ΠΑΤΉΡ ΙΩΆΝΝΗΣ ΙΣΤΡΑΤΙ
Μια μέρα, αφήνω το αυτοκίνητο για σέρβις. Περίπου δύο ώρες. Δεν είχα τίποτα να κάνω. Περιφέρομαι στην περιοχή. Λίγα βήματα μακριά, μια ταβέρνα με βεράντα. Μεγάλη ζέστη. Κάθομαι και παίρνω ένα παγωμένο μεταλλικό νερό. Καθώς κάθομαι έτσι, εμφανίζονται περίπου τρεις εργάτες, γεμάτοι ασβέστη, σκόνη στα πρόσωπά τους. Δεν Με αναγνωρίζει κανείς. Ο πατέρας πίνει ένα νερό στην ταβέρνα.
Εγώ: τι κάνουν τα αγόρια;
Λοιπόν, έχουμε μισή ώρα διάλειμμα από τη δουλειά.
Εγώ: Άσε με να σε κεράσω με μια μπύρα. Ευτυχισμένοι, κάθονται. Ένας με λίγο μούσι: Πατέρα, έχω κάτι να σου πω.
Η μητέρα μου πέθανε πριν από ένα μήνα, αναξεμολογητη, χωρίς φως, στον ύπνο της. Κάθε βράδυ, την ονειρευόμουν να με καλεί, σαν να ήταν σε μεγάλη φωτιά. Φοβόμουν πια να κοιμηθώ.
Λέω: καημένη μάνα, πρέπει να έχει ανομολόγητες αμαρτίες, εκτρώσεις, κάτι.
Ναι πατέρα, έτσι νομίζω κι εγώ, έκανε περίπου πέντε απότομες απόξεση. αναστενάζω.
Τι να κάνω για να απαλύνω την ψυχή του;
Πες την προσευχή της καρδιάς σου για αυτήν: με κάθε έμπνευση, μέρα στη σκέψη: Κύριε, ελέησον τη μητέρα μου. Κάντε τον Ακάθιστο Ύμνο καθημερινά. Δώστε ελεημοσύνη σε κάποιες φτωχές πολύτεκνες οικογένειες. Ελάτε στην Εκκλησία να προσευχηθείτε γι' αυτήν.
Ένα δάκρυ τρέχει στο άσπρο από την σκόνη μάγουλο του νεαρού. Πατέρα, έμεινα ορφανός. Η μητέρα μου με έμαθε όταν ήμουν μικρή, να προσεύχομαι στη Μητέρα του Θεού.
Εγώ λέω. Έτσι ώστε όταν δεν είναι πια εδώ, θα έχετε μια Μητέρα που σας προστατεύει.
Ναι, πατέρα.
Επικράτησε μεγάλη σιωπή. Δεν ακούς πια ούτε τα αυτοκίνητα. Οι εργάτες ήπιαν αργά τη ζυθοποιημένη μπύρα τους. Κάποιος σκύβει και λέει στον γενειοφόρο: για την ψυχή της μάνας σου.
Εν ειρήνη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου