Η "ευχή"(Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησον με)είναι ίσως ένα από τα δυσκολότερα αγωνίσματα στην πνευματική παλαίστρα του βίου τούτου....

Η "ευχή"

(Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησον με)

είναι ίσως ένα από τα δυσκολότερα αγωνίσματα 

στην πνευματική παλαίστρα του βίου τούτου....

Οι Πατέρες μας

έχοντας "φάει τα μούτρα τους"

μας μιλούν για υπομονή,

πολύ υπομονή,

προκειμένου να μην αποθαρρυνόμαστε

καθώς θα δυσκολευόμαστε

με αυτήν την ιερή ασχολία....

Βέβαια "σπρώχνει" στην αρχή

και λίγο η Χάρις του Θεού

για να ξεκολλήσει η ψυχούλα μας 

από εκεί που έχει βαλτώσει....

Αλλά η αλήθεια είναι ότι 

μετά χρειάζεται βία,

μπόλικος κόπος

και μια καρδιά που να την τροφοδοτεί

η λαχτάρα, η αγάπη

γιατί πολλοί είναι οι πειρασμοί

που θα έρθουν καθώς

επιδιώκουμε να μείνουμε κοντά Του....

Και όταν εμείς στην παρούσα φάση

σκοντάφτουμε και στο ίσωμα

πόση μάλλον θέλει προσοχή

στο ορειβατικό αγώνισμα της ευχής....

Βλέπεις καθώς θα ανεβαίνεις

όλο και θα οργιάζουν

οι άνεμοι του πονηρού

και με μανία θα φέρνουν

στους οφθαλμούς της ψυχής

σκουπίδια του παρελθόντος

για να εμποδίσουν την πανέμορφη

Θέα του εαυτού σου και του Θεού....

Σκέψου όταν μετανόησε 

η Οσία Μαρία η Αιγυπτία

και αποχώρησε στην έρημο για άσκηση

17 ολόκληρα χρόνια(!!!)

ο πονηρός της έφερνε

εικόνες από το αμαρτωλό χθες

προκειμένου να δηλητηριάσει το παρόν,

να καταφάγει την ελπίδα του αύριο...... 

Το ‘’στόμα’’ της ευχής είναι η καρδιά

και όχι τα χείλη ή ο νους,

παρότι αυτά μας βοηθούν

στον να μπούμε σε αυτόν 

τον πνευματικό αερολιμένα....

Οπότε μια δυσκολία 

που ενδεχομένως να βρούμε μπροστά μας,

και σαν μπουρίνι να σβήνει διαρκώς

την φλόγα που θα παλεύουμε 

εντός μας να ανάψουμε

είναι η αδικία…..

Εάν υπάρχει μια ψυχή 

που κουβαλάει πίκρα 

επειδή την αδικήσαμε, την πληγώσαμε

αυτής το ‘’αχ’’(ο πόνος)

θα λειτουργεί σαν παράσιτο

να μην ακούγετε καθαρά η προσευχή μας….

Και μιλάμε για αντικειμενική αδικία

όχι όταν στεναχωρήσαμε τον εγωισμό του άλλου…..

Βλέπεις λοιπόν 

πόσο δύσκολο ‘’σπορ’’ είναι η προσ-ευχή…..

Βγάζει πρωταθλητές…..

Και να σκεφτείς 

αυτές είναι οι προδιαγραφές μας…..

Αλλά μας φθόνησε και μας φθονεί

ο διάβολος…..

Χακάρει διαρκώς(με την άδεια μας)

την ύπαρξη μας

και αλλάζει τα ‘’εργασιακά δεδομένα’’ της…..

Θέλει αγώνα η προς- ευχή

μα αξίζει κάθε θυσία…..

Εάν γνωρίσεις άνθρωπο της ευχής

βλέπεις πάνω του

την θεραπευτική επενέργεια της….

Θυμάσαι τον μοναχό 

που τον βρήκαν πεθαμένο μέρες

και ενώ ολόκληρο κορμί του

είχε πάρει την οδό της φθοράς

το χεράκι του όμως είχε μείνει 

πιο πίσω…..γιατί; τι ήταν αυτό

που καθυστερούσε 

αυτή την φυσιολογική πορεία;

Η ευχή…..κρατούσε ένα κομβοσχοινάκι…..

Σε έναν άλλον άνθρωπο του Θεού

που γνώριζαν ότι διαρκώς έλεγε την ευχή

σαν κοιμήθηκε μοσχοβολούσε 

κάτι σαν δυόσμος το στοματάκι του…… 

Ξέρεις..... δεν γεννήθηκαν αυτοί

με την ευχή στον νου και την καρδιά

πάλεψαν πολύ, πάρα πολύ, 

με τον κακό εαυτό τους, τον πονηρό και τον Θεό…..

Και τελικά νικήθηκαν απ’ την αγάπη Του….

Χρόοοονια ολάκερα κυνηγητού

του αγαπημένου Χριστού…..

Έτσι και εμείς να μην το βάζουμε κάτω…..

Διαρκώς να Τον ψάχνουμε…..

Ότι ‘’καιρό’’ κι αν έχει μέσα μας και γύρω μας…..

Εμείς εκεί....κυνηγοί της Αγάπης......

"Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησον με"

Απαλά όχι με άγχος....

"Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησον με"

πότε με τα χείλη

πότε με τον νου

( δεν χρειάζεται να το γνωρίζει

κι όλος ο περίγυρος μας)

όπου (μα οπουδήποτε) κι αν βρισκόμαστε

να Του μιλάμε,

να παίρνει οξυγόνο η ψυχής μας....

Την ευχούλα λοιπόν,

με νύχια και με δόντια,

για την αγάπη του Χριστού μας

και την λαχτάρα της ψυχής μας....

Υ.Γ Η πολυλογία μου.....

      μάρτυρας απουσίας την προσευχής....

      Συγχωρέσατε με για το θράσος,

      εγώ απλά πατάω μερικά κουμπιά στο P/C

      για να περιγράψω 

      με λέξεις στεγνές Χάριτος Θεού

      εκείνα που Πατέρες μας έχουν γράψει 

      με μελάνι το δάκρυ της ψυχής τους(μετάνοια) 

      και τον ιδρώτα του κορμιού τους(άσκηση).....

Πατήρ Ιωάννης Παπαδημητρίου