,, Υπήρχε ένας μοναχός που προσευχόταν 30 χρόνια στον Θεό να τον απαλλάξει από τους δαίμονες, γιατί είχε υψηλή πνευματική ζωή και όταν προσευχόταν, ερχόντουσαν οι δαίμονες και του έπαιζαν κόλπα. Έρχονταν με τη μορφή φιδιών και κουλουριάζονταν γύρω από τα πόδια του όταν έκανε μετάνοιες. Ηρθαν σάν στρατιώτες, απειλούσαν να τον κόψουν με το σπαθί, χτυπούσαν το τύμπανο, τραγουδούσαν, έπαιζαν κλπ. Και πολλές φορές ο μοναχός είπε: «Κύριε, διώξε μου αυτά τα πνεύματα», γιατί τον τρόμαξαν, του έκαναν μεγάλες αδικίες. Και κάποτε ο Θεός θέλησε να του δείξει πότε η προσευχή είναι προσευχή. Νύχτα, ότι προσευχόταν για 30 χρόνια και ακόμα δεν είχα ξεφύγει από τον πόλεμο των διαβόλων, ξαφνικά ο διάβολος χτυπά την πόρτα του και ο μοναχός ρωτά:
- Ποιος είναι εκεί;
- Εγώ, ο διάβολος, και να ξέρεις ότι ο Χριστός σου μου έδωσε τώρα τη δύναμη να σε σκοτώσω! Μέχρι στιγμής δεν κατάφερα να σε σκοτώσω, μόνο έτσι σε ενοχλούσα.
Όταν άκουσε ότι ήθελε να τον σκοτώσει, φώναξε:
-Μην μπαίνεις, μέσα!
Και έπιασε τον διάβολο από την πόρτα έξω και ο μοναχός από μέσα. Έσπρωχνε ο διάβολος και ο μοναχός κρατούσε την πόρτα. Λοιπόν, δεν μπορείς να αντισταθείς στο κακό πνεύμα. Όταν είδε ότι ο διάβολος άνοιξε την πόρτα και δεν μπορούσε να τον κρατήσει, δεν μπορούσε πια να πει ψαλμούς, γιατί πριν διάβαζε από το Ψαλτήρι, είπε μόνο: «Ιησού, μη με αφήνεις!» Και τότε άκουσε μια βροντή ακούστηκε μεγάλος βρυχηθμός και έφυγε ο διάβολος, μύρισε πολύ άσχημα τό κελί του αλλά ο διάβολος έφυγε Και τότε ο μοναχός άρχισε να κλαίει. Και άκουσε μια φωνή:
- Μα γιατί κλαις;
- Θεέ μου, κλαίω γιατί τολμά ο διάβολος να έρθει να με σκοτώσει, γιατί είπε ότι του έδωσες την άδεια!
- Μα γιατί δεν προσεύχομαι;
- Για 30 χρόνια παρακαλώ.
- Δεν προσευχήθηκες ποτέ. Μόνο τώρα προσευχηθήκατε πού ηταν ο διάβολος στην πόρτα με το χέρι στο πόμολο. Μόλις τώρα σε άκουσα.
- Μα εγώ, Κύριε, μόνο αυτό είπα: «Ιησού, μη με αφήνεις».
- Ναι, αλλά το είπες από καρδιάς. Μέχρι τώρα μίλουσρς με το στόμα σου, αλλά σε έψαχνα να προσευχηθώ μέσα από την καρδιά σου. Όταν έλεγες «Μη με αφήνεις», το είπες με όλη σου την καρδιά και απλά ανέβηκε η προσευχή σου στον παράδεισο.
________________________
Ξέρεις γιατί σου είπα αυτή την ιστορία;
Γιατί ο Κύριος θέλει να κάνουμε πιο σύντομες προσευχές, αλλά να τις λέμε με όλη μας την καρδιά. Καλές είναι και οι μακριές προσευχές, το Ψαλτήρι, και οι παρακλήσεις και όλες οι προσευχές που κάνουμε αλλά πρέπει να έχεις λίγη ησυχία και να μαζεύεις τον νου σου, και απαιτείται να τα λες με νου και καρδιά. Αλλά αν συνεχίσεις να κάνεις δουλειές και να τρέχεις και να ψέλνεις ψαλμούς, πού πάει το μυαλό; Δεν τον νοιάζει αυτά, τον νοιάζει η προσευχή της καρδιάς».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου