φωνάζοντας: «Γιατί, Κύριε; Γιατί με χτύπησες σήμερα;» Προς μεγάλη του έκπληξη, ο Θεός του απάντησε: «Να σου πω την αλήθεια, Σίμωνα, δεν σε αναγνώρισα...!».
Όταν ανεβαίνεις τη σκάλα της ευημερίας, έχοντας φτάσει εκεί που ήθελες, μην ξεχνάς ποιος είσαι, μην γυαλίζεις την ψυχή και το μυαλό σου με χρυσάφι, απλά λάμπει, τυφλώνει και αυτό είναι όλο.
Η πίστη, η απλότητα της ψυχής και η σκέψη είναι τα καλύτερα κλειδιά για να μπορέσουμε να ανοίξουμε τις πόρτες της ζωής για την οποία δημιουργηθήκαμε..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου