Την 11η Μαρτίου 2010, αναχώρησε για την Άνω Ιερουσαλήμ , ο ταπεινός και υποδειγματικός υποτακτικός τόσο του Οσίου Ιακώβου, όσο και του Οσίου Γέροντος Κυρίλλου, ο αείμνηστος π. Σεραφείμ.
Ο μοναχός που , επί τριάντα χρόνια, μαζί με τον Όσιο Ιάκωβο και τον Όσιο Γέροντα Κύριλλο , κράτησαν το Μοναστήρι του Οσίου Δαυίδ.
Από πραματευτής στην Αιδηψό, έγινε μοναχός στον Όσιο Δαυίδ, όταν κοιμήθηκε η παλυαγαπημένη του σύζυγος, η ενάρετος Βαρβάρα , εκπληρώνοντας την υπόσχεση, που είχαν δώσει ο ένας στον άλλον, ότι όταν φύγει ο ένας από τους δύο, ο επιζών σύζυγος θα ακολουθήσει την μοναχική ζωή.
Στην μνήμη της ανήγειρε και το εκκλησάκι της Αγίας Βαρβάρας, στον χώρο της Μονής.
Ο Γέροντας Γαβριήλ, Ηγούμενος της Ι.Μ.Οσίου Δαυίδ , σε κήρυγμά του κατά την Εορτή της Αγίας Βαρβάρας, την 4/12/2020, διηγείται, μεταξύ άλλων, για τον π.Σεραφείμ:
《 ... Ήρθε εδώ με πολλή πίστη, με πολλή επιμονή, με πολλή υπομονή.
Δεν ήθελε να τραβάει επάνω του τα βλέμματα των προσκυνητών.
Ήταν έτσι ένας ευθύς τύπος, ένας απλός τύπος, αλλά που γινότανε πολλές φορές ένα άδολο παιδί, με αγάπη.
Έψαλε μέσα απ’ την καρδιά του, στεκόταν μπροστά στην εικόνα του Χριστού στο Τέμπλο, πριν ξεκινήσει την ψαλμωδία, παρακαλούσε το Θεό κι Εκείνος του ‘δινε δύναμη και με τη βροντερή φωνή του, που καμιά φορά, χαριτολογώντας, ο Άγιος Ιάκωβος του ‘λεγε " θα ρίξεις τον Καβαλάρη", το βουνό, δηλαδή, που είναι από πάνω και έψαλε, γελούσε και δόξαζε το Θεό.
Είχε πνευματικούς προπονητάς αγίους ανθρώπους, τον πατέρα Νικόδημο Θωμά πρώτα, τον Άγιο Ιάκωβο και στο τέλος τον Άγιο Γέροντα Κύριλλο.
Κάποτε που τον έστειλε ο Άγιος Ιάκωβος να συνοδεύσει την Αγία Κάρα του Οσίου Δαυίδ για το χωριό Παύλο της Βοιωτίας,
- αυτό γίνεται τη Σαρακοστή του Πάσχα - ο καιρός ήτανε με χιόνια.
Το φορτηγό έφτασε μέχρις ένα σημείο, που τον μετέφερε και κόλλησε, δεν μπορούσε να συνεχίσει.
Ο οδηγός απογοητεύτηκε, κατέβηκε.
Κατέβηκε κι ο πατήρ Σεραφείμ έχοντας στα χέρια του την Αγία Κάρα.
- Άγιέ μου Δαυίδ, του είπε, άνοιξε εσύ το δρόμο να φτάσουμε στο Παύλο, σε περιμένουν οι άνθρωποι εκεί, να πάρουν την ευλογία σου.
Και πράγματι, όπως μας λέγανε οι άνθρωποι περίμεναν και περιμένουν τον Άγιο Δαυίδ καλύτερα απ’ το Πάσχα και λέει στον οδηγό :
- Βάλε μπροστά τη μηχανή.
Το αυτοκίνητο, το φορτηγό ξεκίνησε και δεν πατούσε στα χιόνια, ούτε ίχνη δεν άφηνε, λες και πετούσε.
Και έφτασε στο χωριουδάκι...
Κάποια από τις ημέρες που ήταν εκεί, ένας βοσκός τον παρακάλεσε, επειδή τα πρόβατά του, τα ζωντανά του, με συγχωρείτε, ήταν άρρωστα και όλο πέφτανε, ούτε τρώγανε, ούτε πίνανε, τον παρακάλεσε να πάρει την Αγία Κάρα και να πάει για ευλογία.
Πήγε, πήρε κι ένα μπουκαλάκι αγιασμό, τα ράντιζε με αγιασμό, τα σταύρωνε κι όπως περνούσε ανάμεσα απ’ τα ζωντανά του με την Αγία Κάρα, εκείνα σηκωνόντουσαν και χαρούμενα και έλεγε στον βοσκό "είδες, από σεβασμό και να τιμήσουν τον Άγιο Δαυίδ σηκώθηκαν τα ζωντανά" και βρήκαν τα ζωντανά τη θεραπεία τους.
Μια Κυριακή που κοινώνησε αισθάνθηκε πολύ έντονα τη γεύση του αίματος στο στόμα του.
Αυτή διήρκησε μέχρι το Δι’ ευχών.
Εκείνη την περίοδο πολύ συχνά είχε αυτή τη γεύση.
Δεν είπε σε κανέναν τίποτα αλλά ο Άγιος Ιάκωβος του λέει:
- Σώμα και Αίμα Χριστού δεν κοινωνούμε πατέρα Σεραφείμ; Κάτι ήξερε ο Θεός και θέλησε να σου δείξει αυτό το θαυμαστό σημείο, που με τρόπο θαυμαστό, πνευματικό, Χάριτι Αγίου Πνεύματος μεταβάλλεται ο άρτος και ο οίνος σε Σώμα και Αίμα Χριστού.......
Όταν ησθένησε βαρέως, ήταν να "φύγει" την προηγούμενη νύχτα, όμως περίμενε, να πάει κοντά του, το πρωί, στις πρώτες πρωινές ώρες, ο Γέροντάς του, Πατήρ Κύριλλος, να του πει:
- Πάτερ Σεραφείμ τί κάνεις;
να τον ευλογήσει στο μέτωπο κι εκεί άφησε την Πνοή του, παίρνοντας την ευχή του Γέροντος.
Και με την ευχή του Γέροντος, ανεβαίνουν οι υποτακτικοί ανεμπόδιστα στον Ουρανό.》
Εμείς τον ευχαριστούμε για την αγάπη που μας χάρισε απλόχερα και εκζητούμε την αγία του ευχή.
ΑΙΩΝΙΑ Η ΜΝΗΜΗ ΑΥΤΟΥ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου