Ο πατέρας Dimitrie Bejan είπε ότι το βράδυ του Πάσχα, στη φυλακή Aiud, ούτε οι ξυλοδαρμοί μπορούσαν να σταματήσουν αυτή την έκρηξη χαράς που πλημμύρισε τα «κελιά»:
«Φανταστείτε πώς κάναμε το Πάσχα! Όταν όλη η φυλακή τραγουδούσε το «Χριστός Ανέστη!», οι πολιτοφύλακες μας χτυπούσαν, μας στοιχημάτιζαν, αλλά εμείς τραγουδούσαμε ακόμα! Εκεί βίωσα πιο έντονα τη χαρά της Ανάστασης... Ήταν ο σκηνοθέτης που τους προέτρεψε: «Κτυπήστε τους ρε φίλε! Δεν βλέπετε ότι είναι χριστιανοί;».
Υπήρξαν όμως και περιπτώσεις που οι φύλακες, θαυμάζοντας τα τεκταινόμενα, κόλλησαν. Κάτι θα έκαναν, όπως απαιτούσε το καθήκον τους, αλλά δεν μπορούσαν παρά να παρακολουθήσουν σιωπηλά την Πασχαλινή Λειτουργία των κρατουμένων. Αυτό συνέβη στο Πιτέστι, το 1949, όπως αφηγείται ο Τραϊάν Ποπέσκου:
«Και εδώ είναι η νύχτα της Ανάστασης. Με το χτύπημα των καμπάνων να φτάνει μέχρι εμάς, αναμμένα κεριά άρχισαν να εμφανίζονται στο δρόμο, πέρα από τα σπίτια στον τοίχο της φυλακής. Αυτή η διακόσμηση, που για εμάς είχε πάρει κοσμικές διαστάσεις, είχε και την έννοια του πνευματικού μηνύματος Εκείνων που δεν μας είχαν ξεχάσει και που τώρα ήθελαν να ξέρουμε ότι είναι μαζί μας στο πνεύμα. Θα μπορούσα να τους απαντήσω μόνο με ένα «Χριστός Ανέστη!». που ξεκίνησε διακριτικά, στη συνέχεια έσκασε από τις περίπου 800 φωνές. Αν κάποιος μπορούσε να γίνει μάρτυρας εκείνης της στιγμής, θα την παρομοίαζε με έναν τεράστιο καθεδρικό ναό στον οποίο τα εκατοντάδες κεριά στο δρόμο μαζί με τις φωνές μας σημάδεψαν την Ανάσταση του Κυρίου, με τον θάνατο πάνω στο θάνατο να πατάει. Τα πάντα δονούνται: ο αέρας, τα παράθυρα, οι πόρτες, αλλά κυρίως οι καρδιές μας, χωρίς να φανταζόμαστε τι κατακλυσμός θα τους έρθει λίγο αργότερα. Όταν καταλάγιασε η σιωπή, ο στρατιώτης στο πόστο είπε: «Αλήθεια αναστήθηκε!».
Το ίδιο συνέβη το 1957, στη φυλακή Gherla, όταν περίπου 7.000 κρατούμενοι τραγούδησαν το «Χριστός Ανέστη!» για μια ολόκληρη νύχτα, όπως μαρτυρεί η Oprea Tărăban. 🙏
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου